Tour de Himmelfart 2016: er is altijd wat te beleven

Daarnaast was het vooral lekker weer, het was vakantie en een deel van de équipe plakte er dan ook een dagje of twee Jutland vooraf aan vast en werd er al wat ingereden. Je moet wat tenslotte. Het grootste deel van de Amsteldelegatie kende het hele gebeuren inmiddels wel, maar toch is alles wel weer spannend. Hoe is de vorm? Hoe is de tegenstand? Is de omloop op vrijdag weer zo slecht beveiligd?  Hoe komt men de heuvels over? Hoe loopt de tijdrit?

Qua begeleiding was het ook een soepel gebeuren: maar ja, er stond ook een staf waarmee je zelfs V&D weer winstgevend kan maken:  er was een logistiek manager; er waren drie ploegleiders; er was een spreekstalmeester én er waren niet te vergeten onze twee dames die de hele dag rond het start en finishterrein zorgden voor kleding en ook voor de natjes en droogjes van de renners en begeleiding. Chapeau. En dan waren en nog genoeg mensen om voor,  tijdens en na de koers de renners een hart onder de riem te steken. Teamwork!

De koersen dan, geen onbelangrijk detail.

In de U16 was veel te winnen. Na de sterke eerste dag startte Enzo in het geel in de TT (dit jaar bijna 13 km)  en die wist hij weer knap te winnen. In de omloop ‘s middags kon hij ook met een mooie jump met twee man wegrijden en de zege aan zijn palmares toevoegen.  Consolideren was het credo in de slotetappe over liefst 87 km. Met een minuut voorsprong zou dat moeten lukken en na een zware koers zat hij na de laatste klim van de Pederstrup – met enige moeite, dat wel – in de kopgroep die voor de dagzege sprintte. Daarin werd Enzo tweede, maar dat was maar bijzaak: de eindzege was (wéér) Enzo’s deel.

Ondertussen had Owen heel wat anders in zijn hoofd: de rode bergtrui. Na de eerste rit stond hij tweede in het bergklassement en in de omloop van vrijdag wist hij in de bergsprints de trui te veroveren. In de finale rit moest er drie keer om punten gesprint worden op de zwaarste klim (die zes keer genomen moest worden) en de punten in de eerste en tweede sprint die hij behaalde waren net genoeg om (17 tegen 15) de trui te veroveren. Het eindklassement was voor Owen even minder van belang (hij werd 16e) en de trui staat hem goed. Wieger reed een degelijke driedaagse, maar moest in de laatste rit passen op de Pederstrup en werd 26e, nét voor Niek die 27e werd. Niek zie je vaak over het hoofd, maar hij  zit er altijd bij en werd zelfs 17e in de vierde rit. Sven Raats haakte goed aan in rit 1 en 4, maar in de finale-etappe was het een beetje op: de 36e plaats is echter keurig.

Onze jonkies Wessel, Tristan, Lance en Tijmen hadden geen last van “truienstress” en reden na de eerste dag zorgeloos rond. Er ontstond een gezonde onderlinge rivaliteit waarbij Lance het beste klassement reed, Tijmen het beste was in de Koninginnerit, en Wessel de snelste tijdrijder was.

In de U17 (2e jaars Nieuwelingen) sloegen Victor en Ruben al een gaatje door mee te zijn in de eerste etappe. Met degelijke tijdritten bleven ze dicht op de top staan en in de Kongeetappe zou het wellicht weer gebeuren? Ruben werd vorig jaar derde in die rit en er waren plannen. Victor reed na 30 van de 103 km weg met een vijftal anderen en die groep bouwde een mooie voorsprong op zodat hij zelfs even aan eindwinst mocht gaan denken. Maar de top van het klassement bundelde de krachten en met een selecte groep van 7 werd het gat van anderhalve minuut een uur later toch nog gedicht. Ruben was knap mee en zocht in de laatste omloop zijn kans: met 20 seconden voorsprong ging hij over de laatste beklimming, maar daarna volgden nog tien zware kilometers met veel wind tegen. Dat was te ver en met een paar kilometer te gaan werd hij toch in de kraag gevat. Zo werden zij uiteindelijk 8e (Victor) en 13e (Ruben) in het klassement. Menno reed naar een knappe 18e plaats in de laatste etappe na drie sterke en opvallende dagen. Daan en Bart reden ook goed mee en konden het nodige voor het team doen.  Max kwam na een val en lek als 77e in het klassement en Ivar reed sterk met een goed eerste rit en een sterke tijdrit, maar kwam ten val in de laatste rit en moest opgeven. Dat ze net geen podium haalden in het ploegenklassement (12 seconden….) was dan weer jammer. De Junioren Koen en Tobias reden in de WPGA ploeg mee en hadden het zwaar. Tobias viel in rit 1 en kwam er niet lekker doorheen, hoewel hij nog een beste tijdrit reed, terwijl Koen op de hem gekende wijze zich in de wielen vastbeet en de laatste rit stug bleef doorrijden en als een na laatste finishte. Hij stond daarmee wél in het eindklassement, als 55e; dat konden bijna 100 anderen niet zeggen.

Nou ja, en verder was er de gezelligheid in de school. De Amstel-equipe blinkt immers toch wel uit door een gezonde dosis relativering want je moet het af en toe serieus nemen en soms ook weer helemaal niet….en presteren door ontspanning….da’s het beste. Dus de vele tosti’s, het geouwehoer, de drankjes, het zenuwachtige gedoe voor de start, het bijzondere broodbeleg, de Deense taal, affijn, je moet het allemaal maar een keer meemaken. Voor elke renner een mooie ervaring!

Foto’s volgen nog.

U15 (82 starters): Lance 29e, Tijmen 32e, Wessel 39e en Tristan 44e. Ploegenklassement: 4e

U16 (77 starters): Enzo 1e, Owen 16e, Wieger 26e, Niek 27e, Sven 36e. Ploegenklassement: 3e (op 12 sec van nr 2)

U17 (127 starters): Victor 8e, Ruben 13e, Daan 28e, Menno 29e, Bart 38e, Max 77e, Ivar dnf. Ploegenklassement: 4e (op 12 sec van nr 3)

U19 (147 starters): Koen 55e, Tobias dnf.