De 48e “Le Patron” Ronde van Ouderkerk was een hete, zware, maar voor de thuisrijders uiterst succesvolle editie. Met zeges voor Femke Markus en Enzo Leijnse, én verschillende podiumplaatsen werden de Amstel-successen van 2016 nog maar eens herhaald.
Het was heet in Ouderkerk en de koers is altijd hard. In die hitte, met weinig wind over zo’n beetje de Carrefour de l’Arbre van Ouderkerk dokkeren, en dan ook nog eens enkele scherpe bochten én het dijkje op de snelle finishstraat op….. dan weet je het als renner wel: hier winnen geen koekenbakkers. En dat bleek ook dit jaar weer. Alleen de overlevers stonden op het podium, en dat na telkens spetterende koersen. Alle credits voor de renners zelf dus.
Femke scoort de eerste Markus-winst in Ouderkerk
Vader René stond al eens op het podium, en zus Riejanne ook, maar nog geen enkele Markus wist te winnen. Femke deed het.
In de Dameskoers werd er vanaf de eerste ronde hard gereden. Niet in het minst door onze 
Indonesische gastdames die goed van voren reden. Ze hadden duidelijk geen last van de tropische omstandigheden. Toch viel het na enkele ronden stil en konden Femke Markus met Nancy van der Burg ontsnappen en heel snel goed samenwerkend een rondje voorsprong nemen.
Het was zwaar. Dat was duidelijk, en niemand kon meer een tegenaanval plaatsen. Amsteldames Laudy, Simons (pech)en Kofman moesten de rol lossen. Maar Roos Markus, Aagtje Dijkman en Judith Jelsma handhaafden zich goed, net als “buitenlid” Nike Beckeringh. Leidster in het Rechtstaete klassement Marlies van der Lugt wist dat Femke haar voorbij zou gaan en boog het hoofd. Nike won de sprint voor de derde plaats, met Roos op 7 en aspirant-lid Ingeborg Bremmers op 15, Aagtje als 18e. Daarna moeste Femke het met haar vluchtmakker uitmaken; en dat lukte. In een beklijvende sprint was Femke de snelste te zijn vóór haar vluchtmakker, en meteen de trui van Rechtstaete over te nemen, met zus Roos zelfs als 2e over de drie Amstelrondes.
Amstel-overmacht bij de Nieuwelingen: Enzo scoort 3 op 3
Bij de jongens Nieuwelingen een “clean sweep” voor de Amstelmannen. Ook hier een snelle start en met name Wieger Göbel reed zijn frustraties van het gemiste NK eruit door meteen weg te springen. Zijn voorsprong liep zelfs op tot meer dan 30 seconden en na een aantal ronden trok Enzo met de nummer 2 van het NK, Owen Geleijn, hard door en reden ze in een lange rush naar Wieger toe. Daarachter een compleet uiteengeslagen peloton, met thuisrijder Niek Voogt strijdend voor plek 4.
Niek reed nog weg met een groepje uit het inmiddels gedubbelde eerste pelotonnetje en werd uiteindelijk knap 6e. Wessel Mouris werd 16e, Bart van Duren 19e, terwijl Joppe van der Weerdt, Tristan Geleijn, Benjamin Wessels en Alexander Kok op zeker moment moesten lossen.
Uiteindelijk moesten de drie mannen op kop het uitmaken. Wieger had zijn kruit verschoten en werd 3e, terwijl Owen en Enzo nog kracht hadden voor een prachtige sprint. Enzo was daarin nipt de snelste zodat hij zijn 3 op 3 in de Amstelrondes haalde en dus ook het Andantino-klassement won. Krachtpatser Daan Kool werd 2e, Serginho Wilshaus 3e, en Owen en Wieger op 4 en 5. (later de totale klassementen).
Tussendoor was er de Ouderkerker Koppelkoers (morgen meer daarover) en werd de dag besloten met een al even fraaie koers: die van de Amateurs/Junioren.
Afzien, beulen en koersen: Utrechter Visser klopt iedereen
In het slotstuk ging de beuk er vanaf ronde 1 in: wie het deed was niet duidelijk, maar het was meteen een slagveld. Het zal vooral de hitte geweest zijn, maar binnen de kortste keren lag een aantal gekende kleppers aan het elastiek en later aan het zuurstof (figuurlijk dan). Amstelkleppers Mouris (Roel), De Graaf, Hermans, Van der Putten, Van de Weerdt, Göbel (Tobias), De Waal (val), Emmer….. bij allen was het kaarsje snel of iets minder snel uit. Uitgewoond bolden ze over het parcours. Zo ook bij Friso van Diemen die een van de harde starters was, maar dat snel moest bekopen. Ondertussen ging de koers door en het peloton decimeerde al snel van ruim 60 naar zo’n 20 eenheden. Daarbij nog wel 2 Broexen (Menno en Victor), Ruben van der Pijl, Niall Tilli, Sander Boerkamp en de onverslijtbare Marcel Witte (hij gaf de Masters aan de kant weer hoop!).
Maar terwijl het peloton kleiner werd waren er aan de voorkant twee Utrechters weggereden: Bart Lemmen (winnaar van Nes) en Frank Visser. Zij reden ruim 45 seconden voorsprong bij elkaar en zelfs toen Lemmen de rol moest lossen en afgedraaid de koers verliet, bleef Visser zijn voorsprong behouden. De 32-jarige Utrechtse beul bleef maar doorbeuken en leek onbedreigd naar de zege te rijden. Totdat in de laatste 8 ronden thuisrijder Victor met Quinten Veling toch nog de achtervolging inzette. De beide Junioren hebben bewezen sterk te zijn en lieten dat nu ook zien: ze naderden met rasse schreden en met nog anderhalve kilometer te gaan sloten ze toch aan: drie man op kop, en de 
verwachting was dat Visser wel kansloos zou zijn. Maar dat bleek niet het geval: met een geweldige machtssprint hield hij Victor en Quinten toch achter zich. Sander maakte het helemaal mooi door de sterkste van een achteropkomend drietal te zijn en vierde te worden, terwijl Ruben (13), Niall Till (14), Marcel 17) en Menno (18) ook nog een prijsje binnenharkten.
Wat een schitterende finale, en een verdiende winnaar. Later nog verslag en uitslagen van de Koppelkoers en ook een hele serie foto’s. Alle uitslagen staan in ieder geval op Mylaps
