De Ronde van Weesp van gisteren kende voor de Amstelrenners geen overwinningen. Maar er werd door velen op het scherpst van de snede gekoerst in een fijne atmosfeer met uitzicht op het fraaie stadhuis van Weesp. Voor de afwezigen: hoe verliepen de koersen van de Masters en de Amateurs?
De dag werd beëindigd met niet de meest attractieve koers, maar wel met het grootste startveld: de Amateur-koers liet een veld zien van 90 eenheden dat langgerekt de hele finishstraat bestreek. Van voren reden al snel vier favorieten weg. Daarachter werd het tempo hooggehouden door o.a. Teun Mouris, waardoor de kop rondenlang op schootsafstand bleef. En Teun maar beuken; met als gevolg dat nog drie man de oversteek maakten en Teun ze nét niet kon bijhouden. Tsja, dat is de ervaring wellicht. Op kop de renners Beuker, Van Plateringen, Voskuilen, De Pruijssenaere, Schaap (winnaar in 2014) , good old Hermsen en De Jong. Zeven man die samen de premies verdeelden en de rest van de koers voorop bleven. Daarachter een weliswaar uitdunnend peloton (met in de eerste groep Richard Louman, Teun Mouris, Ronald de Waal en Roel Mouris (met losse pedaal) en in de tweede groep Sol Titarsolej en de heftig aanklampende Michiel Verspuij. De zeven werd dankzij de hongerklop van Jordy Beuker nog een zestal en uiteindelijk was de potige Dennis Voskuijlen de snelste voor Robbert Schaap en Martin van Plateringen. Teun reed nog naar een klein prijsje (17e) en was weer een ervaring rijker.
Interessanter was deze keer de koers van de Masters. Wel waren er veel Masters met agendaproblemen, ziekte, megafile of ander ongemak (w.o. de renners Emmer, Hoekstra en Broex), maar wat er aan Masters stond was scherp en fit, want er waren hoegenaamd gewoon geen lossers te noteren. Best bijzonder, en het zal de ervaring wel zijn. Zo zagen de supporters de renners Van Hoeijen, Van Herwijnen en Winthagen op het gemak in de grote groep zitten. De Buis zoals altijd iets meer naar voren en De Jonge ging in de chasse patatte op het moment dat tien man wegreden. Daarbij wel onze sterke Masters Deen, Kingma en Hermans. Geen Burggraaf? Nee nog niet. BBB die de dag ervoor van een zege was afgehouden door een afgesloten snelweg (men fluisterde vanwege een bommelding van zijn concurrenten) was getergd. Dus sprong hij alsnog en kwam hij in de kopgroep terecht. Elf man weg met bijna alle favorieten. Maar de samenwerking was niet super en toen Caspar Hermans met Hans van Eijk en Lars Rietveld een gaatje had, gingen Deen en Kingma dwars voor de groep liggen. Volgens hen was Caspar anders nóóit weggereden….maar toen Brian alsnog ging waren ze toch ook te laat. Deen reed daarna als een zombie aan de staart van de groep de koers uit, en toen er nog vier van achteren aansloten werden ze 12e en 15e. Voor Caspar was het vervolgens zaak om het podium te halen. Dus beet hij zich vast in het wiel van BBB. Zeg maar als een crimefighter in een Brabants XTC-lab, of zoiets. En dat werkte: een mooie derde plaats van de vier was zijn deel: doel bereikt. En BBB? Die won voor de vijfde keer; deze keer met Hans van Eijk op twee. De Amstel Masters moeten maar even goed gaan trainen komend weekend.
Ik probeerde mijn linkeballen-gedrag (achteraf) nog te vergoelijken door de redenering: wij hoefden niet zo hard want mijn ploeg barricadeert stopte af. Niet dat ik dat door had, ik kijk vooral voor me in koers. Maakte weinig indruk op nummer 4.
Mocht iemand paar foto’s hebben dan houd ik me aanbevolen!