Noord-Holland heeft een nieuwe klassieker voor Amateurs/Sportklasse/Junioren en iedereen die mee wil doen. DE SLAG OM WESTERLAND. Van Formido. Maar wetende dat de vorige, eerste editie een heroïsche was en dat het eigenlijk de opvolger van de Vikingtour is, stonden er voornamelijk klasbakken aan de start.
WTC De Amstel had daarbij een belachelijk sterke ploeg afgevaardigd: Davy, Sander ‘Saander’ Boerkamp, Auke Broex, Pierre Deen, Coen ‘Kantje’ Emmer, Caspar ‘FTP340W’ Hermans, Spike Huisman, Jip de Moor, Hamish Morrin (NZE), Joppe van de Weerdt en Romke van de Weerdt. Er waren ook nog twee sympathieke leden die in een ander pakje reden: Ronald de Waal en Job Janssen.
De tactiek
Zoals iedereen weet is er bij de Amstel nooit sprake van een ploegentactiek of iets wat de kans op winst voor een eenling kan vergroten. Renner Deen had in de appgroep wel als eerste aangegeven dat hij wilde winnen maar dat bleken ze uiteindelijk allemaal wel te willen. Iedereen een vrije rol dus.
Coen ‘Kantje’ Emmer
Wat leuk is bij klassiekers is dat er geneutraliseerd gestart wordt. Dus iedereen weet dat je dan rustig je plekje kunt innemen en al dan niet naar voren kunt kruipen. Handjes op het stuur. Maar zoals zo vaak vindt de wedstrijdleiding dat iedereen 50km/u moet kunnen rijden. En ook meteen over de het Zandkuilenpad. Of het Kuilenzandpad.
Coen ‘Kantje’ Emmer beleefde zo zijn hergeboorte (re-birthing) als wielrenner. Dat zit zo: Hij werd ca. 35 jaar geleden als renner als nieuweling geboren in een klassieker waar hij er ook al tijdens de neutralisatie af moest. En dat gebeurde nu weer! De cirkel is rond! Het is nu wel de bedoeling dat hij net als vroeger weer de stijgende lijn oppakt en derhalve steevast als een-na-laatste man in koers op die laatste millimeter asfalt de koers uit te rijden.
Auke Broex Missing in Action
Ondertussen hadden de meeste Amstelmasters zich na twee ronden voorin het peloton weten te knokken. Daar waren Sander, Spike, Caspar, Pierre en Auke. En toen zat Aukes zadel los. Auke stapte af. Toen heeft hij zijn zadel vastgezet en ‘Zijn Koers’ vervolgd. Aukes Spek-en-Boonen-Koers. Ergens achter de bezemwagen (of was het de staart van het inmiddels weer langs gekomen peloton?). Daar waar nooit een vogel zingt. Daar waar nooit de zon schijnt.
Maar zoals altied komt aan dat gejakker een end
Deur ‘n zatte kerel die de snelheid van de motor niet kent.
Daar vond de allerzinlooste valpartij plaats van alle valpartijen uit de hele Amstelgeschiedenis. In een terugdraaiende bocht naar links ging hij onderuit. Shifters stuk, helm stuk en vel weg.
Och had ik maar één zo’n been!
De Slag om Westerland woedde verder. Er was een dappere ontsnapping van twee renners, waarbij Cees Snoek. Maar Cees had slechte benen. Dus na twee ronden werd hij teruggehaald. “Och had ik maar één zo’n been”, zuchtte het halve peloton.
Achterin gaat het altijd harder, ook wat afzien betreft. De Junioren Jip en Joppe kwamen halfweg koers in een tweede, of derde, of vierde groep terecht en werden uit koers genomen. En Romke vond na 70k zijn Waterloo.
Meeste indruk maakte toch wel de waarschijnlijk oudste deelnemer van het veld. Caspar 
‘FTP340W’ Hermans heeft in de koers nooit verder dan 12 plekken achter de voorste man gezeten. Dat was ook zijn uitslag. Old soldiers never die. Job, Spike, Pierre en Davy konden er uiteindelijk met hangen en wurgen bij blijven. Soms even op achterstand maar steeds terugvechtend.
De Slag werd gewonnen door een beest uit Friesland, nummer drie was een Nederlands kampioen 50+. In het peloton van 40 man zaten Caspar, Spike, Sander, Ronald, Job, Pierre en Davy. Hamish kwam in een groepje op een paar minuten binnen.
En er was vrede.
