De Amstel heeft traditioneel een eer hoog te houden wat betreft het baanwielrennen. De verhalen op deze site gingen de laatste maanden bijna alleen over het veldrijden. Niets negatiefs over dit volksvermaak. Maar het wordt tijd voor een stukje over het mooie “schone” baanfietsen.
Zondag 12 januari was de eerste wedstrijd van het drieluik “Velodrome op zondag” De Amstel was ruim vertegenwoordigd met jeugdrenners. Van de grote mannen taal noch teken. Alle jeugd categorieën 3/4/5, 6/7, en nieuwelingen m/v zaten vol met het maximale aantal renners (20 stuks )
Enzo Leijnse, Owen Geleijn, Tom Koekkoek, Leon Buijs en Tijmen van Loon waren de renners die de Amstelkleuren vertegenwoordigden.
Voor Tom en voor Tijmen is het baan wielrennen allemaal nog een beetje wennen. Dit was te zien in de uitslagen. Geen paniek: het komt vanzelf, eerst maar even een beetje durf en baanreflexen opbouwen en dan komen de uitslagen vanzelf.
Wat Tijmen betreft liggen de kaarten misschien wel anders. Tijdens de baanwedstrijd van december in het Velodrome was er tijd over en dus werd er nog als toetje een snelste ronde gereden. Niet gestoord door zenuwachtige renners voor achter of boven hem stortte Tijmen zich naar beneden op weg naar zijn 200 meter recordpoging. En tot ieders verbazing reed hij onmiddellijk de snelste tijd in cat. 6/7. Wie weet zit hier een toekomstig baansprinter in, want ook op de weg laat hij soms een verrassend mooie en snelle sprint zien.
Bij Leon kan je merken dat hij al weer wat langer op de baan bezig is. Hij weet zich inmiddels mooi in de middenmoot te handhaven, en zo nu en dan heeft hij – als hij zijn demarrages goed timed – het afgelopen jaar een paar mooie overwinningen laten gezien.
Dat Owen een beetje kan fietsen dat wisten De Amstel volgers wel, maar dat hij op nota bene zijn eerste baanwedstrijd zo’n mooie uitslag zou rijden dat was verrassend. Owen logenstraft de heersende mening dat je van het veldrijden te traag voor de baan wordt. Hij sloot de dag af met een mooie 6e plek in het eindklassement.
Van Enzo weten we inmiddels wel dat hij een talent voor de baan heeft. Dus het verbaasde niemand dat hij op het eind van de dag op de hoogste trede van het ereschavot stond. Leuker om te vertellen is de manier waarop hij op deze plaats terecht is gekomen. Tijdens 1 van de wedstrijden vond Enzo dat hij opmerkelijk veel tegenstand had van een reusachtige knaap met een Adelaarsshirt aan. Na bestudering van het traptempo kwam hij tot de conclusie dat hij een voor zijn categorie veel te zwaar verzet trapte. Enzo inmiddels mondiger geworden aarzelde niet en diende een protest in bij de wedstrijd-commissaris. Deze zei dat het hem ook opgevallen was, maar niet van plan was er iets aan te doen.
Enzo stond inmiddels op deze knaap 1 punt achter in het klassement bij het ingaan van de laatste wedstrijd. Verontwaardigd over dit ongelijk stond hij met een rood hoofd aan de start van de wedstrijd met onbekende afstand. Onmiddellijk na de loze rond stormde Enzo naar de kop van het peloton. Zijn concurrent nestelde zich aan de buitenkant naast hem en zo getweeën naast elkaar stormden ze ronde na ronde op kop in de rondte. Telkens als de sterke man van De Adelaar naar voren onder in de baan wilde, om op deze manier zich een betere uitgangspositie te veroveren, ving Enzo hem op. Toen eindelijk na een dikke 25 ronden de bel klonk schoot Enzo als een pijl uit een boog naar voren en wist met ruime voorsprong de wedstrijd te winnen. Zijn concurrent had inmiddels te veel energie verstookt en daardoor zakte hij vele plaatsen in het klassement. Dit zijn de leuke elementen van het baanwielrennen, tactiek en inzicht zijn vaak belangrijker dan brute kracht.
Nog twee zondagen en een districtkampioenschap en het baan seizoen zit er weer op. Uitslagen: http://www.velodrome.nl/uitslag_VoZ20140112.xls.
