Een deel van de Jeugd van De Amstel gebruikte de meivakantie om – in navolging van de profs in april – de kasseien eens op te zoeken. Niet de keien van Roubaix of de Kwaremont, maar die van het Kasseiencriterium in Eijsden en van een andere hel: de Hel van Netersel. Tussendoor werden er ook nog wat NK puntjes gescoord op Spaarnwoude.
Op Spaarnwoude bij de Kampioen werd het verplichte nummertje massasprinten afgewerkt. Het parcours (zeker als er alleen buitenom gereden wordt) leent zich nou eenmaal niet voor spetterende koersen en het komt er meestal op neer dat een voltallig peloton op de streep af komt. Alleen als er een enkeling er echt bovenuit steekt of als er opzichtig wordt afgestopt is dat anders. Sommige Amstelrenners maakten van de dag van Spaarnwoude dan ook een “pyjama-dag”en lieten zich daar principieel niet zien. Anderen weten dat er toch nog wat NK-puntjes te halen zijn en moeten er wel starten. Voor het eerst dit seizoen waren er voor de wellicht minder gemotiveerde Amstelrenners dan ook geen podiumplaatsen in een Districts-selectiewedstrijd. Enzo Leijnse kwam er op de vierde plaats in cat VI nog het dichtste bij. Ook Alysha van Neck en Owen Geleijn (5e), Tristan Geleijn (6e) en Tijmen van Loon (8e) reden in de top-10. Helaas kwam de leergierige Tijmen van der Pijl ongelukkig ten val met een sleutelbeenbreuk als gevolg. Tijmen is dus even uitgeschakeld, maar hij is nu wel een “echte” wielrenner en komt ongetwijfeld sterker terug! Beterschap Tijmen!
Waar het in Spaarndam zoeven is over mooi asfalt is dat in Eijsden en Netersel heel anders. In Eijsden lag voor de renners een prachtig glooiend parcours van ruim 2 km klaar met 
daarin bijna 600 meter kasseien. En dan ook nog in het mooie centrum met terrassen en cafés. Meer koers kan je bijna niet hebben. Sommigen maakten er dus in de meivakantie gebruik van door een weekendje Limburg/België en Eijsden te combineren.
Enzo Leijnse reed in cat. VI weg met de sterke Luke Verburg en een andere renner. De derde man werd op een zeker moment afgeschud en toen voelde Enzo niet alleen de hobbelige keien in de benen, maar ook de kracht van zijn medevluchter. Daar kon Enzo niet tegenop en dus moest hij genoegen nemen met zilver. Ook Sven Raats hobbelde over de keien. Dat viel hem nog niet mee, maar hij reed zijn koers keurig uit als 15e. In cat VII stonden Menno en Victor Broex aan de start. Daar viel in de ziedende openingsfase meteen de slag: Victor zat goed mee in de kopgroep van vijf en Menno kon zijn karretje in het peloton aanhaken. In de finale kwam Victor net te kort voor het podium: 4e en werd Menno keurig 12e. Zus Yvette reed daarna de koers van de Nieuwelinge-meisjes en Junior-Vrouwen. In tegenstelling tot vele andere meidenkoersen werd het hier een spetterende koers met ontsnappingen, breuken in het peloton en een spannende finale. Yvette kwam tussen het eerste en tweede peloton in te zwemmen, waarna ze in de tweede groep terugviel. Het leverde toch nog de enveloppe en bloemen van de 3e Junior op.
De kasseien van Eijsden smaakten naar meer dus een aantal renners trok naar de keienkoers van de Hel van Netersel met voor de besten in elke groep – heel belangrijk – een kassei als prijs. Victor ging er als winnaar van 2013 naar toe en was vast van plan dat te herhalen. Maar zover kwam het niet: door een ongelukkig manoeuvre kwam hij ten val op zijn geliefde keien. Dat leverde een paar schaafwonden op en vooral een losse schoen (sluiting kapot). Daarmee moest hij de koers vervolgen. Hoewel Victor nog wel voorin standhield kon hij niet voluit sprinten, máár de 6e plaats leverde hem wel voor het vijfde opeenvolgende jaar een kei op als prijs. Meer wordt het niet, want Netersel is niet voor de oudere categorieën. Ruben van der Pijl maakte zijn debuut in “de Hel”en hij deed dat prima. Hij bleef goed in de eerste groep en werd heel mooi 13e.
Enzo Leijnse herhaalde de koers van Eijsden door met dezelfde renners hetzelfde podium te vomen. Zij tweede plaats mag er overigens zijn, want naast de kei kreeg hij ook nog eens de groene trui van de leidersprijs. Owen Geleijn zat daar weer kort achter op een hele mooie vijfde plaats. Enzo en Owen komen volgend jaar zeker nog eens terug om nóg een kei op te halen.
