Zet 150 Nieuwelingen of Junioren aan de start van een klassieker en je hebt een hoeveelheid hormonen bij elkaar waar zelfs een Russische dopingarts van schrikt. Een verslag uit de koersen van dit weekend. Sterk optreden van de Nieuwelingen en Junioren.
De Nieuwelingen-équipe verzamelde zich zondag in alle vroegte voor vertrek naar het Brabantse Lierop. Lierop, zo’n plaats waar je nooit was gekomen als je geen wielrenner was geworden. Best handig, want het heeft een mooie Koepelkerk midden in het dorp. De wedstrijd heet dan ook niet voor niets de Rabo Koepelrace Lierop.
Vier omlopen van bijna 18 km door het ommeland van Lierop. Voor de jonkies vroeg in het seizoen een flinke opgave, zeker nu de verschillen nog groot zijn. Een groot deel van de fine fleur van het Nieuwelingenpeloton uit Nederland en België was er, en ook Guus Meeuwis….niet om te zingen, maar om zijn zoon aan te moedigen. Dat was jammer, of niet, hoewel de voorafgaande nacht nogal kort was..
De Amstelmannen hadden min of meer zin in – de een wat minder dan de ander – en op de weg ernaar toe werden de vlaggen bekeken en die stonden steeds minder strak….aii: dat betekent in Nederland nu eenmaal een gegroepeerd peloton en veel zenuwachtig geschuif. En dat gebeurde natuurlijk: 150 kleine testosteronbommetjes, die steeds van de kant horen: “Naar voren!” en dat deden ze dan ook: door de wind, door het gras, over het grind, maar ook dwars door het peloton, en dat bijna de hele koers. Erg vermoeiend allemaal. Logisch dat er hier een daar een klein valpartijtje was, maar het viel eigenlijk wel mee.
De ploegleiding volgde de koers van nabij op meerdere plekken langs de weg en via de scanner, en was na afloop eigenlijk wel content. Okay, er was de statistisch logische pech. Zo had Max Weijers heel snel lek, en werd hij wel teruggebracht achter de wagen, maar slecht tót een groepje gelosten….en was kansloos: na 40 km einde koers. Owen Geleijn reed attent, maar na een botsing had zijn voorwiel ineens drie spaken minder: snel wisselen en achter de auto terug, maar ook tot de laatste groep van dat moment…en die reed op circa 40 seconden. Maar knap genoeg kwam Owen in de finale toch nog terug na 20 kilometer achtervolgen (!), en had toen vervolgens geen energie meer om zich helemaal in de sprint te gooien.
Ondertussen was Victor Broex aan de voorkant bezig om een aantal mannen mee te krijgen in een achtervolging op een tweetal dat een minuut (!) voorlag. Dat was nog lastig, maar met hard werken lukte dat wel. Sven Raats, Menno Broex en Bart Segers controleerden inmiddels ergens tussen de wielen, ook dat was lastig. In de laatste ronden muisden dan weer plotseling twee man weg en er werd gekeken en gekeken. Zo lang zodat Owen weer kon aansluiten (mooi), maar de twee van voren te ver weg reden (minder mooi). Nog even werd er heel hard achtervolgd, o.a. onder impuls van Victor en enkele favorieten, maar de twee waren al te ver. Op het moment dat het aan de kop van het peloton stilviel, stoof Menno er met twee man vandoor; er sprongen er nog twee naar toe zodat er vijf vooruit waren. Nog 12 kilometer en voor de ploegmaten was het toen afstoppen geblazen. Menno’s groepje haalde de kop niet meer in, maar liep nog uit tot 30 seconden op het peloton. Menno sprintte mooi naar plaats zes, erg tevreden uiteraard! Victor (26e), Owen (41e), Bart (56e) en Sven (76e) lieten de hektische sprint al dan niet bewust even lopen. Okay het was geen podium, maar er was weer intensief gekoerst en iedereen was weer heelhuids aan de streep. De ploegleiders vonden dat ook wel lekker, en nu, op naar de volgende koersen.
Podiumplekken bijna normaal!
Dat de Amstel Nieuwelingen volgende week ook het CK gaan kleuren (althans het eerste uur) staat wel vast: naast de klassieker waren er ook nog twee criteriums met veel Amstel-Nieuwelingen inbreng. In de Ronde van Zwanenburg was er zaterdag al winst voor Enzo Leijnse die Victor klopte in een sprint met drie. Samen met Wessel Krul van het ook sterk aanwe
zige KWC Kampen hadden ze een ronde voor, zodat Enzo alweer zijn tweede zege van het jaar boekte. Maar ook Ruben van der Pijl (5e) en Menno (6e) ontvluchtten het peloton. Daan Hoeks werd ook nog eens 11e, dus met 5 man bij de eerste 11: straf!
Zondag trokken Enzo en Ruben naar de Brabantse Wal en op de heuvel van Woensdrecht reden Enzo en Ruben óók met één andere jongen de concurrentie op een hoop. Ze dubbelden het peloton, maar kregen de concurrent niet los….sterk gereden natuurlijk, maar niet gewonnen….even wennen: Ruben 2e en Enzo 3e. De wedstrijd was de eerste wedstrijd in de KNWU-Klimmerstrofee, dus in de volgende wordt er gejaagd op de bollentrui. In de eerste vier landelijke wedstrijden hebben al vijf Nieuwelingen top-10 gereden: sterk team!
Junioren zien af in Noord Holland
In Noord Holland is het nooit windstil, en de polders van de Wijde Wormer en Schermer bieden sowieso geen beschutting. Zondag een briesje en natte wegen en dat betekende dat de Ronde van het Lage Land vanaf het begin een slijtageslag is van uiteenvallende groepen en groepjes. Onze favoriet Teun Mouris reed de hele wedstrijd voorin, zat tot tien kilometer voor de finish nog in kansrijke positie toen er nog slechts zeven man over waren. Op Twitter werd de koers door zijn clubgenoten met spanning gevolgd en uiteindelijk werd het toch “slechts”plek 7….maar wel de beste Noordhollander en dat telt ook. Friso van Diemen en Koen Warnier deden manmoedige pogingen zich te handhaven, maar gingen net als ploeggenoot Nadav Joosten (allen eerstejaars) nog even ten onder in het geweld. Maar de ploegleiders zien mogelijkheden…wordt vervolgd. Een mooi verslag van de WPGA Junioren ploegleider staat op de site van DTS:
Lage Land en warme golf
zige KWC Kampen hadden ze een ronde voor, zodat Enzo alweer zijn tweede zege van het jaar boekte. Maar ook Ruben van der Pijl (5e) en Menno (6e) ontvluchtten het peloton. Daan Hoeks werd ook nog eens 11e, dus met 5 man bij de eerste 11: straf!
