Na de proloog van vrijdagmiddag werd zaterdagochtend om 8 uur gestart met de eerste etappe van La Vuelta de Bisbee. Voor de start werd de Amstel Vijf aangesproken door ene Mark, die later bij de pro’s zou starten. Hij vond het leuk weer eens Nederlanders te spreken. Het was Mark de Maar, voorheen Rabobank, die in de VS zijn plezier in wielrennen weer heeft teruggevonden. Als zijn team volgend jaar wordt toegelaten tot de pro tour is hij ook weer in Europa te bewonderen.
In de etappe reed de A5 niet met een bijzonder uitgedacht strijdplan in het rond. Auke Broex liet zich wat afzakken en Pierre Deen vond ook dat het daar een stuk relaxter koersen was. Alleen zorgde Auke er voor bij aanvang van de klim weer van voren te zitten. Pierre dacht, ik blijf gewoon achter die grote kerel rijden, in de afdaling rijdt die zo het gat weer dicht. Nou niet dus. Al snel zat hij op meer dan een minuut van het peloton, moederziel alleen. Hoewel het gat kleiner werd, leek het een heiloze onderneming terug te komen. Toch maar gewacht op het groepje dat nog verder van achteren reed. Nou ja, reed. In een paniekerige stijl met hier en daar een snok, die meer leek op een snik, waren ze bezig voorgoed de aansluiting te verliezen.
Dat kan beter, dacht Pierre. Met de nodige aanwijzingen, dus links rijden als de wind van links komt en rechts als die van rechts komt, kort overnemen, niet snokken, veel schreeuwen en no merci voor de pannenkoeken, kwam de boel toch danig op gang, zeker ook door de niet aflatende inzet van Pim Bonstra. En na een half uur koersen werd toch de aansluiting bij het peloton weer gevonden. Na afloop bedankten de Amerikanen de A5 voor de wijze lessen, ze waren diep onder de indruk.
Maar de koers was nog niet voorbij. De harde wind zorgde alsnog voor een harde koers. Auke en Pierre wisten zich comfortabel in de voorste rijen te handhaven. De anderen zaten op het kantje te pielen maar wisten de aansluiting te behouden.
Het slot van de koers was een klim van 5%. Auke, Joos, Pierre en Willard kwamen in het peloton over de finish. Pim kwam 25 minuten later binnen. Maar die had dan ook een verkeerde afslag genomen. Jammer.
De A5 logeert bij Renee. Een Amerikaans meisje van 48 dat zich bijzonder vrolijk maakt over het gepiel aan de fietsen en het geijdeltuit van de heren renners. Scheren van de benen, witte sokjes, zonnebrillen, helmpjes. Daar heeft ze wel begrip voor, maar ze wist ons wel uit de droom te helpen met de opmerking dat die broeken met die luiers erin de heren bijzonder on-sexy maken. Dus maak je nooit illusies, als je denkt dat je lekker strak in je pakje zit.
Pierre! Leuk verslag, heerlijk om te lezen en vooral dus vaker doen. Maar uhh, wist helemaal niet dat die amerikanen ook Frans spraken!?
Succes in de volgende etappes!
GO Pim!
Fanclub Pim Bonstra .nl
Hé Pierre, hoe zit het met de zebrapaden in de States?
hey grote broer Pierre, leuk verslag, ff trainen dan ga ik volgende keer mee hahaha