Afgelopen zaterdag zou er in Leiden een wedstrijd van de Zuid Holland Competitie Veldrijden plaatsvinden en Masters Willard Gerritsen en Auke Broex kwamen daar hun kerstbuikje er lekker uitfietsen (met de ervaringen van Lage Vuursche in de pocket). Althans dat was de bedoeling. Maar zaterdagmorgen waren grote delen van het parcours rond de De Bult van Swift nog een glijbaan en alleen het achterste deel was met veel “mul sneeuw” nog wel berijdbaar, maar niet voor een wedstrijd. De Jeugdveldrit moest wel door gaan de volgende dag, dus de organsiatie die met schep en bezem aan de slag ging was blij dat enkele renners wat sporen in de sneeuw en het ijs gingen trekken. Daarom maakten Willard en Auke er maar een training met een kleine GP AB van. Target was deze keer geen andere Master of Amateur, maar Victor Broex. De twee minuten voorsprong waren na een paar rondjes toch te klein en Willard won het prestige ritje.
Wat is nu het bruggetje naar de Jeugdveldrit? Welnu, dat Victor na twee weken alleen maar voetballen, lummelen, sleeën in het Amsterdamse Bos – toch een beetje parcours verkenning? – en sneeuwballengooien, deze zaterdag eindelijk weer eens op de fiets zat. En dat bleek zich een dag later in de sterk bezette categorie 3 wedstrijd al uit te betalen. Na een uitgebreide verkenning met broer Menno van het toch wel technische dooiparcours stond hij tot de tanden gemotiveerd aan de start om de strijd aan te gaan met alle toppers uit Brabant en omstreken. Zelfs een loting op de achterste startrij kon Victor niet deren. In de lange aanloopstrook schoot hij van de twintigste naar de vierde plek en een halve ronde later reed hij zelfs de beide Nederlandse kampioenen (meisjes en jongens) voorbij en kwam souverein op kop. Bij het ingaan van de laatste ronde telde men hem al: Victors eerste overwinning in het veld…… maar op een strookje klimmend ijzig asfalt schoot plotseling de fiets onder Victor uit en schoof hij de weg op. Een achtervolger passeerde hem dus toch nog en Victor eindigde op de tweede plek. Vantevoren had hij ervoor getekend, maar nu…..? Ach er moet nog wat te wensen overblijven zei broer Menno die stabiel in een groepje sterke meiden naar de 22e plaats reed.
