De KNWU wist van niks, de politie wist van niets, de Amsterdamse Crosscompetie wist van niets, maar hij was er wèl! De Mokumse Mijl, ofwel het cyclocross-criterium Rond de Bajes (Bijlmerbajes). Georganiseerd door een – op het eerste gezicht – zooitje ongeregeld, maar met een groot lerend vermogen, gezien de vorderingen naarmate de dag vorderde…
Wie deden er mee? Iedereen eigenlijk. Jan, Piet, Joris en Corneel (mannen met baarden), Gerard zonder tand, Jules en Cedric op een tandem, Tanja op een opoefiets met bagagerek, Jean op een gestolen fiets, maar ook Team ATAC met Brian, Hamish en Leah en Team ZAAF met louter renners uit de gelederen van WTC De Amstel te weten Pierre Deen, Peter Giljam, Caspar Hermans, Jeroen van Hoeijen en ploegleider Ayse Karakulak. En Jeroen Verhoeven deed ook mee.
Het hoefde niet, maar je kon om 13.00 uur meedoen met de tijdrit en die werd een prooi voor Team ZAAF. Alle leden reden onder de 3 minuten, alleen je moest voor een goede tijd wel het geluk hebben dat zich op het parcours geen voetgangers of ‘fietsers’ bevonden. Overigens stond op Caspar Hermans geen maat: 2.38 minuut.
Na de tijdrit was iedere discussie over bandenspanning zinloos. De banden moesten hard, heel hard. Om heelhuids de trap op te kunnen rijden, en omdat het parcours geheel verhard was, ook al was er een zandstrook beloofd.
Het duurde even aleer het verkeer in goede banen werd geleid maar toen ging de koers los. Met Caspar Hermans en Jeroen van Hoeijen direct in de voorste gelederen en Pierre Deen en Peter Giljam daar iets achter. Al in de tweede ronde werden er renners, al dan niet op tandem, gedubbeld. Dubbelen was vooral hachelijk op de smalle hobbeldebobbel asfaltstrook langs het spoor maar de ontspannen sfeer en het onderlinge respect voorkwamen ongelukken.
Achter zich hoorde Caspar, op zijn nieuwe fiets met tubeless banden, zijn concurrentie de kettingen van het buitenblad schakelen en lekke banden krijgen en reed onbedreigd naar de overwinning. Sterk. Peter Giljam had beloofd dat als zijn ploeggenoten lek zouden rijden hij zijn wiel zou afstaan. Dat kwam goed uit voor Pierre (voor de gelegenheid geen tubeless achterband) ware het niet dat het het zinniger was geweest lopend het rondje af te maken want het bleek het laatste. Zoals gezegd, Caspar won, Hamish werd 2e. De rest van de uitslag bleek verdwenen in de chaos, maar er waren tongen die beweerden dat Jeroen Verhoeven, ja hij, 3e zou zijn geworden…
Kleine correctie:
De ACC-organisatie wist het wel, maar tja….
… aan huis gekluisterd met breuken, dat schiet niet op. Helaas!