De redactie is met stomheid geslagen! Een mager deelnemersveld bij de nationale veldrit in Lierop de dag na de ‘o-zo-belangrijke’ DK’s overal in het land, weinig Amstelrenners aldaar aan het vertrek (echte coureurs kiezen één koers uit waar ze pieken) en magere, zéér magere resultaten van ‘onze’ jongens. Maar – en nu komt het – wel twee (2!) verslagen in de mailbox van de redactie: sterk teamspel mannen! Goed gecoördineerd. Na de ingezonden mededelingen van Willard in de vorige update, nu een ingezonden stuk van Michael Breedt. De redactie beraad zich op maatregelen: een maximum aan het aantal verslagen per wedstrijd behoort tot de mogelijkheden. (Zeker als het wedstrijden betreft waaraan de redactie zelf niet deelneemt)
Nationale veldrit Lierop…. Voor , tijdens en na.
Na de teleurstellend verlopen Districtskampioenschappen en de bijbehorende brokken bleef het nog lang onrustig in de rommelbox van Coureur Breedt. Resultaat: het wiel van Marcel was weer bijna recht, bijna rond en stond bijna in het midden en alles liep weer als een zonnetje. Zijn wegfiets bleef echter wel half geplunderd achter. De crosser van Coureur Breedt werd voorzien van een mooie nieuwe tube en het recalcitrante pedaal werd provisorisch gerepareerd.
Na het missen van een bijna zekere 2e plek op zaterdag stapte Marcel met veel motivatie in de auto richting Diemen om coureur Breedt op te halen.
Aangekomen in Diemen stond Breedt nog niet klaar…. Zijn handen zaten vast aan zijn langharige kat omdat zijn handen nog vol met tubekit zaten… Daarnaast was er nog meer paniek in de tent omdat zijn pleepapier op was en er een flesje kettingolie in zijn ingepakte tas kapot was gegaan…
Eenmaal in de auto (volgestouwd met 2 fietsen, 7 paar wielen, 2 tacxen en een paar reserveschoenen…. Je weet maar nooit…!) kwamen coureurs Witte en Breedt erachter dat Lierop bijna in Duitsland ligt en slechts 150 kilometer rijden was. Aangezien de Fiat Panda van Marcel volledig volgepakt een topsnelheid haalt van 90 km/ sloeg de stress al snel toe.
In Lierop aangekomen stonden clubgenoten Verhoeven en Gerritsen zwaar gesoigneerd klaar voor de gezamenlijke verkenning. Dit viel echter ook in de soep door de ambitieuze planning van de organisatie om 20 categorieën op 1 dag te laten rijden. Het startschot werd zo’n beetje gelost als de laatste renner van de vorige categorie over de finish ging..
Totaal niet onderbouwd en niet gehinderd door enige vorm van parcourskennis besloot Witte om op de profielloze Pippistrelo’s te starten. Breedt was na zijn onvrijwillige keuze van gister wel even klaar met die gladde loopvlakken en besloot een paar traktorbanden te monteren (er rijden hier toch ook crossmotoren..?)
Jonkies Witte en Breedt deden bij gebrek aan beter hun warming up op de Tacx. Tegelijkertijd streden de mannen op leeftijd Verhoeven en Gerritsen een verbeten strijd bij de Masters. Gerritsen reed met veel pijn in de rug (is salsadansen voor een man op leeftijd wel zo verstandig…?) knap naar een 20e plaats. Verhoeven zat daar niet ver achter (23e ), maar vond de tegenstanders om hem heen zo gezellig dat hij ze inhaalde om vervolgens weer even te chillen op zijn gat om ze daarna wéér in te halen. Op de aanmoediging “dat hij ze kon hebben” antwoordde Jeroen dan ook : “Klopt, weet ik, al 2 keer!”
Toen de oudjes aan hun finale ronde begonnen moesten Witte en Breedt bij de Amateurs al opstellen. Witte op de eerste rij (samen met 30 anderen) Breedt op de tweede rij met de rest. Breedt miste voor de verandering weer eens zijn start, kon zijn pedaal niet vinden en lag na de eerste bocht 3 na laatste. Witte was iets beter weg maar miste de overtuiging om top 10 te rijden. Een knappe 15e plaats was het hoogst haalbare. Breedt kreeg na een paar ronde de smaak te pakken en wist nog een aantal man te passeren. Uiteindelijk kon hij net UWTC collega Pieter Heidema niet meer passeren (u weet wel , de vaste chauffeur van coureur van Herwijnen en vandaag voor de gelegenheid van coureur Gerritsen) en bleef steken op de ondankbare 21e plaats.
