DTS was zondag de gastheer van de 8e rit in de ACC 2013. Vader Terpstra bouwde het parcours met goedkeuring van zijn zonen (snel, veel wegstukken, verrassend goed berijdbaar), moeder achter de bar en de beide snelle Terpstras, vereerden de ACC met hun deelname. Net zoals steeds weer veel deelnemers en het was dus Zaans gezellig.
Een parcours met veel doorfietsstroken en minder techniek. Het talud en de bruggetjes zaten er niet in, maar wel een iets lastigere zandbak. Later werd een aantal bochten nog verrassend glibberig. Sommigen vonden het niet leuk en anderen waren weer wel heel erg gecharmeerd van zo’n lekker rondje waar je je kracht op kwijt kan. Weer heel wat anders dan verleden week. De jury vond de Jeugd zo leuk om te zien dat ze hen vele ronden lieten rijden. Zelfs de jongste jeugd was een half uur onderweg met Maud Rijnbeek die goed met de eerste van de ouderen meeging. De gebroeders Hoekstra waren weer aanwezig. Vader Lieuwe zag dat Luca wel een
centimetertje of wat hoger mocht met zijn zadel, maar Daniël, met zijn aangepaste lengte van 1.28 meter, zat goed op zijn fiets en leek telkens dicht bij het brons te komen. Steeds als hij weer in de buurt kwam…viel hij weer, of maakte hij een stuurfoutje. Blijven oefenen, dan gaat het echt nog gebeuren, dat podium.
De oudere Jeugd maakte er een mooie strijd van met de Amsteltrein Voogt-Broex(M)-Van der Pijl met eerst nog een DTS-er in het wiel. De zandstrook werd meerdere keren belangrijk, want daar werden de verschillen gemaakt. Menno ging op zeker moment boven zijn tax en Ruben maakte een stuurfoutje: en weg was Niek. Ruim voor Ruben pakte Niek zijn tweede zege van deze winter. Menno liet het een beetje lopen, nipt voor Sven Raats pakte hij het brons. Iets verderop knokte Gijs Eekhof zich nog naar de 6e plaats.
De Masters 40+ hadden de baan voor zichzelf met Patrick Molenaars weer op kop na de start. Na een stuurfout verloor Patrick echter de aansluiting met de eerste groep en reed hij enigszins vloekend naar de 6e plek. Daarvoor reed Ron Vroom steady naar de winst met achter hem eerst nog Willard die naar het podium leek te gaan, maar in de finale toch zijn meerdere moest erkennen in BBB en HH (Burgraaf en Hanneuse). Meerdere mannen hadden het zichtbaar lastig met de glibberstrookjes en sommigen gaan wat makkelijker dan de ander door de bochten. Wel was iedereen hier erg moe: je kon je kracht voldoende kwijt, dat was 
duidelijk. Nico Mouris, niet; hij had zijn 3e DNF op een rij. Leerpuntje: als er een tak in je derailleur zit niet blijven doorduwen, maar even afstappen…nu kostte het een derailleur.
Bij de 40- zoals gezegd ook Quick Steprenner Niki Terpstra en broer Mike. Mike is (nog) geen crosser, maar Niki was in het verleden ook crossend bij WVA te bewonderen en liet hier zien dat hij ook op een MTB heel veel vermogen in huis heeft. Zo veel vermogen dat Dylan Groenewegen hem niet kon afschudden en later zelfs moest laten gaan. Dylan had overigens zaterdag een knappe 6e plek in de landelijke veldrit van Amersfoort gehaald (op een heel ander parcours). Niki had echter geen chip op en de jury was straight: vandaar dat hij niet al als de officiële winnaar van de 40- werd geklasseerd. Dat was deze keer toch weer Dylan voor Stefan Breemes en Dennis Soeverein. Ook Amstelrenner Pico de Jager reed enige tijd goed voorin, maar werd niet geklasseerd, want chip vergeten…. Als iedereen zijn chip mee heeft is dat wel zo leuk voor de organisatie.
Bij de Nieuwelingen en Damesklasse had baanrenner Nils Eekhoff een goede start en was hij na een foutje van Teun Mouris even los. Teun – zaterdag nog 8e in Amersfoort – hield zijn concentratie vast en reed weer op Nils in toen deze wat foutjes maakte en later reed hij hem ruim los. Uiteindelijk waren ze afgetekend 1 en 2. Daarachter maakten heel veel renners en rensters aanspraak op het brons. De posities wisselden meerdere malen en uiteindelijk was het Olympiaan Tom Zwaan die deze keer verrassend de derde bos pakte. Koen Warnier had niet zijn dag en een DNF. Julia Evers moest hard werken om vijfde te worden en de opkomende Nike Beckeringh voor te blijven. Zij waren de beste dames.
Voor Michael Breedt was er een domper: Michael was getergd na een DNF in Amersfoort en kwam ook eens lekker een “ACC-tje” rijden. Maar op de parkeerplaats werd hij aangereden door een onvoorzichtige automobilist…viel ongelukkig en met een schijnbaar gebroken arm moest Michael naar het ziekenhuis. Gelukkig (althans relatief) blijkt het geen breuk, maar een zware kneuzing, maar daarmee is hij wel even out of competition.
Na het Zaanse uitstapje wordt de ACC vanaf nu een echte Amsterdamse Crosscompetitie: 1 x Ulysses, 1x Olympia en 1 x WVA gaan de competitie afmaken.
Spektakel in de zandbak: Links Dylan, rechts Niki Terpstra en de rest.
Sterkte Michael!!