Ondanks de schoolvakantie toch een mooi peloton aan de start. We hadden zelfs Julia Evers aan de start die vanaf het begin met alle ontsnappingen mee was en dus ook in de ontsnapping waaraan dit verslag zijn titel heeft te danken. Maar helaas bestaat er op de dinsdag geen prijs voor de strijdlustigste renner en wordt er alleen maar op de eindstreep gekeken wie er met de punten en prijzen vandoor gaat.
Vanaf het begin ging de wedstrijd op en neer: ontsnappingspogingen en een peloton dat even tijd nodig had om zich te organiseren, maar dan vol in de achtervolging ging waarna binnen een rondje de ogenschijnlijk best aardige voorsprong was verdwenen. Maar toen zo’n tien ronden voor het eind (maar dat wist op dat moment niemand, de jury bepaalt tijdens de wedstrijd de duur) een groepje van vier – bestaande uit Julia Evers, Cor Baas (mist ook geen ontsnapping), Coen Emmer en Matthijs Smit – wegsprong, faalde het peloton is het organiseren van de jacht.
Dat veranderde pas toe de jury het rondebord op vijf zette, maar toen waren de vier ruimschoots uit het zicht. Maar zoals vaker: als het peloton georganiseerd gaat jagen krijg je het als kopgroep heel lastig. Alhoewel de objectieve toeschouwers het de kopgroep graag gegund hadden, werden de koplopers toch ingerekend door het peloton. Camiel Zwart had het zelfvertrouwen weer volledig herwonnen en won de sprint voor Ruud Verbeek. Die hield zijn benen al vroeg stil waardoor Cees de Wit nog op een banddikte kwam, maar dat was genoeg. De punten werden verder verdeeld over Patrick Moolenaars, John Tromp en Lieuwe Hoekstra.
De stand na de 5e rit: klik.
