Ruim veertig man hadden overduidelijk zin in de 4e rit van de voorjaarscompetitie. Het tempo lag meteen hoog en de versnellingen waren in de beginfase talrijk. Na 10 minuten was er dan ook een groep van 9 man licht vooruit: Bart Harmsen, René Markus, Jan Koelmans, Bertrand Hartemink, Daniel Korevaar, Koos Jeroen Kers, Dennis Leliveld, Jan Buisman en Derk Abel Beckering. Een kwartier lang werd er in het peloton serieus achtervolgd, maar ondanks de aanwezigheid daarin van ‘grote’ namen als Dylan Groenewegen, Niels Weiss, Richard Louman, Stefan Wolffenbuttel (de drager van de Megalos-leiderstrui), Edwin Commandeur en Tim Veldt, kwam het peloton geen meter dichterbij. Integendeel, de kopgroep verdween langzaam uit zicht: daar werd kennelijk ook serieus, zeer serieus gekoerst. Toen de koplopers uit zicht waren gaf het peloton zich gewonnen en na drie kwartier koers werden zij gedubbeld. De gedubbelden besloten daarop niet meer met zich te laten sollen en de rest van de koers bleef de groep compleet.
De jongeren waren het eerst aan de beurt om af te sprinten. Van het twaalftal dat van start was gegaan hadden alleen Casper van Bodegraven, Bart Jan de Vink en Hessel Bokhorst zich in het peloton weten te handhaven: zij werden resp. 1, 2 en 3. De rest werd op meerdere ronden gereden. Door deze uitslag kreeg Casper de Megalos-Leiderstrui weer ietsje steviger om zijn schouders.
Bij de senioren moesten de gedubbelden 5 ronden voor het einde afsprinten en daarbij was de 10e plek nog te verdelen. Met het rondenbord op 7 achtte Wouter de Jonge het moment gekomen om een actie op te voeren die zo langzamerhand wel het ‘Woutertje’ genoemd mag worden en die vroeger bekend stond als een ‘Markusje’: demarreren en solo naar de streep rijden. Wouters demarrage zag er zo kansrijk uit dat drie koplopers wel brood zagen in zijn onderneming en na een korte jacht bij hem aansloten om hem gezelschap te houden tijdens zijn zegetocht voor plek 10. Behalve de 2 punten voor plek 10 kan Wouter op zijn conto bijschrijven dat hij de beslissende slag veroorzaakt heeft in de kopgroep: het drietal dat bij hem aansloot (Bart Harmsen, Derk Abel Beckeringh en Dennis Leliveld) bleef uit de greep van de overige koplopers en legde beslag op resp. plek 1, 2 en 3. Door zijn 2e plek verzamelde Derk Abel voldoende punten om Stefan weer af te lossen als drager van de Megalos-leiderstrui. Klik voor de stand na de 4e rit.
Klinkt als een zwrae koers met een goede Wouter. Komt ook nog naar USA. Het sneeuwt hier momenteel, en dat is echt waar (1800 m hoog) op 5 km van Mexico.