Tweede Pinksterdag is traditioneel de dag van de DK’s. De Amstelmedailles waren bijna niet te tellen. De redactie kreeg van verschillende kanten ooggetuigenverslagen…dank daarvoor. Een samengesteld verslag.
Den Helder is niet om de hoek maar het is de moeite waard om daar te kijken als daar mooie prestaties worden geleverd bij het DK, want in alle wedstrijden stonden er na afloop Amstelrenners op het podium. ‘s Morgens al Ivar Immerzeel bovenaan bij de Nieuwelingen met Owen Geleijn op twee, daarna Pierre Deen bij de Masters 40+, Caspar Hermans bij de 50+ op het podium en Niels Immerzeel eveneens bovenaan bij de Amateurs/Sportklasse.
Pierre Deen laten we zelf aan het woord: Harry voor Pierre?
“Eigenlijk zou Skits het Districtskampioenschap Noord-Holland organiseren maar ze kregen bij de Gemeente Amsterdam de vergunning niet rond. Daarom werd een week voor aanvang gemeld dat het in Den Helder was.
Een behoorlijk windje zorgde er voor dat je je niet makkelijk kon verstoppen in de buik van het peloton en omdat Serge van der Putten ook aanwezig was regende het vanaf het begin demarrages. Dit resulteerde na de nodige schermutselingen in een tweemanskopgroep met Serge en Harry van Pierre. Voor in het peloton gingen Pierre Deen en Ronald van de Waal een beetje in de weg lopen fietsen waardoor ze flink uitliepen. Maar volgens Harry van Pierre geloofde Serge er op een gegeven moment niet meer in en kwamen ze toch weer terug.
Na opnieuw de nodige uitlooppogingen ontstond er wederom een kopgroep met Serge van der Putten, Harry van Pierre, nu aangevuld met Pierre Deen, een Westfrisiaan en twee in het zwart van de club van Marcel Beukers Biketeam. Ze reden lekker door maar uiteindelijk werden ze eerst bijgehaald door een groep van vier 30+ ers en uiteindelijk reed ook Edwin de Graaff in zijn eentje(!) naar de kopgroep toe.
In de laatste ronde deed Pierre nog een manhaftige poging om weg te springen, maar hij zag al snel in dat dat verspilde moeite was: De koers moest in een eindsprint worden beslist. Voor wat betreft de 40+ -ers rees nu de grote vraag: Wint Harry van Pierre?
Het pelotonnetje vloog aangevoerd door de beste 30+ ers door de laatste bocht. Pierre, geen sprinter, wist zich onderdoor, beetje door het gras, aan de linkerzijde voor Serge van der Putten te positioneren. Op rechts begon Edwin de Graaff in het wiel van Harry van Pierre aan zijn hopeloze spurt. In het midden kwam Marcel Beukers opzetten. Pierre kwam steeds dichter bij Harry, Marcel kwam steeds dichter bij Pierre. Maar Pierre won van Marcel en Harry van Pierre.
-Einde verslag Pierre Deen- die dus tweede werd….
Daarna was het de beurt aan de Masters 50+. Al snel brak het peloton in drie stukken, waarbij de eerste twee groepen snel bij elkaar kwamen. Alle Amstel-renners (Caspar Hermans, Marcel Witte en Patrick Molenaars) zaten uiteraard in de voorste groep. Toen de finale echt begon sprongen vier man weg, waaronder Caspar. Omdat er ook een renner van de 60+-categorie bij zat moesten de medailles onderling worden verdeeld. Helaas gokte Caspar verkeerd toen er een renner 500 meter voor de finish vandoor ging. Zijn concurrent kon/wilde het gat niet dichtrijden waardoor het gat te groot was om het dicht te rijden in de sprint. Na twee tweede plaatsen in Amstelveen en bij het DK tijdrijden toch weer een puike prestatie van Caspar Hermans.
Immerzeel en Immerzeel
De categorieën Amateurs/Sportklasse waren de laatste wedstrijd. Te jong voor Masters 30+, te oud voor Belofte? Al voordat na een paar honderd meter een aantal renners tegen de vlakte ging ontsnapte de enige Amstelrenner in het peloton, Niels Immerzeel. De jury besloot tot een herstart nadat alle renners weer op de been waren of met de EHBO in het clubhuis waren verdwenen, Als snel was duidelijk dat Niels zijn kruit nog niet verschoten had. Minstens tien keer ging hij er of solo vandoor of samen met een paar andere Amateurs. Uiteindelijk brak het peloton en weer laten wist hij zich met drie anderen af te scheiden van het peloton. Terwijl de jury zich afvroeg of dat smijten met energie hem niet fataal zou worden in de finale logenstrafte Niels die twijfels door drie ronden voor het einde zijn medevluchters achter zich te laten en solo de winst op te eisen. En zo mocht hij net als zijn jongere broer Ivar op het hoogste plekje van het podium plaats nemen. Zoals hij het zelf zei, met minder kon hij niet thuis komen. Je moet je motivatie ergens vandaan halen.
Ivar had immers ‘s ochtends vroeg al meteen de benen genomen bij de Nieuwelingen samen met ploegmaat Owen Geleijn en DTS’er Brusche. In de eindsprint zette Ivar zijn Greipel-gezicht op en daar had Owen geen verweer tegen. 1 en 2….! Enzo Leijnse reed naar de vierde plaats en Daan Hoeks werd 7e.
Vanuit Zaandam (DTS) kwam het goede nieuws dat Teun Mouris ook van de “nul”af is. Na eerst met 8 man het peloton Junioren te hebben gedubbeld ging hij later met twee vluchters door en wist 
hij ruimschoots de sprint te winnen. De favoriet maakte het waar dat was duidelijk. Teun deed zelfs zijn handen omhoog bij het passeren van de streep. Ook wel uniek. Tobias Göbel (10e), Friso van Diemen (11e) zaten voorin het geslagen pelotonnetje.
Ook de Dames en de Elite/Beloften gingen van start. Vooral de Elites van De Amstel lieten het afweten, maar wel aanwezig waren Stefan Wolffenbuttel (2e) en Patrick Bos (3e). Een man was aan hun aandacht ontsnapt, want anders, maar dat telt niet.
En op zaterdag reed de Jeugd al het districtskampioenschap in het Westhoffbos op het parcours van De Kampioen. Daar pakte in categorie 2 Tyler Eyk de titel met op de tweede plaats Michiel Mouris.
