Het weekend waarin je weer weet waarom wielrennen zo mooi is

Voor alle liefhebbers van de wielersport is het (terug)kijken van de finale van Parijs – Roubaix ’16 verplichte kost. En niet alleen de laatste paar kilometers…. nee, de volle 130 kilometers! Daarna weet je het weer: O ja, híerom ben ik wielrenner, en geen fietser geworden! Wat een koers….. De Amstelrenners deden op vele terreinen pogingen om zich ook een beetje wielrenner te voelen, en dat lukte wonderwel.

Vergeet even de valpartijen, dopinggedoe, weggooigedrag en fietsersoverlast. Denk aan het leuke spel. Het enige wat je nodig hebt:  een fiets, een weg, wind, indien voorradig heuvels, bochten, een goed stel hersens;  maar vooral: tegenstanders! Want zonder tegenstanders geen koers: tegenstanders om mee samen te werken, om van te profiteren, om te ontwijken of overheen te bunny-hoppen, om te verslaan, of om van te verliezen. Alle elementen van het wielerspel. En als je het dan een beetje beheerst, dan maak je als je door je oogharen kijkt, met enige fantasie, óók onderdeel uit van je eigen P-R ’16….nu al de mooiste koers van 2016 (maar dat is onder voorbehoud). Ieder op zijn eigen niveau speelde het spel.

De Nieuwelingen en Junioren zetten hun pionnen op het bord in Oostelijk Flevoland: de Zuiderzeeronde vanuit Dronten. Altijd leuk, want: wind en waaiers vanuit Dronten naar Batavia-Stad en weer terug. De Nieuwelingen-équipe stond zes man sterk gebrand in de Meerpaal aan de start. De vlaggen en windmolens waren al bestudeerd: wellicht niet hard genoeg voor een compleet slagveld, maar na 10 km. zou het op de smalle weg vast in stukken gaan. En dat ging het ook. Enzo Leijnse, Owen Geleijn en Victor Broex hadden nog even een inspanning nodig (blijven opletten mannen!) om hun karretje in waaier 1 aan te haken, maar ze zaten erbij met bijna 20 anderen. In groep 2 zat debutant Daan “voetballer” Hoeks er heel goed bij en Menno Broex moest ook even vol door de wind om nog aan te pikken. De in de VJC nog erg sterk rijdende Ruben van der Pijl had zijn dag helemaal niet, en verdwaalde in waaier 3 en moest later helaas uit koers. Van de 150 gestarte mannen zouden er slechts 42 het hele spelletje uitspelen; gelukkig wel met de vijf andere Amstelmannen.
Na de openingszetten zat de koers een beetje vast tot in de laatste van de respectabele 92 af te leggen kilometers. En dat is steeds weer opletten: even niet attent zijn en te lang op het kantje, kon zo maar afgestraft worden. Misschien hadden de drie mannen in de kopgroep hun numerieke overtal nóg iets meer kunnen uitspelen, maar nadat Victor in de laatste kilometers een vergeefse uitval plaatste werd het een sprint op een brede baan in Dronten waarin Enzo heel mooi mee schoof naar de derde plaats. Wéér podium voor De Amstel en met Victor en Owen op 7 en 8 gewoon drie man in de top-10! Voeg daarbij Daan (knap 23e in zijn eerste klassieker) en Menno 38e zodat de ploegleiding tevreden aan een koffietje op het aangename terras in Dronten kon.

Op de weg terug werd nog even halt gehouden bij een passage van de Junioren. Daar werd de koers nóg eerder geopend (er stond iets meer wind) en Teun Mouris zat, bijna vanzelfsprekend, vanaf kilometer 1 meteen mee in waaier 1. Tobias Göbel kon zich goed handhaven in groep 3, die later groep 4 werd en op zeker moment uit koers gehaald werd. Ook hier maar 45 finishers na 125 pittige kilometers. Teun zat dus in groep 1, na twee uur toch weer bijgehaald door groep 2, maar op het goede moment zat Teun toch weer mee met de eerste zeven man die wegreden van de rest. Daar reden er weer twee van weg, zonder Teun, dus het werd sprinten voor plek 3. Het werd de 5e plaats na een indrukwekkende koers. Maar ja, als je de VJC kan winnen, dan is dit kinderspel… of niet?

In Uithoorn was er zondag een goedbezette NK Selectiewedstrijd. In cat VII bleven Lance Huenders (9e), Wessel Mouris (7e), Tijmen van der Pijl (6e) en Tristan Geleijn (5e) in de kopgroep van 11 en behaalden zij de nodige NK-puntjes, maar er zal nog wel wat gescoord moeten worden om inderdaad naar het NK te gaan. In cat V handhaafde de soepel pedalerende Flore van de Grinten zich goed in de eerste groep en werd zij keurig 13e. Mees van Duren had wat meer moeite na zijn val van vorige week (18e) net als Brit Buijs (23e). In cat IV werd er hard gewerkt door Viego Tijssen, maar de sprint is nog niet zijn sterkste wapen: 13e, met verder de dames Nickey Heunders (21e) en Eefke van Teesseling (23e). In cat II reden Tyler Eijk en Michiel Mouris weer van voren met één sterke concurrent.  Beiden deden pogingen om weg te rijden maar dat liep op niks uit. In de spurt werd Tyler 1e en Michiel 3e.

Zaterdag waren Tijmen en Wessel  al naar het verre Nieuwdorp (Zeeland) geweest. Een leuk rondje van 3 km op de dijken. Niet te veel deelnemers en de mogelijkheid om een goede uitslag te rijden. In de derde ronde werd er een kopgroep gevormd. Wessel en Tijmen sprintten naar de 8e en de 13e plek.

Zondag was de dag van de opening van het “Interclub seizoen” bij Ulysses. Ondanks een selectie NK wedstrijd bij UWTC, blijven er genoeg renners/sters over om naar de Interclub te komen. Maar dat viel toch wat tegen. Daar mogen nog wel iets meer ouders met hun kroost naar een wedstrijdje. Wat was het “vroeger” toch anders?  Van de Amstel waren bij de jeugd alleen Ravi Heidstra en Maarten Holsbrink aanwezig. Maar deze mannen deden waarvoor zij kwamen. Podium rijden! Ravi, uitkomend in groep A (categorie 1 en 2) was de hele wedstrijd actief voorin aan het koersen en beloonde deze strategie met een wel verdiende 1e plaats. Onze jongste clubkampioen weet inmiddels wat winnen is.  Maarten rijdt in groep C (categorie 5 en 6) en deed wat hij van Ravi had afgekeken. Voorin rijden dus. Deze methode werkt. Want ook Maarten belandde op het podium met een zeer keurige tweede plaats. En als een eerste podium een feit is, volg vanzelf een tweede.
Misschien volgende week al: vanaf 10.00 uur starten bij ASC Olympia op Sportpark Sloten. Gewoon doen: het is een leuk spel.

Handicaprace
Welke Amstelrenner is er inmiddels nog niet mee opgegroeid? De handicapfomule in training en wedstrijd. De renners in Parijs-Roubaix hadden ook hun vrijwillige handicap (vroege kopgroep) en onvrijwillige handicap (kopmannen op achterstand na valpartijen),  en hoe mooi dat kan zijn bleek wel. En dat terwijl in het verre Limburg de nog veel mooiere “moeder aller handicapraces” werd verreden, volgens de fantasierijke deelnemers van dát spel dan. Maar daarover later meer….