Voor de opening van het nationale veldritseizoen in Dordrecht had een negental Amstelrenners een reden gevonden om acte de présence te geven. Die varieerde van het testen van het materiaal en/of de vorm i.v.m. de naderende Amsterdamse Crosscompetitie t/m voorbereiding op de veldrit van Heerlen (16 februari 2014); een ogenschijnlijk volstrekt overbodige cross-afterparty waarvan alleen de kenners het belang onderkennen.
Master Willard Gerritsen had bij aankomst in Dordrecht net een intensief-week tube kitten achter de rug. Zijn vondst voor het te verwachten droge parcours: Dugast Pipi-nog-wats. Een nagenoeg profielloos loopvlak met aan de zijkanten noppen voor maximale grip in de bochten. De hele week was renner Gerritsen bezig geweest deze banden volgens de officiële Dugast richtlijnen (klik) op een paar nieuwe velgen te lijmen en een scherpe observator kon op moeilijk schoon te krijgen plekken (achter de oren) nog resten tube kit bij hem waarnemen.
Het was dan ook zuur dat na een ronde inrijden de wonderband al half naast de velg lag en Gerritsen het verder moest doen met een paar ordinaire Typhoontjes van Dugast. Mede-masters Jeroen van Hoeijen en Jan van Herwijnen diagnosticeerden het probleem als ‘veroorzaakt door een gedeeltelijk verkeerde kit-keuze’.
Gevraagd naar de betekenis hiervan bleven Van Hoeijen en Van Herwijnen nogal vaag: behalve vriend en clubgenoot is Gerritsen natuurlijk ook gewoon concurrent. Verder dan de onthulling dat Gerritsen zijn witte tube kit had moeten mengen met rode tube kit (of andersom) gingen de JVH’s niet. Over de plek waar de rode tube kit (onder de toonbank!) wordt verkocht en de juiste mengverhouding bleven ze uitgesproken vaag.
Financieel boerden de Amstelrenners goed; iedere uitrijder kreeg een envelop, maar spekkopers waren Marcel Witte (Amateurs) en Teun Mouris (Nieuweling). Zij eindigden óók nog bij de eerste twintig (respectievelijk 17e en 18e ) en scoorden daarmee punten voor het regelmatigheidsklassement, bepalend voor de startvolgorde voor toekomstige wedstrijden.
Verder werd bij de Amateurs Michael Breedt 28e, bij de Masters Jeroen van Hoeijen 33e, Jan van Herwijnen 38e en Willard Gerritsen 41e, bij de Dames Julia Evers 28e en Julia van Ravenzwaaij 37e en zag Ewoud Hartemink zich bij de Elite/Belofte geconfronteerd met een opeenvolging van tegenslagen: bij het inrijden al derailleur in het wiel, toch gestart op reservemateriaal, maar door een lekke band een DNF achter de naam. Ach, het seizoen is nog lang… zeker als je mikt op Heerlen.
Voor de trouwe volgers en bewonderaars van de Amstelcrossers is er nog geen reden na deze resultaten te wanhopen. De opening van het crossseizoen wordt al jaren gekenmerkt door snelle, droge parcoursen en overvolle deelnemerslijsten. Zodra de ondergrond zachter wordt en sporen dieper, komen de echte veldrijders (lees: Amstelrenners) vanzelf bovendrijven.
Hûh, waar blijft onze reaguurder?
Hoi Jeroen. Hier komt ie dan: Bij droog weer al materiaalpech!! Dat voorpelt niet veel goeds voor het modderworstelen tijdens de ACC. Aart van Megalos mag alvast flink wat veldritmateriaal inslaan.
Een tube gewone Pattex werkt net zo goed als al die curieuze en met zoveel geheimzinnigheid omgeven kleefpasta´s (en die is vergelijkenderwijs nog wel zo goedkoop)!
Kom eens bij mij langs op het atelier heren. Een goed palet en een goede kwast doet wonderen.
Volgens mij heeft Willard stap 17c overgeslagen. Trouwens…hoe is het met “het mannetje” van vroeger? Zit die nu duimen te draaien?
Zoals eerder al op de website is gemeld, heeft de Algemene Rekenkamer (AR) al onderzoek gedaan naar de kit. Voorspeld werd dat gemiddeld 4 van de 37 beschikbare crosswielen op competitieniveau inzetbaar zullen zijn. Alleen is van tevoren niet te voorspellen welke van deze wielen dat zijn, dat moet de praktijk uitwijzen! Ik ga de ACC dus op draadbanden van het type Fighting Falcon rijden…