Het Azië tripje van Lars van de Vall heeft de laatste dagen een mooi vervolg gekregen met twee 1.2 koersen. De eerste vond op 10 november plaats op het Japanse eiland Okinawa, terwijl twee dagen later de Tour of Nanjing verreden werd (hierover later een update).
In Okinawa vormde Lars onder andere samen met Koos Jeroen Kers het enige Europese team dat startrecht verworven had voor deze wedstrijd. De overige ploegen waren continentale teams en nationale selecties uit heel Azië en Australië. De Nederlandse renners hadden zich voorgenomen om zich in het eerste deel van de 210 kilometer rustig te houden. Dit leek verkeerd uit te pakken toen er na 70 kilometer ineens 35 man vertrokken waren en bijna vijf minuten wisten te pakken, zonder dat Lars en Koos hierbij aanwezig waren. Gelukkig moesten bijna alle van de 2600 hoogtemeters toen nog komen en lagen er mogelijkheden om de orde te herstellen. Zo geschiedde. In de voorste groep ontstond onenigheid wie er het kopwerk diende te verrichten en in het peloton werden de handen door sommige teams ineen geslagen. Op een lange klim wisten nog 25 renners, waaronder Koos en Lars, bijeen te blijven en enkele vlakke kilometers later de kloof met de voorste groep te dichten.
Uit deze groep waren reeds vier man vertrokken die nog vier minuten voor het gereorganiseerden uitreden. Vanaf dat moment was het vooral aanvallen geblazen voor Lars. In de laatste 100 kilometers was hij bij elke tegenaanval betrokken. Een aanval op 60 kilometer van de finish was succesvol. Samen met ex-Rabo Prof William Walker en een Koreaan wist hij in no-time het gat met de eerste vier te dichten. Omdat de samenwerking bij de zeven ver te zoeken was vertrok Lars voor een solo van 30 kilometer. Met een helikopter boven zich en een cameraman en een stel fotografen naast zich was dit een bijzondere ervaring voor Van de Vall, maar helaas kwam hier op 20 kilometer van de finish een einde aan toen Koos met 14 andere renners aan kwam sluiten.
In de nog zware laatste kilometers moest zowel Kers als Van de Vall flink op het tandvlees bijten. Dit loonde want zij mochten met de acht andere overgebleven koplopers sprinten voor de zege. Met zijn laatste beetje kracht trok Lars de sprint aan om Koos richting het podium te brengen. Koos bleek echter niet over veel meer kracht te beschikken. Na de diskwalificatie van de winnaar restte hem een vijfde plek terwijl Lars als achtste geklasseerd werd. Misschien een matig resultaat aangezien zij de enige ploeg waren met twee renners in de kopgroep. Maar achteraf gezien een zeer mooie prestatie in een zware UCI koers.
