Renners die thuis stiekem droomden van veldrijden als zomersport, werden vandaag op hun wenken bediend. Voor de zoveelste keer dit seizoen konden de lange mouwen en de zweetshirtjes in de kast blijven. De bult van Enkhuizen lag er zonovergoten bij, de vogels zongen hun hoogste lied en de kettingen van de renners lieten slechts in het zand en na de ‘eeuwige modderstroken’ wat subtiel gekraak horen. Alleen de ijscowagen ontbrak.
West-Frisia had een mooie en afwisselende omloop uitgezet rond de bekende bult. De tientallen slingers, korte klimmetjes, lopen in het zand omhoog, bochtige grindpaden, modderig weiland en snel asfalt maakten het tot een complete cross. Het warme weer maakte het nog eens extra zwaar.
Met drie startseries voor 10 categorieën was het niet alleen hard werken voor de jury, maar ook voor sommige renners: ‘van welke categorie is de renner die mij nu inhaalt?’ Bijna traditiegetrouw is dit Regiokampioenschap goed voor een pak startpunten (eerste 20) voor de landelijke wedstrijden. Hoewel enkele niet-landelijke rijders roet in het eten kunnen gooien door ineens hun neus wel heel stevig tegen het venster te drukken.
Bij de Nieuwelingen waren de ogen gericht op Victor Broex. Hij werd vooraf ingeschat als podiumkandidaat. Het lukt hem niet helaas, na felle strijd noteerde de jury plaats 6. Broer Menno werd netjes 11e, na Ruben van der Pijl op plaats 10. Pechvogel Koen Warnier kreeg een DNF achter de naam.
Bij de Junior-vrouwen hielden Yvette Broex en Madeleen Hartemink de Amstelbelangen hoog. Hun startveld was klein, maar sterk. Na een zware en lange koers sloten zij de gelederen met een respectievelijk 6e en 7e plaats.
Coming man bij de Junioren was Teun Mouris. Hij kwam heel dicht bij de prognose podium, maar strandde na een goede race op een vierde plaats.
Alle hoop was nu gericht op de Masters 40+ en 50+. Marcel Witte, landelijk als Amateur rijdend, maar feitelijk ouderejaars Master, trok vel van leer in de startfase om naar voren te komen. Met succes, maar toen de later zeer overtuigende winnaar Tino Haakman aanzette, moest Marcel passen. Een nette vijfde plaats was zijn deel. Daarachter was Jan van Herwijnen in gevecht met vooral zichzelf. Het vele draaien en keren was niet in zijn voordeel vandaag. Net wat minder sterk dan in voorgaande crossen was goed voor plaats 9. Pierre Deen zit volop in zijn leerfase. De donderdagtraining overgeslagen (‘te zwaar’), experimenteel tubeless rijdend met zelfgemaakte antilekvloeistof en fysiek in de overgang van 120 kilometertijdrit naar 40 minuten cross. Plaats 12 voor Pierre.
Wie de prestaties ziet van het podium Masters 50+, uitgetekend naar de toekomstige pensioenleeftijd, zegt 75 jaar. De bijna traditioneel zeer sterke afvaardiging Zuid-Holland werd doorstoken door Jeroen van Hoeijen met een tweede plaats. Ondanks alles-of-niets-pogingen van Jeroen om de versnelling van Erik Meerkerk te beantwoorden, wist deze de laatste anderhalve ronde een kleine voorsprong te behouden. Sterke terugkeer van Jeroen na zijn ongeluk van vorig jaar. Voormalig regiokampioen Willard Gerritsen zag het van enige afstand gebeuren, hij liet een 7e plek noteren.
Als sluitstuk reden Michael Breedt en Ewoud Hartemink. Deze oude en jonge Amateurs maakten er een gebroederlijke strijd van, ieder in eigen stijl. Volle grinta versus een relativerend oeii. Ze moesten wel enkele regionale namen voorlaten, maar top tien bleef binnen bereik. Michael 8ste, Ewoud 9e.
Volgend jaar is het aan Zuid-Holland de beurt om het Regiokampioenschap te organiseren. Met of zonder ijscowagen.
