Na de vorige week die voor een aantal renners voelde als iets wat volgens de Geneefse Conventie verboden is, was het deze week afwachten of dat een incident was of dat het gewoonte zou worden. Het werd iets er tussenin.
Met maar één Joris in het peloton was er weliswaar genoeg over om af en toe flink gas te geven, maar kwamen er ook de hoognodige momenten dat het tempo even terugviel naar beschaafde waarden, waardoor je enigszins kon herstellen. Toen het halverwege toch even wat langer hard ging moesten een paar renners het peloton weliswaar laten gaan maar aanpikken toen ze weer langs kwamen was dit keer geen probleem.
Dat het minder hard ging betekende ook dat er af en toe een poging werd gedaan om te ontsnappen uit de greep van het peloton. De poging van Serge van der Putten (ik denk niet dat hij ooit heeft meegedaan zonder ontsnappingspoging) hield nog behoorlijk lang stand maar alleen red je het geen 15 ronden.
Camiel Zwart won de sprint onder het toeziend oog van vader Simon die ook deel uit maakte van het startveld maar na de ronden met snelheidsbeperking al gauw besloot dat een wielerwedstrijd prima te volgen is vanaf de kant.
Tom Wolters, Joris van Nieuwkerk, Jan Buisman, Tim Schreurs (eerste keer dat de jonge vader weer genoeg energie had voor de dinsdagavond) en Jaap van de Grinten finishten daar achter.
