Donderdag was het al weer dag 4 van de 6 daagse in Tidaholm. Het criterium en de Amstelmasters deden wat van hen verwacht werd.
16 rondjes van 2.3 km door het dorp al om 9 uur ‘s ochtends. Een kleine 37 km dus slechts. Een beetje rust voor de benen na 2 zware dagen, maar misschien wel het recept voor een vlammende koers. Amstel in geel zou het tempo strak houden en daarmee de anderen de lust tot demarreren te ontnemen. De 4 Amstelrenners waren er klaar voor.
Al direct na de neutralisatie barstte het los. met zo weinig tijd tussen de renners was er voor iedereen wel wat te winnen vandaag. De Amstel- koerstactiek, met verschillende scenario’s, uren over gesproken, kon na precies anderhalve ronde overboord. Na een mislukte Finse ontsnapping besloot het Kanon a.k.a Popeye, van de ploeg die gisteren nog geel verloren had, weg te rijden. Spike sprong direct mee en zat vervolgens als een Buisman in het wiel. Toen David Boman, tot gisteren nog drager van het geel aansloot, moesten er snel keuzes gemaakt worden. Auke maande Sander mee te springen en zag tot grote tevredenheid meerdere sprongen van gevaarlijke klanten mislukken. De groep kreeg enkel nog de ongevaarlijk geachte Fin Arto Vainionpaa mee. Auke en Pierre zagen dat het goed was, gooiden de deur dicht en keken toe hoe de groep van 5 uit het zicht verdween. 2 x Amstel mee (voldeed aan de 1:5 regel).
In de kopgroep draaide uiteindelijk iedereen mee. 4 vrijwillig en uiteindelijk ook Arto, een beetje, nadat hij stijf gescholden was in onnavolgbaar Zweeds. De Finnen in het peloton stoorden zo driftig dat Auke en Pierre zich er verder maar niet meer mee bemoeiden. In ronde 14 nam de Zweedse speaker voor het eerst de moeite de voorsprong ook in het Engels door te geven: 56 seconden, dat geeft rust. Sowieso goede zaken voor het klassement, maar zit etappewinst er ook in? De Zweden hadden in de laatste ronde zowel een plan als het initiatief. Popeye reed met meer overtuiging weg dan de Amstelrenners voor mogelijk hadden gehouden. Spike en Sander besloten alle opties nog even door te nemen voordat Spike het gat zou dichten. Sander nam het over maar wilde de gevaarlijkere David ook niet in het zadel hijsen en keek nog eens om om te kijken hoe ieders vlag erbij hing. Spike maande tot doorrijden, Sander kreeg het gat niet meer dicht en reed en passant David nog naar een derde plaats.
Matig uitgespeeld kun je wel zeggen, maar de trouwe volger van deze website is niet anders gewend. Een ervaring rijker voor onervaren finale renners, zou je ook kunnen zeggen. Toch overheerst het behoud van geel en de minuut winst op bijna het hele veld. Spike springt naar 4 algemeen en het U6 Amstelteam leidt met 26 seconden voorsprong het ploegenklassement.
Morgen de laatste etappe voor de tijdrit van zaterdag. 64 km met 2x 2 klimmen, waarvan de laatste een finaleklim. Meer kunnen we niet zeggen, er zouden maar zo mensen mee kunnen kijken
