Veldrijden: business as usual, maar ook lichtpuntjes

De start van de ACC nadert met rasse schreden en dat is aan alles te merken: er wordt weer getraind aan de Ouderkerkerplas, er is door renners geïnvesteerd in materiaal en de veldrijders met ambitie hebben ter voorbereiding al drie nationale crossen achter de rug. Hoewel het de vraag is of renners in de afgelopen trainingen en wedstrijden ‘het achterste van hun tong hebben laten zien’, wil de redactie toch een paar observaties met de lezers delen.

Gelukkig is veel bij het oude gebleven, dat wil zeggen dat de – veelal blijmoedig gedragen – tegenslagen op materiaalgebied, pech en andere (lichamelijke) ongemakken zich al weer opstapelen en dat er veelal (nét) naast de prijzen wordt gegrepen waarbij opvalt dat het vooral de Amstelmannen met ervaring zijn (Amateurs en Masters) die hierin uitblinken.

Marcel Witte had dit nog prille seizoen in Montfoort de primeur van de klassieker onder de pechgevalletjes: tube van de velg. In Dordrecht zagen de toeschouwers Jeroen van Hoeijen elke ronde kleiner worden door een steeds dieper wegzakkende zadelpen en Willard Gerritsen ging in dezelfde koers piepend en krakend in het rond; gelukkig was het slechts zijn fiets. Ewoud Hartemink – clubkampioen off-the-road van WTC De Amstel – stond vol ambitie aan de start van dit crossseizoen. Ter voorbereiding op het aanstaande wegseizoen bij de Beloften besloot hij deze winter te gaan crossen bij de Amateurs. Een logische keuze o.a. omdat Elite/Belofte weinig startgelegenheid krijgt in het veld. Een plek in de top 15 is zijn doel, maar met een 24^e plek in Dordrecht en een DNF in Montfoort (valpartij) ontdekte Ewoud dat top 15 verre van eenvoudig is.

De enige die zich aan de bij de Amateurs/Masters de gebruikelijke ongemakken leek te onttrekken was Michael Breedt: hij wist als enige een prijsje mee te pikken: 17^e in Montfoort. Dat je bij oude(re) mannen niet te vroeg moet juichen bleek helaas afgelopen weekend in ’s Hertogenbosch: DNF voor Michael (‘ziek, zwak én misselijk’)

Andere opvallende punten bij de Amateurs/Masters: Jan van Herwijnen valt tot nu toe op door er wél te zijn. Voortdurend kondigt hij aan niet te starten (Montfoort/’s Hertogenbosch), maar als het puntje bij het paaltje komt meldt Van Herwijnen zich zonder blikken of blozen in het startvak (“Kiekeboe, hier ben ik!”).

Jeroen Verhoeven heeft naar eigen zeggen ‘erg goede benen’. Kennelijk is deze wetenschap voor hem voldoende, want hij staat voortdurend langs de kant (Dordrecht/Montfoort), maar weigert in te schrijven…

En Pierre Deen bereikte vorige week donderdag een voorlopig hoogtepunt: hij reed de training uit! Zowel bij de eerste pilottraining als in Montfoort kreeg hij een DNF achter de naam door…. materiaalpech. Hij lijkt hard op weg de beste klant van zichzelf (Zaaf) te worden. De redactie heeft grote twijfels over dit verdienmodel en komt met een winstwaarschuwing.

Is er dan helemaal niets positiefs te melden? Jawel, lichtpuntjes zijn er ook, maar daarvoor moet je niet bij de Amateurs/Masters zijn. Bij de Nieuwelingen stond Victor Broex te trappelen van ongeduld om in deze categorie te debuteren (“Eindelijk echte wedstrijden”) en met een 9^e plek in Montfoort gaf hij meteen zijn visitekaartje af. Weliswaar ontdekte hij in de zandwoestijn van Gieten dat de ene koers de andere niet is (voor of achteraan starten maakt echt verschil…), maar Victor moet bij de Nieuwelingen nationaal toch regelmatig in de prijzen kunnen rijden. Ook Koen Warnier pakte in deze categorie al een prijsje mee: 20^e in Montfoort.

Teun Mouris – tenslotte – is het crossseizoen rustig gestart. Debuterend bij de Junioren reed hij alleen Gieten, een internationale koers die hij afsloot met een degelijke 31^e plek.