Voordat de Nesser veldrit deel uitmaakte van de Amsterdamse Crosscompetitie werd de wedstrijd in januari op de kalender geplaatst en kende hij een lange traditie van storm, hagel, regen, sneeuw, donder en bliksem, diepe blubber en zelfs een afgelasting i.v.m. ijsvorming op het parcours. In wat ongetwijfeld een van de mildste weekenden van begin november ooit was, was hiervan helemaal niets terug te vinden.
Stabiele factor in al die jaren is het parcours: starten voor het dorpshuis ‘De Nesse’, een rondje door het dorp en dan de Ringsloot over de uitgestrekte weilanden rond de Nes in. Veel op en neer over de dijk, hobbel, hobbel, spetter, spetter (als er geen modder is, is er altijd nog wel een verse koeienvlaai), weer de Ringsloot over, een rondje langs het sportveld, nog even door het “Bos van de Nes”, langs het speeltuintje en weer langs het dorpshuis voor de volgende ronde. Er worden geen technische hoogstandjes van de renners gevraagd, maar machtige benen. De een vind het prachtig, de ander is wat minder enthousiast, maar wil je in de ACC hoog in het klassement eindigen en jezelf een allround-veldrijder noemen, dan moet je op alle parcoursen uit de voeten kunnen.
Het leek in dit laatste(?) milde weekend wel of iedereen wilde crossen. De Masters 40+ hebben de reputatie van grote startvelden, maar vandaag werden zij nog overtroffen door de 40- en de Nieuwelingen/Dames die gezamenlijk nog meer renners aan het vertrek brachten.
Bij de Masters was de start voor Patrick Molenaars (weer eens op zijn ATB) en al in het begin van de eerste ronde ontstond onder zijn impuls een ‘kopgroep’ van vijf man met daarin verder zijn clubgenoten Marcel Witte en Caspar Hermans, natuurlijk klassementsleider Ron Vroom (HRC Excelsior) en de sterke Hamish Morrin (Gaul). In ronde twee plaatste Vroom zijn gevreesde en effectieve versnelling waar zijn concurrenten(?) in deze ACC tot nu toe geen antwoord op hebben weten te vinden. Het gaatje dat hij sloeg wist hij schijnbaar moeiteloos tot de streep vast te houden: de derde opeenvolgende zege voor Vroom, hoewel hij wel een keer een mislukte “sprong”over de balk maakte, gevolgd door een niet te onderschatten koprol.
Achter Vroom ontstond na het wegvallen van Morrin (pech) een achtervolgend Amsteltrio waar Molenaars – herboren op zijn ATB – en Witte het tempo bepaalden en Hermans aanklampte. In de laatste anderhalve ronde kwam Hermans ten val bij het dubbelen van een achterblijver en plaatste Witte een versnelling die hem de tweede plek opleverde. Molenaars pakte de laatste beschikbare podiumplek en Hermans rolde als vierde over de streep.
Achter dit Amsteltrio stelden Frank Nijssen (HSV de Kampioen) en Jeroen van Hoeijen alles in het werk om uit de greep van de nummer twee van het klassement – Peter Reitsma (De Bollenstreek) – te blijven. Als dank voor zijn enthousiaste kopwerk mocht Van Hoeijen de sprint om plek vijf winnen. Nijssen dus zes, Reitsma zeven. Daarachter volgde nog een trio Amstelmannen dat elkaar de hele koers in de gaten hield: Broex, Deen, Gerritsen. In die volgorde. De Amstelmasters hebben een brede basis en zelfs renner Emmer (14) lijkt binnenkort naar de top-10 te gaan.
Ockeloen solo
Na de Masters werd het parcours nog iets verlengd en gingen de 40- . In een niet al te ver verleden was de 40- toch een beetje een kleine categorie, maar inmiddels is het kwalitatief en kwantitatief met sprongen vooruit gegaan. Eén man sprong er wel heel ver bovenuit: Jasper Ockeloen. Jasper liet zijn zaak gewoon doordraaien terwijl hij alle andere renners doldraaide. Met een enorme versnelling knalde hij elke ronde over de dijk om uiteindelijk met meer dan 3 (drie) minuten voorsprong de zege te pakken. Teun Mouris leek lange tijd het zilver te pakken in een sterk gereden koers waarin hij de toppers van de afgelopen weken (Souverein, Evans, Smit, Oude Elfrink) achter zich wist te houden. Maar of het aan Teun ligt, of gewoon pech, hij was de enige van de dag die een derailleur wist te slopen, en dat in de een na laatste ronde. Teleurgesteld stapte Teun af en liet de vlak achter hem rijdende Ewoud langs….en toen kwam de held van de dag eraan: Gijs Jorna. Gijs was nog niet zo op dreef (gedubbeld) en schonk Teun de fiets; waardoor hij achter Ewoud (die een sterke koers reed) toch nog bloemen kon pakken, en de eerste plaats in het klassement vasthouden. Michael Breedt kwam achter de chiploze KJK keurig op de 6e plaats over de streep en mocht ook tevreden zijn.
Bij de Nieuwelingen/Dames stond één renner langs de kant. Niet vrijwillig, maar omdat zijn fiets zaterdag bij zijn huis gestolen is. Een witte Cannondale met rode letters: houd het in de gaten voor Koen Warnier! Van de renners die wel reden was Victor Broex de sterkste na een behouden race. Ruben van der Pijl reed ook heel sterk, maar zag in de laatste ronde net nog Stefan Appelman van BRC langskomen. Menno Broex werd 5e nadat hij net het sprintje verloor van naamgenoot Menno van Capel (UWTC). Daarachter was Anne Huinen de eerste dame op de 7e plaats, met de sterk acterende Judith van Maanen op een knappe 10e plaats, die andere thuisrijder Riejanne Markus op 11 en vlak daarna Nadav Joosten.
Ook de Jeugd en de Funklasse maakten in Nes aan de Amstel hun optreden. Niet al om 10.00 uur, maar op de prettige tijd van 12.30 uur. In het fraaie najaarszonnetje was het druk op en langs het parcours.
Bij de Jeugd waren er de nodige emoties. Zo was er bij de jongste ACC Jeugd de koploper Pepijn Veenings van DTS die ruim op kop lag. In de laatste ronde had hij af te rekenen met materiaalpech (crankbreuk) en moest hij teleurgesteld de zege laten lopen aan Mees van Smoorenburg van UWTC. Daarnaast was er ook nog een trio dat in verwarring was door de bel voor de lokale Jeugd en te vroeg dreigde te stoppen en ook bij de oudere Jeugd waren er lekke banden te noteren. Affijn er vloeiden wat tranen, maar met een warme choco en een broodje worst na afloop droogden die gelukkig ook weer op.
Zoals gezegd was Mees van Smoorenburg de winnaar en eindigde Daniel Hoekstra in het geweld op de 7e plaats. Bij de oudere Jeugd ging Niek Voogt er weer snel vandoor en liet hij Bob Gerritsen (Bollenstreek) ruim achter zich. Maud Rijnbeek (DTS) was sneller en werd 3e, voor Jens Pronk (BRC). Amstelrenner Tijmen van der Pijl lag lang op de 4e plaats, maar een lekke band verstoorde zijn podiumhoop en hij finishte als 9e. Tijmen rijdt zeer sterk op de crossfiets, en dat bloemetje dat zit er echt nog in de komende weken. Gijs Eekhoff (8e) ging hem nog net voorbij. Ook Sven Raats moest afrekenen met een lekke band waarop hij de koers uitreed. Sven zakte daardoor terug naar de 12e plaats; achter Wessel Mouris (11e), maar nog net voor Jip de Moor (13e) en Joppe van de Weerdt (17e).
Ook aanwezig was een groepje schooljeugd waar Bart van Duren zijn thuiswedstrijd won en ook de Funklasse was weer goedbezet in Nes. De Funklasse of Burgercross was dit keer een prooi voor Ruben Pepping die de winnaar van 2013 – Cor Baas – achter zich hield. Een andere bekende Nesser Theo van Duren pakte als derde ook een bos bloemen.
De uitslagen van de wedstrijden van de Masters en Overigen staan op mylaps.
