Nadat de fietsen weer ontdaan waren van al het zand uit Rhenen en het schakelmechaniek weer deed wat het zou moeten doen, schakelen, ging de wekker na een korte nacht rond 7 uur weer af. Wederom stond er een cross gepland waarbij de Masters Van Hoeijen en Gerritsen om onduidelijke reden afwezig waren. Het kan zijn dat de onderlinge strijd te veel energie kost – beide zijn immers ook geen achttien meer – om twee koersen in een weekend te rijden.
Zoals gewoonlijk rijden de renners Breedt en Witte gezamenlijk naar de koers en ditmaal verliep de reis voorspoedig; de Fiat was slechts beladen met twee fietsen en twee paar extra wielen. Eenmaal aangekomen op het industrieterrein stond er een onaangename verrassing te wachten. Er zat iemand in een T-shirt vol met bloed langs de kant van de weg. Gelukkig was er inmiddels een auto gestopt en doemde er een politiewagen in de achteruitkijkspiegel op, waarop de heren besloten door te rijden naar de start.
Met de schrik nog in de benen en het beeld nog op het netvlies, werd de kleedruimte betreden. Of we die man nog in de berm hadden zien liggen slapen werd ons gevraagd. Deze opmerking werd door ons slecht verteerd en we besloten er verder maar geen woorden meer aan vuil te maken. Het blijkt namelijk in Dordrecht de gewoonste zaak van de wereld om bij nul graden in een bebloed T-shirt in de berm te liggen slapen.
Dan maar de koers. Zoals te verwachten lag het parcours er glibberig bij op de grasstukken en ook in het bos was het niet veel beter. Helaas had de organisatie besloten het rondje dit jaar te veranderen waardoor er veel meer bos in zat. Bandenkeuze was makkelijk: zoveel mogelijk grip, dat betekende voor renner Breedt Rhino’s en Witte, dit keer niet op sliks maar bij gebrek aan beter, Typhoon’s.
Het fluitje van de start was onverwacht snel maar gelukkig was de asfalt aanloop lang en bergop. Renner Breedt heeft zijn snelle start weer hervonden en bevond zich in de eerste bocht al in/naast het wiel van zijn clubgenoot. Helaas ging het bij de eerste passage in het bos voor hem minder goed. Een of andere (censuur) kwam via de buitenkant naar binnen en reed bij Michael tegen zijn stuur aan dat vervolgens uit zijn handen sloeg. Dit leverde de eerste koprol op waarna hij pas weer op de fiets zat toen ongeveer het gehele pak voorbij was. De inhaalrace ging wisselend met twee onvrijwillige stops om de ketting er weer goed op te leggen.
Renner Witte was ondertussen opgestoomd naar de 9e plek en probeerde zich daar te handhaven. Dit was geen gemakkelijke opgave omdat de twee achteropkomende renners harder door de gladde stukken konden en het verschil dus gemaakt moest worden op de wat hardere ondergrond. Waarschijnlijk toch wat te gehaast ging ook Marcel over de kop en zag hij zodoende de twee renners voorbij komen. Einduitslag een 11e plek voor Marcel en een 19e voor Michael.
Kortom: het was een wedstrijd met vallen en opstaan waarbij de teleurstelling op de terugweg overheerste. Dit werd nog wat groter toen bleek dat de achterderailleur van renner Breedt kapot was en bij het uitstappen renner Witte een vervelend gevoel in zijn linker bovenbeen had waardoor het lopen zijn echte leeftijd verraad.
