Owen Geleijn en Enzo Leijnse hebben afgelopen zaterdag in Piershil (Zuid Holland) een knap staaltje opgevoerd: beiden waren de survivors van een zware koers waarin ze met liefst anderhalve minuut voorsprong om de zege streden. De Nieuwelingen streden net voor de regen uit in Noordwest Overijssel. Zaterdag 28 maart was ook al zo’n dag. Tijmen van Loon, Enzo Leijnse , Owen en Tristan Geleijn reden de KNWU koers in Piershil. Een echt stratenrondje met klinkers en regelmatig een putdeksel op de ideale lijn. En deze keer regen, waardoor het extra opletten was. In cat 7 ging Enzo van start met de opdracht de eerste 10 ronden rustig mee te fietsen voordat hij los mocht gaan. Hij hield het welgeteld 7 ronden uit. Enzo versnelde toen in de finishstraat en pakte een gaatje van 15 meter. De sterke Daan Kool ging op kop van het peloton en trok het op een lint. Kool nam de bocht te snel en kwam – gelukkig zonder erg – te vallen. Owen stuurde er netjes omheen en wist alsnog solo aan te sluiten bij Enzo. Daarachter brak het peloton in kleine groepjes, terwijl bij Owen en Enzo het gas erop ging en samen wisten ze uiteindelijk een voorspong van anderhalve minuut op te bouwen: ongezien bij de Jeugd! In de sprint a deux was Enzo de sterkste met Owen op 2. Tijmen kampte met problemen aan zijn fiets en moest halverwege de strijd staken. Tristan reed in cat 6 reed zijn koers netjes uit en werd 17e.
Van een heel ander kaliber was de 43e Omloop van Noordwest Overijssel voor Nieuwelingen. Zaterdagochtend héél vroeg werd in Ouderkerk een auto volgeladen met fietsen en wielen om naar Genemuiden te vertrekken. De renners Ruben van der Pijl, Victor Broex en Tobias Göbel (allen debutanten op dit niveau) hadden er zin in en de “ploegleiders” Johan en Auke ook. De omloop van NWO is immers één van de meest echte klassiekers: één grote ronde van 80 kilometer tussen de Overijsselse Meren door en veel open wegen en zelfs een lange slechte klinkerstrook van 5 kilometer, én genoeg wind om er iets moois van te maken. Zo’n wedstrijd is altijd weer een ervaring op zich: sommige renners staan al een uur van te voren te dringen bij de start en anderen komen rustig 15 minuten van te voren aanrijden, en zitten tóch na de neutralisatie op de eerste rijen. Vervolgens voor de renners het zenuwachtige vertrek, de eerste valpartijtjes, de eerste lossers, de waaiers, een grote valpartij, groepen die uit koers moeten, groepen die fout rijden, ontsnappingen, eindelijk lekker draaien in een waaier, renners die een bochtige dijk verkeerd inschatten (en in de berm belanden), de eindsprint in een hobbelig en glibberig dorp. Affijn Victor, Ruben en Tobias maakten het allemaal mee.
Tobias wist heel goed voor en na de start naar voren te komen, maar een massale val na 12 kilometer kon hij niet ontwijken. Tobias kon zonder erg wel verder, maar de groep waar hij toen in zat was niet zijn niveau en op zeker moment moesten ze toch uit koers (en met het pontje terug). Voor Ruben liep die valpartij nét goed af waardoor Ruben uiteindelijk in de tweede groep terechtkwam die lang op één minuut van de kop rondreed. Uiteindelijk sprintte die groep vanaf plek 25. Rubens 35e plaats is voor een eerstejaars zeer knap. Victor had weer andere dingen meegemaakt. Op bijzondere wijze zat hij voor de start tóch op de eerste rij, en toen er na tien kilometer een eerste waaier van 15 ontstond zat Victor er dan ook perfect bij. De groep werd echter fout gestuurd waardoor alsnog een tweede waaier kon aansluiten. Daardoor 30 man voorop: net te veel om mooi een waaier te vormen en het was dus de hele tijd knokken voor je plek. De groep dunde uiteindelijk weer uit tot 22 waaruit er twee wegreden. Uiteindelijk bolde Victor als 15e over de streep; heel moe, maar zeer voldaan.
De directeurs-sportief hadden ook een topdag en maakten het ook allemaal mee! Als ware coureurs wisten ze steeds door te steken en de renners wel zes keer onderweg te zien. Van dichtbij zagen ze het peloton decimeren, misten ze weliswaar net de finish, maar waren ze blij dat ze alle drie de renners weer heelhuids en vol moraal terugzagen. Op naar de volgende koersen.
na 4 keer deze koers als toeschouwer te hebben mogen aanschouwen een feest het der herkenning, inclusief de vele valpartijen en verkeerd sturen van renners. In dit weer als 1e jaars 15e en 35e worden is een hele knappe prestatie. Deze koers is wel ff de mooiste (en zwaarste) klassieker bij de nieuwelingen en junioren.