De eerste keer is altijd weer spannend. Wie komen er meerijden en hoe ben je de winter door gekomen. Dat bleek zeer verschillend te zijn.
Hard gereden werd er in ieder geval. Meestal blijft het bij een enkele afvaller die een rondje moet laten lopen. Maar nu waren er binnen een paar ronden al vijf afvallers en brak het peloton vervolgens ook. Met acht leiders en een peloton waarin ook de afvallers weer een plek wisten te vinden werd het tijdelijk wat rustiger.
Maar toen de kopgroep het peloton op een ronde had gereden werd het tempo voor een deel van het peloton al snel weer te hoog. Toen de gedubbelde hun laatste drie ronden kregen leidde dat tot een zucht van verlichting bij de renners die eindelijk mochten stoppen.
Dat in twee groepen afsprinten is toch altijd lastig. Jan Buisman zat in de kopgroep maar sprintte met de eerste groep mee, Marcel Witte dacht dat hij daarna nog maar één ronde moest en verschoot zijn kruit daardoor iets te vroeg en Jo Thewessem vond het zonde om te stoppen ook al was zijn groep al gefnished. Kortom, een lekker chaotische begin van het seizoen.
