Dinsdagavondvogels zijn gevlogen

En toen waren ze gevlogen. Meestal mislukken vroege ontsnappingen in de Dinsdagavondcompetitie omdat er in het peloton nog genoeg renners overblijven die bereid zijn de achtervolging te organiseren. Deze keer niet.

Want dit keer sprong er al snel een groepje weg waarvan je dacht, dat wordt link. En dus gingen renners die gewend zijn punten te scoren, zoals Camiel Zwart en Patrick Molenaars meteen dermate hard in de achtervolging dat het peloton niet kon volgen. Voorin schrok Jaap van der Grinten zo van het feit dat hij in een serieuze ontsnapping was beland dat hij zich weer liet terugzakken in het peloton, Met wat meer ervaring weet je dat het vaak een stuk makkelijker rijdt in de kopgroep. Na de versnelling om weg te raken wordt er vaak in een constant tempo kop over kop gereden. Dat is heel wat lekkerder dan in een peloton dat het ene moment uit elkaar wordt gereden omdat er iemand met 45 km/u overneemt om vervolgens terug te zakken naar onder de veertig omdat er geen kop wordt overgenomen. Kortom, de ongeorganiseerde bende die ook wel de charme is van de dinsdagavond. De enige doelstelling lijkt wel eens om in ieder geval flink moe te worden en dat lukt wel op deze manier.

De kopgroep (Bas Duteweert, Cisco Pels, Camiel Zwart, Serge van der Putten, Jo Thewessem, Geeralt van de Ham, Patrick Molenaars en Enzo Leijnse) wist uiteindelijk het peloton te dubbelen op het moment dat de laatste 10 ronden waren gestart. De gedubbelde renners mochten even later van de jury de strijd staken waarna de kopgroep de punten mocht verdelen. Camiel Zwart is dit jaar bijna onverslaanbaar in de sprint (8 uit 10, waarvan nu zeven op rij), Cisco Pels en Patrick zijn ook altijd goed voor een hoge klassering (2 en 3) en Enzo Leijnse, Serge van der Putten en Bas Duteweert sprintten naar de laatste extra punten.
De stand is niet erg spannend, de verschillen zijn behoorlijk groot. Hier!!

Reacties zijn gesloten.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑