De voorlaatste rit van de Amsterdamse Crosscompetitie was de eerste van een tweeluik op Sloten. Vandaag werd het parcours getekend door de WV Amsterdam, volgende week tijdens de finale door ASC Olympia. Het middenstuk is meestal identiek; de verschillen zitten in de uiteinden.
Aangezien het clubhuis van de WVA is gesloopt om plaats te maken voor een nieuw, lag er een flinke zandbak waar de parcoursbouwers niet omheen konden en wilden. Dat leverde een uitdagende passage op, want in het zand moest ook nog eens 180 graden gedraaid worden. Verder zat bij de senioren de beklimming van het talud er weer in (voor de meesten vandaag geen probleem), lag het ‘Bos van Bosse’ er – net als de rest van het parcours – goed berijdbaar bij en waren her en der wat nieuwe bochten gestoken.
In de Jeugdklasses was weer een mooi veld met alle kanshebbers aan de start. De leider in de oudste Jeugd, Wessel Mouris, had een mindere (?) dag en werd slechts vierde nadat hij een keer het parcours verliet. Tristan Geleijn was beter bij de pinken en was deze keer de sterke winnaar. Tijmen van der Pijl (5e) en de sterke Mees van Duren (6e) volgden Wessel op de voet, terwijl Daniël Hoekstra en Maarten Holsbrink in het tweede rijtje finishten. Michiel Mouris en Julian Vergouw deden deze keer niet mee voor de medailles (5 en 6) waarbij MM deze keer wel het prestigeduel won.
Inde 40- – klasse zag het publiek na één ronde een verrassende man in de top-3. Achter de leider na één toer: Teun Mouris passeerde Michael Breedt als 3e. “Die valt wel terug…of krijgt pech”, werd gezegd, maar dat viel alleszins mee. Teun Mouris moest Tommy Oude Elferink laten gaan, maar eiste wel het zilver op, en Michael hoefde alleen Dennis Smit en Bart de Veer langs te laten en handhaafde zich keurig op plaats vijf: hoopgevend. Op de 8e plaats eindigde ook al hoopgevend een nieuw lid: Sander Boerkamp hield de iets te makkelijk roulerende Max van de Water (9e) nog achter zich. Het wordt nog dringen op het clubkampioenschap.
Bij de Masters 40+ was Brian Burggraaf voor de derde achtereenvolgende maal ongenaakbaar: zijn tegenstanders(?) zagen hem vertrekken en dat was het. Walther Wahle probeerde vanuit het vertrek even aan te klampen, maar zag al snel in dat het tempo van Burggraaf te hoog gegrepen was en hij liet zich weer inrekenen door een grote groep Masters met een hoog Amstel-gehalte. In deze groep naast Wahle alle bekende namen: Edwin de Graaff, Patrick Molenaars, Frank Nijssen, Auke Broex, Jeroen van Hoeijen, Pierre Deen, Simon Polstra en aan het elastiek Jan van Herwijnen.
In deze groep werd serieus gekoerst: er werd versneld, er ontstonden gaten die weer (door anderen) dichtgereden moesten worden, er vielen renners tijdelijk weg (Nijssen; ketting eraf), er vielen renners definitief weg (Van Hoeijen; kettingbreuk. Organisatie ACC: Hoe kán dit gebeuren?) en er moesten uiteindelijk renners lossen (Van Herwijnen, Deen, De Graaff en Polstra). Hierdoor vertoonde het podium aan het eind van de koers toch weer een vertrouwd aanzien met naast Burggraaf op de hoogste trede op twee Nijssen en op drie Molenaars. Laatstgenoemde hoeft volgende week niet eens meer te starten om de eindoverwinning in het klassement van de Masters 40+ binnen te halen.
Een sterk rijdende Reitsma viel op vier net buiten het podium en op de vijfde plek ging Wahle een hele sliert Amstelrenners vooraf: Broex, – 2e Amstel van de dag – (6), Polstra (7), Runner Up van de dag Marcel Witte (8e vanaf de achterste startrij, let op Witte de komende weken!), De Graaff (9), Deen (10) en Van Herwijnen (11). Genoeg Amstel-Masters van voren.
De mooiste koers was die van de Nieuwelingen. Victor Broex startte hard en liet het daarna een beetje vieren, en won onbedreigd. Daarachter was een serieus pelotonnetje gevormd met de eerste dame Jip van de Bos, maar ook de DTS-ers Brusche en Veenhoven, Bollenstreker Gerritsen (geen familie van de Condor) en de Amstelmannen Menno Broex, Ruben van der Pijl en Niek Voogt. De posities wisselend voortdurend en uiteindelijk was Niek de sterkste van de mannen, vooral omdat hij op zijn gereviseerde fiets erg makkelijk de taludjes nam. Ruben werd 4e en Menno 5e. Verder naar achteren was ook nog de strijd tussen Julia van Ravenzwaaij, José van Beek en Alysha van Neck. Julia won die deze keer.
Komende donderdag kunnen de die-hards zich weer uitleven op Sloten in de Oliebollencross, daarna zondag de finale van de ACC bij Olympia, het NK en het Clubkampioenschap. Het wordt iets, met de nadruk op íets, kouder: zou het nog eens echt crossweer worden met rillende renners aan de start en blauwbekkende supporters?
