De Ronde van Ouderkerk was gisteren een geslaagd evenement. Vooral het klapstuk van de dag: de winst van Lars van de Vall bij de Elite in zijn eigen dorp, zorgde voor een fraaie apotheose van de wielerdag. Maar er was meer.
Nieuwelingen: spetterende koers
De dag begon uiteraard met de jongens die in de toekomst wellicht een man worden (op wielergebied dan): de Nieuwelingen, met tevens hun finalewedstrijd in het overkoepelende klassement. Zoals te doen 
gebruikelijk werd er meteen ingevlogen waardoor direct een pelotonnetje (met thuisrijders Tom Koekkoek en Nadav Joosten) overboord ging. Vooraan ging Daan Markus op avontuur en kreeg hij later Mel van de Veekens mee en waren ze snel uit zicht. Van der Veekens en Markus leken gevlogen en favorieten als Teun Mouris, Nils Eekhoff en Jesper Rasch (leider in 
het De Haan klassement) keken elkaar aan, maar toch wisten deze drie zich met noorderling Stan Gosink af te scheiden en de sprong naar voren te maken. Rasch kon het tempo niet bijbenen en Eekhoff, Mouris en Gosink veegden al snel de vooraan geloste Daan Markus op en lieten hem ook weer achter. Ook Gosink kon de ronde voorsprong niet helemaal maken: Teun, Mel en Nils reden daardoor aan de leiding en gingen de finale in. Met nog 12 ronden op het bord vond Teun het tijd om alleen op avontuur te gaan en alleen met een uiterste inspanning konden zijn mede-koplopers (met een beetje hulp van het peloton) na een rondenlange achtervolging Teun weer inrekenen. Na het afsprinten van het peloton (Leon Buijs op de 11e plaats) werd het kijken naar elkaar en in de lange sprint was Nils Eekhoff toch net te snel voor Teun en Mel. 50 ronden koers bleek voor deze Nieuwelingen een zware opgave, maar een goede voorbereiding op het NK van volgende week in Ureterp.
Jesper Rasch kwam als 7e over de streep en stelde daarmee de leiding in het De Haan-klassement mooi veilig. Teun werd daarin 2e en Yentl Ruijmgaard 3e. Het Eindklassement
Sportklasse/Masters: koers met een baard
Of er volgend jaar weer een Masters wedstrijd wordt georganiseerd is niet zeker. Het koersverloop was namelijk vooral saai. Iedereen weet dat Brian Burggraaf meteen aangaat, maar om dan apathisch te blijven zitten en zelfs nóg een renner (Eddy Hermsen) ernaar toe te laten rijden? Dan ga je in elk geval niet strijdend ten onder. De AmstelMasters waren toch met een man of acht vertegenwoordigd en hadden toch de handen ineen kunnen slaan voor in elk geval een poging tot een alles of niets achtervolging? Ze deden het niet.
Het publiek dommelde dan ook langzaam weg, of ging eens op Eurosport kijken naar een briljante laatste etappe van de Dauphiné (heren Masters: kijk die even terug en zie hoe Contador vecht en Froome door het ijs gaat, en er strijd is. Overal!). Eigenlijk alsof Spanje na een 5-1 achterstand toch nog tot 5-4 terugkomt. Zoiets dus, doe het voor het publiek. Affijn: je kan het Hermsen en Burgraaf niet verwijten: ze pakten een halve ronde en hoewel het terugliep in de finale werden ze onbedreigd 1 (BBB) en 2 (Hermsen). Andy Knijpinga (3e) reed in de finale nog weg met Marcel -“handjes bovenop”- Witte (4e) en daarmee de sprinters nog aftroefden. Auke Broex was weer wat beter bij stem en werd 9e en Ronald de Waal 18e met Marc Altyzer op 19. De andere Amstelrenners reden buiten de prijzen.
Elite-koers: Open doekje voor Lars
Voor het eerst sinds 1997 stond er weer een koers voor Elite-renners op het programma. De renners kregen 80 zware ronden voor de wielen en behalve een enkeling wisten de meesten niet hoe zwaar de Ronde van Ouderkerk is: de bochten en de hobbelige starten, én het dijkje slaan serieus in de benen. Al snel was duidelijk dat alleen de allersterksten hier voor de zege zouden gaan strijden. Aan de start stonden veel 
renners van WPA-Cycling en het was de vraag of men hier wel de handen ineen zou slaan. Al snel ging het onder het gebeuk van o.a. Lars van de Vall en later Dion Beukeboom op een lint en nadat Dion zich uitsloofde bij het Drierondenklassement en hard aan de boom schudde kraakte het peloton. Plotseling was daar het moment om weg te rijden voor zes man: Lars, Koos Jeroen Kers, Jan Lof en ook Dennis Soeverein, Ruben Dorren en Wouter Mol (vorig jaar nog actief op World Tour-niveau bij Vacansoleil, nu bij een Belgische ploeg). De zes namen vrij snel een flinke voorsprong en ook de lang achtervolgende Dion kwam niet meer terug. Dion leek op zeker moment nog wel de springplank te vormen toen Lars naar hem toe sprong, maar alles kwam weer bijeen.
Patrick Bos had de slag gemist en ging uiteindelijk met Dion nog op avontuur en ze kwamen nog vrij dicht bij de kop, maar niet dicht genoeg.
In de laatste zes kilometer was er een spervuur van demarrages waarbij met Lars en Jan in de hoofdrol, maar Koos en Mol (oud winnaar van de Ronde van Qatar) kwamen terug.
En toen ging Lars al op de Emmalaan aan: nam de twee laatste bochten als een dolle en kwam met een kleine voorsprong de laatste bocht uit op weg naar de winst? Ja hoor: de neus op het voorwiel en op de 11; Wouter Mol kwam nog wel heel dichtbij, maar het was genoeg. Gejuich bij het publiek uiteraard: Lars winnaar! KJK werd 4e, Jan Lof 6e, Patrick Bos 7e en Dion Beukeboom 8e. Iets verderop in de uitslag nog Bouke Kuiper (17e), Geert van der Horst (19e) en Manman van Ruitenbeek (20e)
Schitterende finale van een mooie wielerdag. Dankzij veel Ouderkerkse sponsoren en Bouwbedrijf Van Scheppingen was het weer mogelijk om deze koers te organiseren. Op naar nummer 46.
Masterkoers niet meer organiseren? Zinloos. Keek zondagmiddag naar het muzieksprookje De Oosterse Prinses. Driemaal raden wie er in slot als Prins te voorschijn kwam.
Brian?