Ze haalde dit jaar haar eerste UCI-overwinningen, reed een uitstekende Giro en op het NCK reed ze met de Amsteldames een toptijd. We hebben het over Riejanne Markus (23). Wanneer je dit leest doet Riejanne even helemaal niets*. Rust na een zwaar seizoen. Daarom nu de tijd voor een terugblik.
Riejanne heeft sportieve ouders. Haar vader René heeft altijd gevoetbald, besloot op zijn 23e het wielrennen eens uit te proberen en had op zijn 25e zijn eerste licentie. Oudere Amstelleden kennen hem van het ‘Markusje’: solo een volle laatste ronde op het clubparcours vooruitblijven op een fel jagend peloton. Riejanne’s moeder volleybalt actief en zit minimaal 1 keer per week met een groepje vriendinnen op de fiets.
Dikkebandenraces
En niet te vergeten, haar zussen Femke en Roos zitten ook niet stil. Riejanne: “Mijn zusjes en ik zijn alle drie begonnen op ons 6e met schaatsen. Dit moest van mijn vader, en was in het begin nog niet altijd leuk. Daarnaast ging ik vaak in het weekend mee kijken bij mijn vader. Zodoende kwam ik in aanraking met de Rabo dikkebandenraces. Ik was enthousiast en deed mee in Weesp, Ouderkerk, Amstelveen en ben uiteindelijk zelfs naar het NK geweest. Zo zijn ook mijn zusjes in aanraking gekomen met deze wedstrijdjes. Femke is doorgegroeid in het schaatsen en woont daarvoor nu ook in Heerenveen. Maar ze is zeker ook heel actief op de fiets. Roos is voorlopig nog gefocust op allebei.”
Parkhotel Valkenburg
Niet lang na de dikkebandenrace nam ze een licentie. Ze begon met clubwedstrijdjes, al snel ook landelijke wedstrijden. Bij de Nieuweling werd ze opgepikt door Herman Schenk van districtsteam Noord-Holland en mocht mee naar buitenlandse koersen in Ierland en Malta. Als tweedejaars Junior werd ze opgepikt door Parkhotel Valkenburg. En in 2013 begon ze als eerstejaars Belofte bij diezelfde ploeg.
Riejanne: “Wij waren op dat moment het enige LSE-team bij de vrouwen. Het jaar erna hebben we UCI-status gekregen en mocht ik mezelf ‘prof’ noemen.”
Onder volgde Riejanne een opleiding waarbij ze veel moest sporten en stagelopen. Dat was geen ideale combinatie. Na drie jaar was ze afgestudeerd en ging het fietsen met sprongen vooruit. Ze werd opgepikt door Liv-Plantur.
Riejanne: “Tijdens het jaar bij Liv-Plantur ben ik grotere koersen gaan rijden (zoals de Giro) en heb binnen een jaar mezelf ontwikkeld en een enorme stap gemaakt. Ik reed het EK U23 en werd 4e op de tijdrit en 5e op de wegwedstrijd (die een wedstrijd in een wedstrijd was met de elite dames) we reden hier met kopvrouw Anna van der Breggen die de wegwedstrijd won, mijn bijdrage hieraan werd blijkbaar opgemerkt. Ik kwam in aanraking met WM3 en van beide kanten klikte dit. Na een jaar Liv-Plantur ben ik overgestapt naar WM3 pro cycling, een ploeg die beter bij mij past wat betreft koerstactiek.”
Of Riejanne in 2018 ook voot WM3 koerst? Houd het nieuws in de gaten!
Giro Rosa
Voor Riejanne is de Giro Rosa (30 juni – 9 juli) de mooiste wedstrijd van het jaar. Voor dames is het de allergrootste ronde, ondanks het lage prijsgeld: als je de roze trui wint bij de dames verdien je €1130 euro wat je moet delen met 7 meiden. De mannen verdienen met 9 man €115.668 euro. De wedstrijd word live uitgezonden op de RAI Sport. Onderweg staan overal mensen ons aan te moedigen en flesjes water aan te geven.
Wat de pot schaft
Riejanne: “We hebben niet zoals de mannen een kok bij ons, maar de organisatie regelt in elk hotel pasta met rode saus en een stuk kipfilet. We eten dus gedurende 13 dagen (10 etappes, geen rustdag) elke dag hetzelfde! Maar ik vind het heerlijk. Verder verschilt onze ronde niet veel van de mannen. We hebben elke dag verplaatsingen en een ander hotel. Ik hou ervan! “
Vorig jaar werd ze al een keer 2e in een etappe. Ter voorbereiding dit jaar ging ze voor het eerst op hoogtestage. 17 dagen samen met haar vriend Jasper boven op een berg in Livigno, Italië. Voor haar een hele bijzondere ervaring om zich zo te mogen voorbereiden.
40 graden
De Giro Rosa ging dit keer ver richting het zuiden van Italië, zelfs onder Napels. Het was er zeer warm met temperaturen boven de 40 graden.
Riejanne: “Omdat wij met Kasia Niewiadoma een kopvrouw hadden stapte wij de eerste etappe op de fiets met het doel de ronde te winnen, wat absoluut een soort zenuwen meebrengt. Ik hou zelf wel van deze ‘druk’ die lijkt op de druk van de nationale kampioenschappen.
Dit jaar was de koers iets meer gesloten als vorig jaar, wat het voor meiden als mij, die graag met een vroege vlucht voor een etappe willen gaan, moeilijk maakte. Desalniettemin had ik een hele mooie taak, namelijk zorgen dat onze kopvrouw Kasia zo goed mogelijk werd afgezet op de belangrijke momenten. Ik mocht met mijn krachten smijten tijdens de ploegentijdrit en in de aanloop naar belangrijke klimmen. Ik had alleen graag zelf nog een dag in de kopgroep willen zitten, vorig jaar reed ik drie dagen in de vroege vlucht waarvan we 1 keer wegbleven, maar dit jaar is er simpelweg maar 1 dag geweest waarbij er een groepje weg mocht rijden en daar zaten toen al 2 ploegmaatjes van mij bij.”
In een van de tijdritten zat een hele steile passage, meer dan 25%. Dat is toch wel heel bijzonder? Hoe pakte je dat aan qua materiaal?
“Het stukje was zelfs 30%! Je kunt het terug zien op mijn Strava account, waar ik mijn ritten upload (Riejanne Markus, file 4 juli 2017). Ik ben dit jaar niet voor een eigen kansen gegaan in de tijdrit maar het was wel een veelbesproken rit. Uiteindelijk valt alles achteraf dan hartstikke mee. Ik reed op mijn normale wegfiets. Veel kopvrouwen reden op wegfietsen met opzetstuurtjes, Annemiek van Vleuten won de tijdrit en reed wel op een tijdritfiets. Het is vooral waar je je zelf comfortabel mee voelt, train je veel op de tijdritfiets in de bergen (zoals Annemiek) dan kan je het makkelijk aan op de tijdritfiets. Voel je je hier niet comfortabel op dan kun je je normale wegfiets pakken, als je de mogelijkheid hebt om hier opzetstukjes op te zetten is dat helemaal ideaal. Ik zou zelf mijn tijdritfiets kiezen, maar reed dus op een normale wegfiets, mij lukte het om omhoog te fietsen maar er waren absoluut veel meiden die die dag uiteindelijk omhoog moesten lopen!”
Riejanne is vorige maand 23 geworden, en heeft nog volop groeimogelijkheden. Welk doel heeft ze voor ogen?
“Ik hoop zeker door te groeien en op het allerhoogste niveau mee te strijden voor de prijzen. Ik vind het fietsen heel leuk en hou veel van tijdrijden. Ik hoop de komende jaren stappen te blijven maken en aan start te staan bij een WK en misschien ooit zelfs een Olympische Spelen.“
De komende tijd staat in het teken van rust. Daarna begint alweer snel je voorbereiding op het nieuwe seizoen. Hoe ga je dat aanpakken?
“Komende winter word een bijzondere voor mij. Ik heb vorige week het NCK gereden en hou nu twee weken rust en ga naar Girona met Jasper. Hij rijdt daar een mountainbike marathon, we blijven daar 6 dagen en ik ga de trainingen daar weer oppakken. Dan vertrek ik samen met mijn ploeg van 1 tot 15 november naar Australië. Een organisatie daar wil ons graag aan start hebben tijdens 2 toertochten en een wedstrijdje. Voor de rest mogen we daar lekker een beetje fietsen en bbq’en. Van 17 november tot 1 december ben ik op trainingskamp met de Nederlandse Selectie. Dan ga ik heel misschien in januari met de ploeg 3 grote koersen rijden in Australië. En voor je het weet is het al weer Omloop Het Nieuwsblad.
Maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik elke dag bezig ben met trainen, ik werk samen met een trainster, eerst de basis weer goed oppakken met duurtrainingen. Als de wedstrijden eraan komen weer wat intensiteit erbij. In het seizoen neem ik ook altijd de tijd om ergens gas terug te nemen, ik stap dan 4 dagen niet op de fiets en ga daarna op trainingskamp.”
Trots
Riejanne zegt met trots lid te zijn van De Amstel. Alles is goed geregeld, van gezamenlijke trainingen, de tijdritten en de gezellige afsluitdag. Ze probeert altijd bij evenementen van de club aanwezig te zijn.
“Ik ben ook trots op de jongen meiden bij De Amstel. Ik hoop dat ze net als mij trouw blijven aan de club en inzien dat je vanzelf wordt opgepikt bij de dames als je goed bent. Het belangrijkste is dat je het fietsen leuk blijft vinden, train als je zin hebt, zorg dat je elk jaar stappen blijft maken zodat het blijft motiveren!
2 flessen champagne
Vorig jaar was voor Riejanne al bijzonder, met haar 2e plaats in een Giro-etappe, dit jaar zette ze er nog een stapje bovenop.
Riejanne: “Ik ben heel trots op mijn vier overwinningen op UCI niveau dit jaar. Mijn eerste prof zege ooit was dit voorjaar in Borsele. De week erna reed ik Gracia Orlova. De omstandigheden waren bizar, de eerste twee dagen was het 2 graden en regende het elke seconde van de wedstrijd. Ik heb het nog nooit zo koud gehad. Het parkoers was wel lekker gevarieerd. Je ging of op of af. Ik wist de eerste etappe solo te winnen. De ploeg was heel sterk en we reden heel aanvallend om warm te kunnen blijven. Toen ik tijdens de derde etappe de winst in de tijdrit pakte kon mijn geluk niet meer op. Het was mijn derde overwinning op UCI-niveau binnen 1 week.”
Ze nam de gele trui mee naar huis. Groot feest in de ploeg met champagne. Thuis in Zwarte Kat werd er nog een fles ontkurkt. Op naar 2018!
*Bijna niets, op 7 oktober reed ze op de ATB de Zeeuwse Kustmararthon…
Foto’s op deze pagina: Anton Vos/WM3 Procycling.
