De dinsdagavond staat bekend als een wedstrijd waarin enthousiast wordt aangevallen, maar waarbij slechts zelden een ontsnapping succesvol is. Dus als iemand er vandoor gaat komt dat meestal wel goed.
Maar de afgelopen weken zijn er altijd wel een paar renners te vinden die wel brood zien in de ontsnapping en er naar toe springen. En dan moet je wel even attent zijn (en niet onbelangrijk, ook nog goede benen) want anders ben je veroordeeld tot groep twee. En dat betekent ook dat het niet al te lang duurt voor je een ronde aan je broek hebt. Slecht voor de moraal, maar dan had je maar harder moeten fietsen.
Voor de kopgroep, toch nog zeven renners, was het nog niet voldoende. Eerst werden de meeste achterblijvers aan hun lot overgelaten en vervolgens brak ook deze groep weer in tweeën. Dat leek succesvol maar uiteindelijk volgde er weer een hergroepering waardoor ze samen mochten kijken of Camiel nog van de overwinning af te houden viel. Dat was te hoog gegrepen. De sprint om plaats twee was spannender, Jan Buisman bleef Bas Koster net voor. Tim Schreurs en Jaap van der Grinten sprinten voor plek vier en vijf. Stan Nelissen en Ruud Verbeek bolden keuvelend over de streep.
Na vier weken is het ook weer tijd voor een klassement: klik.
