Wielrennen is net zo voorspelbaar als voetbal: de Jeugd gaat een week allerlei koersen fietsen, en aan het eind wint Enzo Leijnse, of Tyler Eijk. Dat zou wellicht het commentaar kunnen zijn van mensen vanaf de kant. Maar zowel de winnaars als alle andere deelnemers hebben er deze week erg hard voor moeten werken.
Gelukkig werd het vanaf donderdag droog en vrijdag en zaterdag zowaar lekker weer. Want de editie van de Asser Jeugdtour van dit jaar mag best een extreme genoemd worden met drie volledig verregende dagen. En in die laatste drie dagen gebeurde er nog genoeg, met een aantal mooie prestaties van de Amstelleden.
Tyler ging in cat I de hele week door met winnen. Zes etappes, zes keer winst, hoewel het in de lange tijdrit maar één seconde scheelde of hij had niet gewonnen. Maar goed dat maakt niet uit, Tyler stond steeds met een grote grijns op het podium, en is na het NK gewoon ongeslagen. Bijzonder.
In cat VII zorgde Enzo ook nog eens voor een unicum door zowel Achterveld als Assen aan zijn grote zegekar te binden. De manier waarop was indrukwekkend: na de tijdrit (die hij nipt won; er werd niet anders verwacht) stond Enzo op de derde plaats met 44 seconden voorsprong. Maar in de omloop bij Gasselte ging Enzo er al vanaf het begin vandoor, en ondanks weerwerk van vele toppers liep de voorsprong gedurende de 30 km lange koers langzaam op naar een minuut en daarmee werd hij ruimschoots de nieuwe geletruidrager. Onverwacht en ongezien. In het slotcriterium reed Enzo vervolgens weer weg met twee anderen die hij om de zege liet sprinten. Wéér een mooie zege en een zeer mooie bijna – afsluiting van de jeugdtijd. Volgend jaar gaan we Enzo zien in de grote pelotons van de Nieuwelingen en zijn er weer allerlei nieuwe uitdagingen en zwaardere wedstrijden. Men is alvast gewaarschuwd.
Bij die gewaarschuwde Nieuwelingen reed Victor Broex een degelijke week. Hoewel in de tijdrit nog wel wat winst te boeken was, reed hij naar plek 14 in het door buitenlanders beheerste eindklassement. In de laatste etappe dreigde een defect nog roet in het eten te gooien, maar achter de auto kwam Victor snel weer terug om de 14e plek veilig te stellen. In die tijdrit over 7 km zorgde Teun Mouris weer voor een daverende verrassing door gewoon “even” het brons op te eisen. Eigenlijk zoals hij al voorspelde steeg Teun daardoor weer de top-20 in: 16e in het eindklassement. De bedoeling was ook voor Teun en Victor om in de omloop van vrijdag nog aan te vallen (zij reden grote lussen van 13 km door het Drentse vlakke land), maar het gebrek aan wind maakte dat niet mogelijk.
Ook alle andere Amstelrenners kwamen heeldhuids en zonder kleerscheuren thuis. Weliswaar zonder grote bekers of truien, maar er werd zichtbaar hard gewerkt in de koersen. In cat VII reed Owen Geleijn steeds attent mee en sprintte steeds mee. Met een degelijke tijdrit nestelde hij zich net in de top-10. Tijmen van Loon werd na een voor hem zware week 38e. In cat IV kwam Brit nog een keer in de jurycommuniqués: een tijdstraf voor stayeren in de tijdrit…., maar dat kostte haar geen plaatsen: 52e. Vriendin Eefke reed een degelijke week en zat soms wel en soms net niet in de eerste groep: zij werd 24e. Tristan tenslotte ging in de loop van de week steeds beter rijden en greep als 26e in cat VI maar net naast de prijzen.
