Na twee natte ritten was er in de 5e rit van de Peter Post Voorjaarscompetitie weer sprake van prettig koersweer en kwam een dertigtal renners een rugnummer ophalen.
Er leek aanvankelijk weinig te gebeuren dat het vermelden waard was, totdat het hoge tempo na een kwartier ineens tot een breuk leidde en een tiental renners zich afscheidde van het peloton. Van de klassementsrenners was alleen Koos Jeroen Kers het slachtoffer van deze breuk: hij dacht ongestraft het eerste kwartier aan de staart van het peloton van de omgeving te kunnen genieten, maar dat bleek dus een misrekening.
Een grote kopgroep bemoeilijkt nog wel eens een goede samenwerking en bovendien weigerde het peloton te capituleren, zodat na een halfuur koers de achtervolgers de kopgroep nog steeds in het vizier hadden. Dat was het moment dat KJK zich naar voren spoedde en een poging deed alsnog bij de koplopers aan te sluiten. Om het solo te doen bleek het gat toch te groot en de steun die KJK van de overige renners in het peloton kreeg bleek toch niet van het niveau dat Koos gewend is, zodat hij zich noodgedwongen in zijn lot schikte en deel bleef uitmaken van het peloton.
Vooral onder aanvuring van Cor Baas (“Blijven draaien, dan wordt je minder moe” en andere tegeltjeswijsheden uit de oude wielerdoos) bleef het peloton een hoge snelheid ontwikkelen en duurde het tot vlak voor het ingaan van de laatste tien ronden voordat de koplopers het peloton dubbelden en ze de bonuspunten voor een ronde voorsprong veilig stelden.
In de eindsprint van de koplopers was Tim Veldt veruit de sterkste vóór Ewoud Hartemink en Joost Mouris.
Binnenkort de complete uitslag en een bijgewerkte stand.
