Net als de eerste wedstrijd opnieuw een aantal nieuwe gezichten aan de start. En dat betekent vaak dat de wedstrijd minder voorspelbaar verloopt.
Als heel vroeg in de wedstrijd pakten Marc Altyzer en Camiel Zwart een aardig gaatje en dat heb je als peloton een aantal opties. Je gaat er met zijn allen achteraan, bijna altijd succesvol, je doet niets en gaat er van uit dat ze het toch niet redden, ook bijna altijd succesvol of het is ieder voor zich waarbij een aantal sterke renners op eigen houtje de oversteek maakt.
Het werd optie drie en die was uiteindelijk voor drie renners succesvol. Bram Mackaij, Tim Schreurs en Robin Hink wisten de oversteek te maken. In het peloton was er toe wel het besef dat het nu of nooit was.Maar de versnelling trok alleen maar het peloton in drie stukken en dat werkt ook niet. Kortom, de beslissing was al snel gevallen.
De mannen voorop bleven goed samenwerken en ook in het peloton werd uiteindelijk een goed tempo gereden. Gevolg was wel dat tegen de tijd dat het tijd was het peloton te laten finishen dit samen viel met de bel voor de koplopers. De sprint van het peloton werd gewonnen door Raul Woudstra (de enige plek waarvoor nog extra punten te verdienen waren) en daarna was de beurt aan de kopgroep.
Camiel Zwart kwam zoals we gewend zijn als eerste door de laatste bocht maar kort daarachter zat Bram Mackaij. En uiteindelijk wist hij langs Camiel te komen en met een minder dan een half wiel de overwinning op te eisen. Daarachter finishten Robin Hink, Marc Altyzer en Tim Schreurs.
