De tweede dag van het NK Veldrijden was er van code oranje geen sprake meer. Het veldrijdorp onder de rook van Den Bosch was prima bereikbaar. Sint Richard en zijn vader Reinier zagen dat het goed was in Gestel: lekker druk langs de kant, overzichtelijk, droog en De Amstel blies ook een klein hoempapaatje mee.
Het parcours kende zeker 100 bochten (echt) en was dus niets voor de hardrijders. Wel voor de techneuten. Victor Broex is een van die bochtendraaiers en hij en zijn broer Menno mochten zondagmorgen het bal openen op de smeltende sneeuw. De Rhino’s (of Limussen) waren deze keer nodig. Victor had zich naar de eerste startrij weten te dringen, maar dat had helemaal geen zin: hij reed zijn ketting eraf en als 60e (en laatste) draaide hij het veld in. Maar vanaf toen begon een enorme inhaalrace die hem nog naar plek 9 bracht. De top-8 was uit beeld en wellicht door de verzuring maakte hij op het allerlaatste schuine kantje een fout waardoor het toch plek 10 werd. Ook mooi, maar qua kracht en techniek zat er met een goede start wellicht nóg iets meer in. Menno knokte naar waarde naar de 46e plaats in het grote veld van specialisten. Naar eigen zeggen had hij lekker bochtjes gemaakt.
Tijdens de profs zag het publiek hardrijders als Lars Boom ten onder gaan en de Dames mochten deze keer het bal afsluiten. Marianne Vos en wereldkampioene Thalita de Jong hadden in hun kielzog enkele ACC-rijdsters, waaronder Judith van Maanen. Judith had vrijdag al urenlang het parcours verkend, zaterdag mentale verkenning gedaan en zondag weer de nodige rondjes gemaakt. Dat ze de laatste ronde niet meer mocht afmaken omdat winnares Vos naderde vond Judith daarom extra jammer: hoe meer cross hoe beter voor haar. Toch mooi 20e, net achter de ook niet onbekende Ingeborg Bremmers (trainingslid).
En dan vallen de crossers nu bijna een beetje in een gat. Maar gelukkig gloort het Clubkampioenschap aan de horizon. Nog 7 nachtjes slapen.
