Zondag, de dag na het (al of niet succesvol verlopen) DK in Leiden, togen vier Amstelaars richting het zuiden om hun geluk daar te beproeven.
Bij de Masters was het een karige Amstelinbreng met slechts 2 renners in de personen van Jeroen Verhoeven en Willard Gerritsen. Bij de oudere jongeren reden Michael Breedt en de oudere-oudere-ontkennende Marcel Witte.
De hele ochtend was gevuld met jeugdwedstrijden waardoor inrijden op het parcours ten strengste verboden was. Dit had tot gevolg dat de renners met de kennis vanuit het verleden hun bandenkeus en bandenspanning moesten bepalen. Helaas waren geen van drie ooit eerder in Lierop geweest.
Willard kreeg nog wat tips van Pieter Heidema (UWTC), normaal gesproken de vaste chauffeur van de afwezige Jan van Herwijnen, maar vandaag de chauffeur van Willard (en zichzelf natuurlijk). Hiermee moesten de renners het doen.
Willard was afgereisd naar Lierop na een niet zo heel goede nacht, hij werd vaak wakker door rugpijn bij het draaien. Blijkbaar had hij de klapper tegen de balkjes in Leiden nog minder verteerd dan zijn ontvelde knie al deed vermoeden. Jeroen Verhoeven had als voorbereiding de nacht in Brabant doorgebracht.
Toch stonden beiden op de eerste startrij. Net als alle andere deelnemers overigens. Willard kwam redelijk, niet goed dus, uit de startblokken en kwam als 10e bij de eerste bocht aan. Vervolgens liet hij, voorzichtig rijdend i.v.m. zijn rug, zich overal wegdrukken en na de eerste ronde lag hij nog slechts 17e. Ondertussen was duidelijk geworden dat het een redelijk snel rondje op en rond een motorcross-parcours was, met grotere en kleinere springheuvels, heel veel stukken rul zand en lullige bochten. Op dit parcours zou enige druk in de banden daarom niet hebben misstaan en met een magere 2 bar was dat nou niet wat Willard had gekozen. Ook al omdat hij niet durfde te forceren door zijn rug, terwijl dat juist op dit parcours ideaal zou zijn, kon hij nergens aanpikken en ook de zandpassages, in het verleden nogal eens zijn specialiteit, waren lastig. Jeroen Verhoeven had een wat rustiger start, maar kwam daardoor wel te voet te staan doordat op één van de bulten een file ontstond.
Toen Willard ook nog door angstgegner Richard Visscher (zie Leiden) voorbij gereden werd, pepte hij zich op en probeerde bijna tegen beter weten in mee te gaan. Ook dit lukte niet en na nog een tweetal renners voor te laten rolde hij gedesillusioneerd als 20e over de streep. Toch prijs en altijd nog goed voor een klassementspunt! Zijn rug deed het redelijk wel.
Jeroen Verhoeven had juist voor een opbouwend schema gekozen en verbeterde zijn positie gedurende de race en kwam vlak achter Willard als 23e binnen.
De Amateurs stonden al klaar voor hun koers. Door Willard gewaarschuwd hadden ze hun bandenspanning beter op peil kunnen brengen. Nadat de stofwolken van de start waren opgetrokken bleek dat Marcel ergens net achter het midden te rijden en Michael lag net niet laatste. Het is bijna knap hoe hij de laatste koersen vanuit een aanvankelijk goede startpositie kans ziet om als een van de laatsten het veld in te gaan.
Na de eerst ronde lag Marcel op een verdienstelijke 18e plek en Michael daar een heel stuk achter. Het voordeel (ja ja, elk nadeel heeft er een!) van achteraan starten is dat het relatief makkelijker is om naar voren te rijden, immers als je eerste ligt kan het niet. Bij elke doorkomst leken de Amstelmannen hun positie te verbeteren met als uiteindelijk gevolg dat Marcel 15e werd en voor Michael de lulligst denkbare plek over schoot: de 21e. Hij zat net achter Pieter Heidema die met een 20e plek zijn eerste prijs en punt pakte deze herfst.
Het was een leuk dagje uit. De kinderen hebben met mooi weer buiten kunnen spelen in korte broek, maar op de thuisreis bleek de herfst echt begonnen met storm en regen. Benieuwd of de volgende crosses ook zo schoon zijn!
