Afgelopen weekend stonden er weer drie Amstel-Nieuwelingen op het podium. En vorige week in een van de grootste koersen voor Nieuwelingen in Europa, het Critérium des Jeunes in Luxemburg, was het ook al bijna raak. Even bijpraten over het net-niet winnen.
Dat De Amstel dit seizoen over een sterke Nieuwelingengeneratie beschikt is al eerder gebleken in verschillende criteriums (zeges) en de vele podiumplaatsen in binnen- en buitenland (w.o. de Tour de l‘Ain als ploeg).
Criteriumspecialisten in Berkel en Baarn
Afgelopen weekend waren de Amstelmannen weer te zien op het podium: in Berkel en Rodenrijs, én in Baarn. In Berkel was Ivar Immerzeel uit het vertrek actief. Ivar heeft dit jaar de “grote” koersen en klassiekers een beetje ontlopen, maar met meerdere zeges en verschillende podiumplaatsen in de criteriums en de Tour de Junior mag zijn erelijst er inmiddels best zijn. Zo ook in het goed verdienende Berkel waar hij snel op avontuur ging en pas na meerdere ronden werd ingerekend. Na een aantal schermutselingen ontsnapte de sterke Bas van Belle aan de 
aandacht van het peloton met veel landelijke kleppers. Voor Ivar en ook Victor Broex was het zaak om toch naar het podium te sprinten (daar wachtten immers twee opvallend geklede dames….). Dat lukte weer wonderwel: met grote voorsprong pakten Victor (2e) en Ivar (3e) de bloemen van de dames. De rest stond bijna niet op de foto…. Menno Broex werd 20e en was met een dikke premie ook tevreden.
De dag erna was het te doen in Hartje Baarn. Een pittig rondje dat dit jaar door een verkorting nog wat lastiger was. Enzo Leijnse wachtte niet tot iedereen ingereden was, maar ging er meteen vandoor (leidersprijs voor hem). Na een aantal ronden wist Victor vanuit het uitgedunde eerste deel van het peloton met Stijn Ruiter (UWTC) de oversteek te maken. De drie sterke mannen reden rondenlang met 10 – 15 seconden voorop, maar een tiental achtervolgers liet hen niet begaan om in de finale toch nog terug te komen. Ruben van der Pijl hield zich kalm in die jacht, en had de benen om met nog twee ronden weer mee te springen met twee anderen, daar waar Enzo en Victor geen ruimte meer kregen. Misschien had Ruben iets feller naar de laatste bocht moeten sprinten, of zijn ploeggenoten kunnen uitspelen; maar hoe dan ook, nu werd Ruben mooi 3e, net voor de aanstormende Enzo en de winnaar van de groepssprint Victor. 3, 4 en 5: mooie uitslag, maar minstens twee van de drie waren niet helemáál content. Wieger Göbel zat in de tweede groep van het uitgedunde veld en werd 19e.
Topkoers in Luxemburg
Een week eerder was een vijftal Amstel-Nieuwelingen aanwezig in het 19e Critérium Européen des Jeunes. Dat de Amstelmannen aanwezig mochten zijn was al een erkenning van hun sterke seizoen: tussen Deense, Belgische, Duitse, Franse, Zwitserse en Estse selecties…misstonden de mannen niet. De begeleiding, ploegleider Broex sr en mecanicien Deen, hadden mooi materiaal in handen: Wieger, Enzo, Victor, Menno en Ruben. De laatste vier met hun ervaring uit de Ain, de eerste met wat te weinig koers in de benen.
De opdracht: drie mooie etappes. De eerste en de laatste weliswaar met klimmetjes en glooiingen, maar niets in vergelijking met etappe 2. Later daarover meer. De omgeving: heuvels, kastelen, mooie wegen, en een idyllische jeugdherberg aan de voet van een romantisch kasteel in een dorpje bovenaan een 20% klimmetje. Daar waren de Amstelmannen met een aantal andere mannen ondergebracht.
In etappe 1, was het even aftasten. Een ronde van 16 km met twee klimmetjes. Vooral Victor lukte het om meerdere keren met de niet-beslissende slag mee te springen, maar Enzo deed dat beter: hij zat mee in de slag van eerst 7 en later uitgebreid tot 12. Zijn 7e plaats was prima en met anderhalve minuut voorsprong op het gehalveerde peloton een mooie uitgangspositie. Victor, Ruben en Menno zaten in het peloton, terwijl Wieger door een losse achterpad al snel was uitgeschakeld.
Dan dag twee: starten om 15.00, hetgeen de ploegleiding ’s ochtends de kans bood om elkaar even de maat te nemen. Die strijd eindigde onbeslist, maar de verkenning leverde wel bewondering op voor de Nieuwelingen: hen stond een rondje van 7 km te wachten met daarin twee achtereenvolgende klims van ca 800 meter met percentages tot 18%. Indrukwekkend: totaal 18 klims en wat voor klims.
Dus na enkele ronden was het peloton al in vele stukken uiteen. Wieger was toch iets te zwaar, of te licht, voor dit werk, Menno zat na een foute schakelmanoeuvre in groep 3 (waar hij weer uit weg reed, maar de tweede groep haalde hij niet meer), en Victor, Ruben en Enzo in de eerste groep.
Victor had vanaf het begin al te kampen met een disfunctionerende voorderailleur (kabel losgeschoten) en kreeg er nog een lekke band bij en moest de groep laten gaan en werd aan het einde, net als Menno uit koers genomen. Enzo en Ruben zwoegden echter door: ver achter een ultrasterke Deen. Maar in de finale wisten Enzo en Ruben er knap doorheen te komen: Enzo werd 9e en Ruben 13e. Door deze klasseringen en de tijdverschillen van dag 1 schoof Enzo door naar plaats 2 in het klassement en Ruben ook naar top-20. De ploegleiding was tevreden: wagen 2 de laatste dag, hoewel de mecanieker nog wel wat te sleutelen had.
Dag 3 dan. Een op het oog “makkelijk” ritje, maar het was nat, had geregend en de ploegauto dreigde ook even er de brui aan te geven. In de auto was het uiteraard heel rustig. Deen en Broex hadden alles onder controle. Zagen de kopman rondenlang in het laatste wiel rijden, Wieger na een val niet meer zien terugkeren, ontweken vallende renners, zagen Enzo en Menno te voet staan na een valpartij (tsja als je helemaal achteraan zit..) en brachten Victor ook heel rustig weer terug. Affijn, hoewel de ploegleider nog wel even met de koersdirectie moest praten over het eindklassement bleef Enzo op het podium en Ruben in de top 20.
Met een koffer vol extra ervaring trok de Amstel-equipe daarna weer huiswaarts. Eerst werd een deel van het prijzengeld opgemaakt aan een plaatselijk restaurant dat je overal in de wereld kunt vinden. Er werd geëvalueerd: de sfeer was goed, wellicht niet in het minst door de kleine ruimte waarop de 5 stinkende pubers verbleven; spaghetti werkt goed, ook als je het twee keer per dag moet eten; Belgen doen vast vaak de afwas thuis, te zien aan de zorg waarmee fietsen worden schoongemaakt; steunkousen werken niet; Harry Potter niet gevonden; geen drempel te bekennen. Hopelijk krijgt de Amstel volgend jaar weer een uitnodiging….want dit was toch wel een échte koers!
