Bij de trouwe lezers zal het geneuzel over bandenprofiel bekend voorkomen, maar zondag was het voor aanvang van de koers zaak de juiste banden te steken. Aan het vertrek bij de Amateurs het bekende drietal aangevuld met Pieter Heidema (UWTC), u weet wel de trouwe chauffeur van Jan, waarbij alletwee de auto’s – voorzien van winterbanden – de barre tocht tot een goed einde hebben weten te brengen. De Masters zijn niet gestart, waarschijnlijk omdat de clubauto niet is voorzien van winterbanden. U ziet hoe nauw het steekt met veldrijden.
Bij aankomst was het nog even onzeker of het wel door kon gaan, omdat een aantal juryleden moeite had om door de sneeuw op tijd te zijn; ook geen winterbanden. Het parcours lag er winters bij met ongeveer een centimeter of 15 verse sneeuw. De temperatuur was na gister gestegen tot een behaaglijke 2,5 graad onder nul, dus dat viel mee.
Het was een weinig uitdagend rondje maar de verse sneeuw zorgde voor voldoende spectaculaire schuivers, koprollen en andere grappen. Voor de start werd nog even gebakkeleid of de brug er nu wel of niet in moest blijven zitten. Maar naar inmenging van een Amstelrenner werd besloten deze gewoon op te nemen. Dit bleek later een prima keuze te zijn.
Aan het vertrek een klein maar fijn veld, waarbij een aantal renners de wintersportervaring van de dag ervoor misschien om konden zetten tot een mooie uitslag. De start was voor alle Amstelrenners redelijk, maar voor Pieter goed. De meesten waren pas na 500 meter koers in de pedaal geklikt. Vanuit het vertrek direct een drietal met een lichte voorsprong, met daaronder Edwin Raats die zijn “nederlaag” van gister recht wilde zetten.
Doordat er veelvuldig gevallen werd was het doorschuiven een kwestie van domweg op je fiets blijven zitten en trappen. Helaas voor Marcel was dit niet genoeg, hij wilde naar de drie koplopers, wat hem een fraaie koprol opleverde. Gelukkig een val zonder zeer en na op de fiets geklommen te zijn besloot hij het even rustig aan te doen. Wederom door veel uitglijders was het doorschuiven geen probleem en kwamen Michael en Pieter weer in het vizier. Beide heren reden een zeer goede wedstrijd en lieten zich niet tot rare inhaalacties verleiden of waren misschien wel wat stuurvaster. Ook Jan had in middels wintersportervaring en reed daar niet ver achter, maar kon de aansluiting niet maken.
Halfweg koers was het voor Marcel erop en erover en lag de weg open naar de drie koplopers, waarbij nummer 2 en 3 misschien in te halen waren maar de nummer 1, Edwin, was gaan vliegen. Met nog twee rondes te gaan had renner Witte het podium binnen bereik . Bij ingaan van de laatste ronden lag hij op de 2e plek, maar de twee concurrenten waren te sterk om dit tot het einde vol te houden. Bij de laatste bocht was een kleine schuiver voldoende om de fel bestreden podiumplek in rook op te zien gaan. Michael had zijn race iets anders ingedeeld en kwam met een zeer sterke laatste ronde uit op plek 6. Pieter op plek 10 en Jan op de 14e plek. Onder het genot van een kop koffie en een appeltaartje is besloten dat het de rest van het seizoen volop mag sneeuwen. Ook voor de kleine fans erg leuk.
