De omstandigheden in Montfoort verschilden weinig van die van vorige week in Dordrecht: een droog en snel parcours en opnieuw grote startvelden. Het was alleen vele graden warmer.
Het programma kende een opmerkelijke indeling: het bal werd geopend door de Amateurs en afgesloten (hoofdact!) door de Masters en daar tussenin de Nieuwelingen, Junioren en de Dames. Door deze indeling ging de wedstrijd der Amateurs geheel aan de waarneming van uw verslaggever voorbij, maar de uitslag (Michael Breedt 13e, Marcel Witte 21e) doet ‘een verhaal’ vermoeden bij renner Witte. Waarschijnlijk van het niveau ‘tube eraf gelopen’ of ‘lek en de reservewielen stonden nog in de auto’. We hebben hier tenslotte te maken met Amstelrenners.
Toen uw verslaggever arriveerde was de strijd bij de Nieuwelingen volop gaande met daarbij Teun Mouris en Koen Warnier. Teun toonde na afloop oververhit en ontevreden en was weinig mededeelzaam over zijn ervaringen, maar zijn humeur verbeterde aanzienlijk toen bleek dat hij 13e was geworden. Koen werd met een bebloede knie (val) 23e en liet zich door de EHBO reinigen.
Daarna was het de beurt aan Julia Evers bij de Dames. In haar begeleidingsteam bevonden zich twee coole heren met reusachtige zonnebrillen in wie uw verslaggever met enige moeite Ewoud Hartemink en Dylan Groenewegen herkende en die zich verdienstelijk maakten nu hun categorie (Elite/Belofte) niet was opgenomen in het programma van deze dag.
Julia ging redelijk van start, maar halfkoers toonde zij zich een echte Amstelrenster: valpartij en tube van de velg! (of omgekeerd?) In de materiaalpost wisselde zij van fiets met de reeds gefinishte Bart de Veer, Junior van UWTC: een actie die vorig seizoen zeker succesvol zou zijn geweest, maar Bart heeft de afgelopen zomer gebruikt voor een groeispurt en dus kon Julia – in het zadel gezeten – de trappers niet bereiken.
Volgens één van haar bezonnebrilde begeleiders was ze daardoor na het bestijgen van de fiets er aan de andere kant onmiddellijk weer vanaf getuimeld, maar dat heeft uw verslaggever niet zelf waargenomen. Hij kan ook een poging van de bezonnebrilde begeleider geweest zijn het verhaal mooier te maken en daar houdt uw verslaggever helemaal niet van: hij houdt het graag bij de feiten.
Julia legde de tube dus maar weer om de velg en vervolgde de strijd op de eigen fiets, later wisselde ze nog van wiel en reed ze de koers – zonder haast – uit: 26e.
Bij de Masters nog steeds geen Dugasten Pipilangkous voor Willard Gerritsen; die zijn nog steeds ‘onder constructie’, maar dat begrijpt iedereen die in het verslag van vorige week (Dordrecht) de officiële Dugast-kit-richtlijnen heeft bestudeerd. Het zal erom spannen of Heerlen (16 februari 2014) gehaald wordt.
Willard ging voortvarend van start, zakte na een kwartier flink terug en werd uiteindelijk ruimschoots overstoken door de altijd wat moeizaam op gang komende Jeroen van Hoeijen. Zij eindigden uiteindelijk als 24e (Jeroen) en 30e: een duidelijke progressie t.o.v. Dordrecht.
Volgende week valt er nationaal een gat in het programma. Het wachten is op de start van de Amsterdamse Crosscompetitie over twee weken.
Renner Breedt had een zeer sterke start en wist dit tot het einde vol te houden. Als hij bij een val geen spaak gebroken had was het waarschijnlijk een 10e plek geweest. Renner Witte was slecht weg zag Breedt ver voor hem rijden en gaf zoveel gas dat het motortje half koers zonder brandstof kwam te staan. Bij ons waren het hele andere omstandigheden dan vorige week. Het gras was nat en spekglad om sommige plekken.
Dus Breedt brak zijn spaak en werd 13e. Ik vind het een Amstelscenario.