Veel wielerliefhebbers stonden zaterdag op met het idee: hét gaat weer een keer gebeuren: een Néderlandse renner gaat een grote ronde winnen! Maar helaas, het gebeurde toch niet…. Velen hadden een slechte avond en nacht, maar wat is er beter om dan zelf maar een beetje te koersen en te scoren en de kater eruit te fietsen? Sommigen lukte dat en sommigen niet.
Bij onze Elite-leden was dat scoren niet zo’n probleem: Koos Jeroen Kers en Lars van de Vall trokken na een paar weken “relatieve rust” weer op oorlogspad. En rust roest duidelijk niet bij hen: Lars was in Noordwijkerhout ongenaakbaar en won met een ronde voorsprong, om een dag later ook nog eens tweede te worden in Roosendaal achter …..KJK! Volgers van Lars fluisterden dat het minder ging met hem: hij zou andere verplichtingen hebben, in een Zwitsers kuuroord zitten en was zelfs hárdlopend gesignaleerd… Kennelijk kan dat geen kwaad bij Lars: hij gaat net als KJK gewoon weer door met criteriums winnen. Overigens kunnen beide heren méér dan een beetje criteriums winnen: in de ultrazware Eurode-omloop (finale Topcompetitie) reden ze ook gewoon top-30.
Wie ook weer eens een koers won was Dion Beukeboom. Dat hij op de startlijst stond van een echt criterium in Alphen aan den Rijn deed al sommigen fronsen, maar dan ook meteen gewoon winnen. De frisse buitenlucht deed Dion goed: hij gaat niet al te vaak met de handjes omhoog over de finish; maar in Alphen kon hij eindelijk een echt zegegebaar maken (in een tijdritje is dat wat lastig). Keurig afgedekt door zijn ploegmaten soleerde hij naar de zege. Dion hoefde overigens niet af te rekenen met Ewoud Hartemink. Ewouds snode plannen gingen niet door: hij arriveerde niet alleen zonder schoenen (!) maar ook zonder helm (!!) in Alphen. DNS, dus.
Ondertussen diende het puikje van WPGA zich te weren in het Finaleweekend van de nationale Clubcompetitie. Na het hele jaar op podiumkoers te hebben gelegen lukte het om dat vast te houden. Een deel van de renners had andere verplichtingen in het weekend, maar met de 3e plek in het eindklassement kunnen renners en begeleiders 0p een heel mooi eerste WPGA- seizoen terugkijken. Patrick Bos werd in het slotcriterium van het weekend nog sterk tweede en scoorde daarmee belangrijke punten. Jelmer Asjes van DTS werd overigens tweede in het individueel eindklassement van de Clubcompetitie.
Nog andere koersen op iets lager niveau waren er ook. De Wielerronde van Baarn vormt aan het einde van het seizoen altijd een lekkere koers: gezellig lommerrijk rondje en uitdagend met zelfs een stuk vals plat erin. Zes Amstel-Nieuwelingen en een vijf -Sportklasse/Masters meldden zich aan de start. In de Nieuwelingenkoers gingen Friso van Diemen en Ruben van der Pijl meteen voor de premies (lukte niet helemaal) en was ook Menno Broex even in de aanval, terwijl Victor Broex en Koen Warnier controleerden. Voor Bart Segers ging het later iets te hard en ook Menno moest met fysiek malheur de groep laten gaan. Het was een attractieve koers die toch 
eindigde in een massasprint. Victor knokte zich naar plek 6 en op de 8e plaats een heel mooie uitslag voor de terugkerende Koen Warnier die zijn trainingen van de laatste weken uitbetaald ziet. Ruben werd 15e en Friso 25e.
Bij de grote mannen was de winst voor de allerzwaarste renner van het peloton: de bekende en vooral stevig gevormde Harry van Pierre van UWTC reed de hele koers aan de staart, maar zette de vele slanke toppers en de mooi afgetrainde Amstellijven toch in hun hemd door in de laatste ronde weg te rijden en het op het valse plat vast te houden. De tanige Altyzer ging er toen nog maar even bij liggen (zonder erg), de drukbezette Emmer moest net als vetvrije renner Van Herwijnen het overgebleven peloton (slechts 1/3 hield stand) laten gaan. De slanke Winthagen (14e) en Broex (18e) reden meer in beeld en bediscussieerden de taktiek zelfs nog tíjdens de koers. Daarmee reden ze hun Vuelta-frustratie er wel lekker uit. Dat deed Teun Mouris overigens ook, en wel in het Brabantse Hank: in een kopgroep van 5 reed hij naar wéér een podiumplaats: 3e!
