Soms heeft een “gewoon” wielercriterium, en alles wat daarbij hoort een verrassende uitwerking op de moraal van een renner. Een beklijvend verslag!
De Ronde van Driebergen is een snelle doordeweekse koers, maar hoe kom je er? Of eigenlijk hoe kom je op tijd als de start om 18.15 u is en werkend Nederland zich huiswaarts begeeft. Vorig jaar stonden huilende sportklasse renners voor een strenge jury. Starten kon alleen als je een half uur van te voren je nummer haalt, en dat is met alle fileleed een uitdaging, en er was geen pardon.
Renner Emmer neemt zich voor op tijd te vertrekken, de laatste werk afspraak duurt tot half 5 maar hij meldt iets eerder weg te moeten. Zoals verwacht fileleed. Iets over zes vraagt hij om zijn nummer. Helaas geen nummer meer, proberen maar bij de jurywagen. Omkleden en fiets uit de auto, volle bak naar de start maar na 100 meter lekke band, ook dat 
nog! Snel wiel gewisseld en voort naar de start. Hij ziet het peloton de hoek om verdwijnen voor de eerste ronde. Maar de ene jury is de andere niet, hij mag aansluiten met recht op 1 ronde vergoeding, alle lof voor deze jury! Vol met adrenaline besluit renner Emmer deze keer niet als louter pelotonvulling mee te doen. Na 10 ronden rijd hij weg, 1 man sluit aan, later nog 6 en de kopgroep is gemaakt. De grote BBB laat een gat vallen en gunt renner Emmer een eerste premie. Finale rijden is hij verleerd maar zeer tevreden met plek 8. Renner Emmer voelt zich weer…….. nou ja, Wielrenner!
