Op het zeer modderige parcours werd in de eerste ronde de twijfelachtige eer het tempo te bepalen gelaten aan Jan Koper van BRC Kennemerland, maar daarna vond Dylan Groenewegen (tot 31 december nog in dienst van De Amstel) het welletjes en maakte hij zich met een simpele versnelling los van de rest. Brendan – ‘rocket’ – Divall twijfelde even, maar ontstak toen toch maar zijn raketten in een poging bij Dylan te geraken. Hij kwam in eerste instantie wel nader, maar kon uiteindelijk de aansluiting niet maken, zodat Dylan onbedreigd op de zege afglibberde en Brendan als tweede de meet passeerde. Achter dit tweetal probeerde Jeroen van Hoeijen ‘iets’ te vinden dat hem kon motiveren (zijn rivaal Willard Gerritsen ontbrak; die had een snabbel als Bandenkeuze-Piet) en hij vond dat in de strijd om de derde plek met Bertrand Hartemink. Hier was het publiek (Nou ja, ‘publiek’: de opa en vader van Dylan…) de grote winnaar: aanvankelijk leek Bertrand aan het langste eind te trekken, maar Jeroen wist in de tweede helft net wat vlotter rond te glibberen. Jeroen 3, Bertrand – kort daarachter – 4. Ruim daarachter Frank Egberts, die er zijn gemak van nam. De competitie op Sloten werd bij de Masters met overmacht gewonnen door Brendan, hij was voor de start van de slotrit al niet meer te achterhalen. Wie gaat hem 30 januari van de titel bij de senioren afhouden tijdens het clubkampioenschap off-the-road?
(*) Het Montessori Lyceum Amsterdam trouwens ook: drie man bij de eerst vier…
