Kampioenschap van Amsterdam: op het gemakje

Fantastische weersomstandigheden voor een tochtje op de fiets, maar niet echt voor zware voorjaarskoersen. Het Kampioenschap van Amsterdam is toch meestal een beetje de zware seizoensopener: geen blad aan de bomen, vaak koud en winderig, en soms nat. Nu was het helemaal anders.

Daar waar vorig jaar op zaterdag renners roepend om hun moeder van de fiets getakeld werden, vroegen ze nu om …. een ijsje. Het in het peloton meerijden in korte broek was als een lentetochtje langs De Amstel. In het peloton kostte nauwelijks kracht, maar om vooruit te rijden moest je toch serieus poeder in de kuiten hebben. Veel renners verspreidden zich ook over het land, maar op Sloten waren er tientallen clubleden te vinden die hun makkelijke koerskilometers reden.

In verschillende categorieën betraden Amstelleden het podium. Riejanne Markus (Dames), Michael den Toom (Junioren) en Tijmen van Loon (Jeugd Cat 6) waren de winnaars van het weekend. Teun Mouris (2e, Nieuwelingen), Enzo Leijnse (2e Jeugd cat 7), Victor Broex (3e Jeugd cat 7) en Derk Abel Beckeringh (3e Elite) waren de renners die met bloemen naar huis gingen. Geen slechte oogst.

Zondag:

De Elitekoers leverde na twee uur koers een massale aankomst op. DAB had zich de hele wedstrijd nauwelijks laten zien, en toonde dat zijn dunne benen ook een aardige sprint kunnen afleveren. In het peloton heel veel WPA en Amstelshirtjes, waaronder een aantal erkende Masters van De Amstel , maar een stempel op de koers konden ze niet echt drukken. Of het moet zijn het signaal van een van de meerijdende assistent-ploegleiders om een in Portugal geoefend treintje op te zetten toen een gevaarlijk groepje dreigde weg te rijden: dat zag er goed uit. In de massale en wat rommelige eindfase kwamen ze er niet aan te pas.

In het ochtendprogramma was er wel twee keer winst. Michael den Toom was er als de kippen bij toen er zich een vijf- en later viermans kopgroep vormde. Ondanks het UWTC overwicht wist Michael zijn goede benen uit Portugal te gebruiken en de winst te pakken. Sol Titarsoleij eindigde op de 10e plaats. Het peloton werd overigens gevormd door veel Dames met Riejanne Markus die het naar eigen zeggen aan haar stand verplicht was om te winnen. En dat lukte ook met een lengte op de rest van het peloton.

Daarvoor hadden ook de oudste Jeugdrenners gereden, maar dan weer vanuit Olympia (het blijft raar dat het hele programma niet gewoon op één locatie is; en het leverde ook nog gevaarlijks situaties op!). In een grote kopgroep zaten de cat 7 renners Menno en Victor Broex, Tijmen van Loon (cat 6) en Enzo Leijnse (cat 6, maar rijdend bij 7). Ruben van der Pijl had de slag gemist en reed kilometers lang solo naar de 6e plaats.  Tijmen van Loon won op indrukwekkende wijze een beklijvende sprint in cat 6. en Niek Voogt greep als 6e net naast de prijzen. In het peloton voor het eerst ook Tijmen van der Pijl die voor het eerst een wedstrijd in de groep uitreed. In cat 7 hadden Enzo- 2e, Victor-3e en Menno-5e, ook een beklijvende sprint, maar dat kwam vooral door een groep inrijdende dames van Ulysses die in de weg reed…. maar het is ook lastig als je inschrijft bij WVA, terwijl er jury bij Olympia staat. Dat moet komend jaar maar eens anders.

Zaterdag:

De zaterdag is altijd voor de Nieuwelingen en de jonge dames, de oude Masters en de laken/servet-categorie: de Sportklasse. Bij de Nieuwelingen was er een Amstel-debutant: Tobias Göbel. Tobias reed uiteraard keurig mee in het peloton en zag dat Teun na een niet al te opvallende koers naar de tweede plek sprintte. Koen Warnier reed nog een paar rondjes vooruit (en er werd afgestopt!), maar dat valt dus nog niet mee: hij werd uiteindelijk 8e, net achter Tom Koekkoek. Madeleen Hartemink vereerde het peloton ook weer met een bezoek: ze finishte na een actieve wedstrijd als 10e Junior Vrouw.

Later in de middag reden ook nog de Sportklassers. Het hele peloton liet zich uiteindelijk verschalken door Brian Burggraaff en dat konden zelfs renners als Roel Gerritsen en Marc Alteijzer niet voorkomen. Nieuw lid Ronald de Waal was als 14e de beste van de club. Ook Pierre Deen maakte halfweg de koers zijn opwachting. Deen fietst nog niet zo lang en wist dus niet dat er dit weekend aangepaste starttijden zijn. Hij kwam te laat voor de Sportklasse, maar was daarmee dus ook te laat voor – volgens de heren zelf –  dé hoofdact van het weekend: de Masters!

Qua deelnemersveld zeker: vele jaren ervaring en ook de Amstelrenners hielden zich aan (bijna) alle clichés. Een enkeling kwam – dus – te laat, een aantal anderen reed zo op de rand van schaats-/cross- en wegseizoen nog zonder chip rond (en  voor spek en bonen). Maar er werd wel een beetje afgestopt toen er een kopgroep van 6 weg was met daarin 33,33% Amstel: de erkenner van de dag Marcel Witte en de jeugdige Lieuwe Hoekstra. Meerijdend ploegleider Pim zag dat het goed was en hoefde geen sprinttreintje, en ook Auke, Patrick en Michiel, reden wel van voren, maar hielden zich verder in. Toch knaagde het. Want is het geen goed gebruik dat de Amstelmasters heel goed zijn in het máken van de slag, maar het áfmaken nog onderwerp van training is? En ja hoor: de plekken 5 (Marcel) en 6 (Lieuwe) werden voor de poorten van de hel weggesleept. Maar de Amstel-Master heeft er vrede mee:  de enkele keren dat het wel lukt worden dan des te meer gevierd!

Volgende week zondag het eigen Kampioenschap van Amstelland: in meerdere opzichten ongetwijfeld een heel ander paar mouwen (ook qua starttijden)!