De Masters van De Amstel streken dit weekend neer in een fietsvriendelijk hotel op de Zuid-Limburgse Schweiberg. Twintig man en één vrouw met daarbij veel vertrouwde gezichten en een enkele debutant. Voor de meesten een voorbereiding op wat de komende maanden gaat komen, voor een enkeling de afsluiting van het seizoen.
Het zaterdagprogramma was in grote lijnen vertrouwd: een omloop van 130 km door de Ardennen onder het motto ‘samen uit, samen thuis’. Wel met zoals altijd de mogelijkheid om vanaf Eupen elkaar en de benen te testen in een half uur durende race naar Baraque Michel. Te oordelen naar de grote groep die samen boven kwam neemt met de jaren de nivellering toe; zonder fotoapparatuur was er geen winnaar aan te wijzen.
Vervolgens werd niet zoals in de afgelopen twintig(?) jaar rechtsomkeer gemaakt, maar werd afgedaald naar Malmedy; ook de Masters voelen kennelijk de drang tot vernieuwing. Beneden ging men scherp rechts een onooglijk weggetje op waarvoor de koersdirecteur de deelnemers (te laat) per email-decreet had opgedragen een 27 te monteren. Velen hadden aan dit advies geen gehoor (meer) kunnen geven en van wat De Amstelrenners de (gelukkig!) spaarzame toeschouwer op dit traject lieten zien zal deze niet direct onder de indruk zijn geraakt. Kreunend, rochelend, zwalkend, zuchtend en vloekend hees de Amstelequipe zich omhoog over het anderhalve kilometer lange traject met stijgingspercentages tot 20%. Eén renner werd zelfs te voet gesteld.
Daarna werd weer koers gezet in noordelijke richting, werden enkele renners kwijtgespeeld waarmee telefonisch contact kon worden gelegd en keerde uiteindelijk iedereen ongeveer gelijktijdig terug op het tijdelijke nest op de berg. Daar werd op advies van de uitbater een donkere hersteldrank genuttigd waarvan de effecten de volgende dag moeilijk vast te stellen bleken, maar mogelijk is dit wondermiddel verkeerd gedoseerd.
Nadat de koersdirecteur de groepsindeling voor de GP AB van de volgende dag bekend had gemaakt en gebleken was dat twee personen voldoende waren voor een groep, bleef het opvallend kort onrustig op de berg en lag de Amstelequipe al snel plat.
Zondagochtend werd eerst uitgebreid ingereden en het parcours verkend voor de handicaprace der handicapraces, de GP AB. Op een parcours rond Vijlen/het Vijlenerbos vertrokken uiteindelijk vier groepen en één duo genaamd ‘groep’ met zorgvuldig berekende onderlinge verschillen voor een race over ca. 45 km. Gedurende de race komen groepen samen, vallen groepen uiteen in nieuwe groepen en blijken groepen zelfs uit één persoon te kunnen bestaan en uiteindelijk wint de sterkste. Nadat twee jaar op rij Roel Gerritsen zich tot koning van het trainingsweekend had gekroond, was het dit jaar Michiel Verspuy die de hele laatste ronde soleerde en dus zeer overtuigend won vóór Auke Broex en Caspar Hermans.
Na terugkeer bij het hotel viel het sterke Amstelcollectief uiteen: wie nog niet uitgeraasd was plakte er nog een rondje achteraan, maar het merendeel vond het mooi geweest en gaf er de voorkeur aan de energiereserves aan te vullen met een lunch en zich voor de tv te zetten voor het theoretische deel van het trainingsweekend: Parijs-Roubaix. Ook hierbij verbrokkelde het peloton verder: het ene deel bleef tot de finish, het andere deel vertrok vast naar huis en vulde zelf de beelden in bij het radioverslag.
