Na de proloog hebben de Amstelmannen zo’n vier uur met elkaar gesproken over de koerstaktiek van de volgende dag. Je moet tenslotte iets als je in Zweden bent en behalve de koers, die nou niet bepaald de hele dag duurt, verder niets anders aan je hoofd hebt.
Persoonlijke ambities en collectieve ambities werden uitgesproken. Spike kijkt de kat uit de boom. Auke kiest voor het collectief. Pierre die ook nog persoonlijke ambities lijkt te hebben, terwijl Sander als 2e geplaatste na de Proloog alle scenarios om de (veel te jonge) geletruidrager aan te vallen beschrijft. Eén ding is duidelijk: mee zijn met elke vlucht, aanvallen, 1:5 regel (maar die heeft alleen Auke gehoord), Sander in het geel.
De koers: 105 km over een glooiend parcours met 5 maal een 1,3 km lange grindstrook. Alles loopt naar
wens. Sander gaat een keer, Auke en Pierre springen een keer, Spike lijkt een mooi slagje te slaan, maar alles komt na bijna 3 van de 5 ronden weer samen.
Dan rijden er drie man weg en Pierre doet met twee anderen een schijnbaar klassieke chasse patat. Maar hulp komt van achteren. Er sluit er eentje aan en met zijn vieren rijden ze toch het gat dicht. 7 man op kop en de erg sterke Pierre, echt héél erg sterk, zit erbij. Kaassie voor de ploeg. denkt Pierre. Ik voel mij sterk, heb drie ploeggenoten achter mij, en we hebben een oplopende voorsprong. Ik, ik, ….ga winnen!
Maar dat was buiten de taktiek gedacht. A: er zitten twee koppels van andere ploegen in de kopgroep; B: geel gaat Pierre niet pakken en C: Sander is hier de beste en kan het eindklassement winnen… Gevolg: Spike, Sander en Auke zorgen met enkele anderen dat het gat niet al te groot wordt. Dichtrijden willen ze het niet, maar wel zo dat de eindzege nog in beeld zou blijven.
Gevolg: de voorsprong wisselt tussen 20 en 57 seconden. Maar dan, na het afrijden van de laatste grindstrook zijn de koplopers weer binnen schootsafstand. Nog maar 200 meter. Deen heeft ze gesloopt. Maar dat was in de parallelle wereld van de kopgroep waarvan het peloton geen weet had….
Het peloton: wie rijdt het dicht? De gele trui niet (heeft twee man vooruit); De Amstel niet (heeft Deen vooruit); anderen dan? Iedereen zit stuk…
In de verte op de laatste helling rijdt Deen zijn concurrenten strak uit het wiel. Hij is sterk, hij kan winnen! Auke rukt zich los uit het peloton om alleen naar de zes gelosten te springen, er springt een man over Auke heen die het gat strak dichtrijdt naar Deen, en ook een paar man uit de kopgroep meeneemt. Zeven man op kop: Auke en Pierre erbij. Kleine voorsprong. Kan niet beter. Gaatje is klein, zo ‘n 20 seconden.
De sprint: de mannen in zwart-blauw gaan aan. Auke gaat eroverheen, denkt even “ik win”! O nee, toch niet: het rode sikje uit Örebrö komt er overheen. Deen wordt zesde. Sander en Spike in de grote groep.
Sander op 5 in het klassement, Auke 9, Pierre 13. Ploegenklassement derde. Alles nog op een zakdoek. De gele trui is een 22-jarige bleekneus. Woensdag aankomst bergop.
En het bleef nog lang onrustig in Hus Svensson aan de Kallstorpvägen in Tidaholm.
