9e rit ACC: DTS laat alles bij het oude

Na de vernieuwingen aan de parcoursen van de afgelopen twee ritten van de Amsterdamse Crosscompetitie in de Waarderpolder en aan de Ouderkerkerplas was de vraag “Wat doet DTS met het parcours in de Wijdewormer?” Internet bood geen opheldering: zowel de ACC-site als de site van DTS zweeg in alle talen. Zouden de altijd spannende passages over de sloot en het selectieve op/neer tegen het talud langs de snelweg weer in het parcours zijn opgenomen? Vorig jaar waren die voor het eerst achterwege gebleven en dat werd door velen betreurd.

DTS liet zich niet gek maken door de vernieuwingsdrang bij andere verenigingen en handhaafde het parcours van vorig jaar, dus zonder smaakmakers als glibberige bruggetjes over de sloot en de beklimmingen/afdalingen van het talud. Daardoor bleef het parcours beperkt tot natte kledder waar je flink door kon rijden (maar natte en dus koude voeten kreeg) en glibberige klei in combinatie met natte bladeren die de fiets snel vol deden lopen. Dit alles overgoten met flinke lappen wegparcours. De ACC-renners hebben de Zaanse polder dan ook flink kleiner gemaakt, want alle fietsen waren werkelijk kilo’s zwaarder na een paar rondjes. Degenen die zonder te stoppen door konden rijden waren dan ook de winnaars van de dag.

De Jeugd mocht als eerste het parcours op. Bij de jongste Jeugd was het podium voor de bekende namen, maar voor Amstel-supporters was het optreden van Michiel Mouris (7e) opmerkelijk. Michiel hield o.a. Mees van Duren (12e ) en Daniël Hoekstra (keurig 9e) achter zich. Bij de oudste Jeugd was eindelijk Owen Geleijn aanwezig om de hegemonie van Niek Voogt te doorbreken. Owen, die wekenlang stiekem getraind had in allerlei onbeduidende Brabantse wedstrijden,  mocht eindelijk eens in dé ACC optreden. Owen heeft gewacht tot er modder in de ACC zou komen en die was er; dus bouwde Owen langzaam zijn voorsprong uit op de veelwinnaar Voogt en nu weet Owen weer wat hij steeds mist: de bloemen na de koers! Tijmen van der Pijl reed iets verderop naar een keurige 6e plaats, net voor Sven Raats en nog zo’n ACC-debutant Tristan Geleijn.

Daarna mochten de Masters van start. De sterke Hamish Morrin nam vanaf de start de leiding. Klassementsleider Vroom wist in de eerste grasstroken aan te sluiten, maar een achtervolgend drietal (Frank Nijssen, Jeroen van Hoeijen en de sterk gestarte Rinus Cerfontain) wist in de eerste ronde net niet de aansluiting te maken. Achter dit drietal vielen al snel grote gaten in het omvangrijke peloton van de Masters.

In ronde twee wist Frank Nijssen op de uiterst lastige laatste modderstrook vóór de finish de aansluiting te bewerkstelligen met het duo Morrin/Vroom, maar deze inspanning kostte hem vrijwel onmiddellijk weer de kop; hij loste de rol weer bij Morrin/Vroom en viel weer terug naar Van Hoeijen die ondertussen Cerfontain had kwijtgespeeld.

In de tweede helft van de wedstrijd bleek de laatste modderstrook voor de streep de scherprechter. Allereerst passeerden het duo Nijssen/van Hoeijen de in deze strook vastgelopen Vroom (die daarna nog terug zou vallen naar plek 7) en een ronde later was het Nijssen die in dezelfde strook geveld werd door een combinatie van modder, gras, bladeren en een tak.

Morrin stampte ondertussen vrolijk en zonder pech door naar zijn derde overwinning in deze competitie. Van Hoeijen passeerde als tweede de streep en Nijssen wist ondanks zijn tegenslag de derde plek vast te houden. Achter dit podium werd door een verrassende tweetal (Deen en Polstra) fel gesprint om plek vier met winst voor de uiterst tevreden Deen. Andere top-5 mensen uit het klassement als Patrick Molenaars en Caspar Hermans eindigden verder naar achteren, al dan niet door volkomen vastgelopen fietsen.

In de 40- kwam Dylan Groenewegen, vlak voor zijn trainingsstage in de Spaanse zon nog even wat weerstand zoeken. Hij vond die niet bij de tegenstanders, maar wel in de zware klei. Met ruime voorsprong reed Dylan (elke ronde van fiets wisselend) naar de zege. Daarachter waren eerst de wegrenners Dennis Smit en Bart Harmsen op podiumkoers. Het waren echter toch de crossers Teun Mouris en Bart de Veer die de race het beste indeelden en  de tweede en derde plaats opeisten, net voor de leider in de ACC Tommy Oude Elferink die 4e werd. Teun is daardoor wel op gelijke hoogte in de stand gekomen en Bart volgt op een luttele 3 puntjes.

In de Nieuwelingen en Damesklasse had Nike Beckeringh geen schoenen mee, maar die werden op het laatst per koerier alsnog bezorgd. Die koerier had wellicht beter ook een reservefiets meegegeven, want het leek erop dat daar de strijd met Anne Huinen van de Bollenstreek door werd verloren. Een kilootje of vijf ballast aan modder maakt dan toch het verschil. Nike eindigde wel ruim voor alle Amsteldames waarbij opgemerkt wordt dat de voorbereiding van sommigen wellicht niet optimaal was. Judith van Maanen zat met nieuwe schoenplaatjes die niet helemaal (of helemaal niet) functioneerden, en Jenneke van Veen had zaterdagavond iets te veel sportdrank tot zich genomen; vijf of zes koppen koffie en een warme kachel waren onvoldoende om het lichaam weer op gang te krijgen. Victor Broex was ook deze keer weer de winnaar. Na een matige start achterhaalde hij klassementsleider Stefan Appelman en wist hij uiteindelijk ruim te winnen. Ruben van der Pijl werd keurig derde en Menno Broex werd na een inhaalrace na wat gedoe met de fiets, nog knap 9e. Koen Warnier is nog herstellende van ziekte en stapte half koers veiligheidshalve uit.

Volgende week is de koers te doen bij de Kampioen. Meestal veel modder, maar de organisator heeft beloofd om daar wel enkele nieuwe en derailleur-bestendige lussen aan te leggen. We gaan het zien.