Het was nat de afgelopen weken, en het was nat in de avond en nacht naar de start van de 6e Ouderkerker Cross. Logisch dat de organisatoren en parcoursbouwers onrustig sliepen….. Zaterdagmiddag en zondagochtend hadden ze de handen flink uit de mouwen gestoken en voor de 7e rit van de Amsterdamse Crosscompetitie een mooie ronde neergelegd van maar liefst 3,3 kilometer. De vraag was echter: Hoe houdt de trainingslocatie aan de Ouderkerkerplas zich als je in korte tijd zoveel renners over het zeiknatte parcours stuurt? En blijven de linten hangen?
Op de donderdagavondtrainingen – met 2 x 40 man – werd de boel de voorbije natte weken al aardig stuk gereden, maar vandaag was het parcours na het inrijden van de Jeugd en de eerste 40-plussers en na de wedstrijd van de Jeugd op veel plaatsen al veranderd in een enorme modderpoel die dieper en dieper werd. Vooral de grasstroken rond de rotonde en de passage langs het voetbalveld veranderde in enkeldiepe modder en het talud met de bomen werd met elke ronde moeilijker te berijden en makkelijker te glijden of te lopen. De zandstroken daarentegen zorgde door de overvloedige regen van de afgelopen nacht en ochtend bij niemand voor problemen; die lagen er gewoon keihard bij. Ook lekker. Maar de rest…het was een ware invasie van Moddervreters.
Parcours vernieuwd, maar niet als bedoeld.
Na het vernieuwde parcours van vorig jaar was het meeste bij het oude gebleven. Alleen het slakkenhuis sneuvelde en daarvoor kwamen enkele lussen bij de fietsenstalling en op het “veldje” voor het huisje in de plaats. Maar dat het zó nat en drassig zou zijn; dat was zelfs zaterdagmiddag niet te voorzien, toen was alles nog goed berijdbaar. Alles bij elkaar even goed een mooie ronde waar kracht n techniek van de renners gevraagd wordt. Eén pluspunt wellicht: de aangekondigde storm kwam pas toen alleen de sporen nog wezen op een verreden cross. Maar de taludjes lagen er steeds lastiger bij met de nodige glibberpartijen (lopend en fietsend) als gevolg. Zoals hier! mooi te zien is.
Dylan naar zijn vierde
Om iets na 12 uur was het de beurt aan de 40- klasse voor weer een mooie koers. Meer dan 50 renners aan de start waarbij Dylan Groenewegen, Tommy Oude Elferink en in eerste instantie ook Koos Jeroen Kers en de verrassende Sil Smit als een duivel vertrokken. In de zware modderstroken leken Bart en Tommuy iets in te lopen op Dylan, maar uiteindelijk kon Dylan ruim afstand nemen en voor de vierde opeenvolgende keer de Ouderkerker Cross winnen. Een record. Thuisrijder Teun Mouris liet weer iets
zien van zijn oude crossglorie: hij sprong over de balken, en misschien dáárdoor wist hij nog op te stomen naar plaats vier. Max van de Water heeft het ook weer een beetje te pakken: een streke race eindigde hij als 8e, terwijl Ewoud Hartemink naar plaats 13 glibberde en ook Koen Warnier reed sterk: 19e. Roel Mouris (25e) won de strijd met zijn clubgenoten Alexander Evers (26) en Job Lutjens (29). Voor Sebastiaan Pot (goed gestart) en Nils Wolffenbuttel eindigde de koers in een deceptie: DNF na materiaalpech (iets wat overigens weinig voorkwam – de modder was veel te “vloeibaar”).
Bij de Masters 40+ werd er weer voor elke meter gevochten, vooral achter de ongenaakbare klassementsleider Hamish Morrin. Die ziet zijn vakantie naderen, maar weigert de teugels nu al te laten vieren: hij pakte bij de start de kop, lag even niet op kop na een fietswissel (lekke band) maar bleef in een constant tempo doordenderen tot hij als eerste de finishstreep passeerde. Vandaag moest hij wel de sterk rijdende Patrick Molenaars in zijn buurt dulden, maar die moest uiteindelijk genoegen nemen met plek twee. Op plek drie enigszins verrassend Brian Burggraaf die door de zware omstandigheden bepaald niet in het voordeel was. Omstandigheden die – dat kon gewoon niet anders vandaag – de erkende pechvogel Burggraaf zeker vloekend tot opgave zouden dwingen door een verwrongen derailleur of door wiel- , frame- ketting- of moreelbreuk. Maar niets daarvan: BBB viel even terug naar plaats vijf, maar na een sterke slotronde waren er gewoon bloemen en een koude douche (toch nog tegenslag) voor BBB.
Achter het podium zwom Ron Vroom in zijn eentje naar plek vier terwijl kort achter hem het drietal Peter van Niekerk, Jeroen van Hoeijen en Auke Broex elkaar de loef probeerde af te steken. Uiteindelijk glibberde Auke naar een plek 5, Jeroen naar 6 en Van Niekerk naar 7. Daar niet ver achter Frank Nijssen (8), Jan van Herwijnen (9), Serge van der Putten (10) en Pierre Deen (11). Met Jeroen Verhoeven op 15, Simon Polstra op 17 en Romke van der Weerdt op plek 20 had De Amstel negen man bij de eerste twintig in deze thuiswedstrijd. Caspar Hermans had speciaal zijn rode broek aangetrokken en die ging vooral op het strand erg hard. Na een sterke start zakte hij wat terug om helaas na een lekke band niet te finishen. Hamish schijnt de komende weken op reis te gaan…dus wie weet andere winnaars in de volgende koersen?
Heeft iemand mijn windstopper nog gevonden die ik aan het verkeersbord bij de start had geknoopt?
Ja ik! Hij zit in mijn tas (gewassen). Neem hem donderdag mee of anders zondag.
Geweldig, dank je!