Wie aan professioneel veldrijden denkt, denkt aan modder, balkjes, zandstroken, campers en mannen met laarzen aan en mutsen op. Met in de ene hand een broodje worst en in de andere een biertje. Zij roepen dan dingen als “naar voren!” en “kom aan he!” naar hun favoriete renners.
Voor het jeugdveldrijden op nationaal niveau behoeft dit beeld maar een beetje bijstelling. Er wordt niet veel bier gedronken, maar de kern is hetzelfde. Inclusief broodjes worst en campers.
Bij geen sport is het contrast groter tussen de atleten en het publiek. Om op nationaal niveau om de prijzen mee te doen bij de jeugd trainen vele jonge renners drie keer in de week op hun crossfiets en rijden ze in het weekend twee wedstrijden. In het jeugdveldrijden bestaat er geen “verstoppen in het peloton” of “gokken op de sprint”. Het is vol uit de startblokken, alles geven tot de finish, proberen onderweg zo min mogelijk foutjes te maken en het materiaal heel te houden. De wedstrijden bij categorie I (jongens en meisjes van 8 jaar oud) duren 10 minuten, die van de oudste jeugd (categorie 7) zo’n minuut of twintig. Er is niet veel tijd een foutje te herstellen.
Zaterdag is het NK veldrijden voor de jeugd in Helmond. Dit is voor de jonge veldrijders het hoogtepunt van het seizoen. Namens De Amstel reizen zaterdag naar Helmond: Max (cat 2), Sabine (cat 3), Michiel (cat 5), Jeffrey (cat 7) en Julian (cat 7).
Max heeft zich na zijn winst van de ACC, en gedurende de winterstop van het voetbal, vol gestort op de nationale cross-wedstrijden. Max moest vanwege zijn late instroom in het nationale cross-seizoen achteraan starten en laat de start nu net de achilleshiel zijn van Max. Op een breed parcours weet hij zich dan wel naar voren te werken. Een aantal keren miste hij nipt het podium. Hij geeft aan “blij te zijn met een top 10 plek”.
Sabine heeft een beperkt aantal nationale crossen gereden. Bij de jongste categorieën rijden bij reguliere nationale wedstrijden jongens en meisjes door elkaar. Op het NK rijden jongens en meisjes gescheiden. Dat vertroebelt het zicht op de kansen van Sabine. Sabine laat zich in ieder geval onder geen beding opzij zetten in de cross. Sabine levert altijd strijd. In Liessel behaalde ze knap een dertiende plaats (van de meisjes en jongens). Sabine is De Amstels “dark horse” voor het NK.
En dan Michiel. Michiel is een nationale topper op de weg en in het veld. Michiel wint vrijwel iedere cross waar hij aan meedoet. Hij is de enige met de maximale 100 punten in zijn, zeer competitieve, categorie. Als hij niet wint is er iets aan de hand. Sterke verhalen te over. In Uden finishte hij op een leenfiets 1,5 minuut voor de nummer 2. In Boxtel startte hij als bijschrijver achteraan, wist zich voor de eerste bocht door het peloton te wurmen en ging er met de winst vandoor. Hij blijft ogenschijnlijk koel onder de aandacht en status. Supporters rekenen op een NK titel voor Michiel. Maar Michiel zelf weet als geen ander “dat het niet op bestelling is”.
Jeffrey is een jonge renner met ambitie. Hij wil beter en sterker worden. Dat is dit seizoen ook goed gelukt. Hij is punten gaan sprokkelen en steeds betere uitslagen gaan rijden. In het grote veld van categorie 7 is het wel lastig om achteraan te starten. Zie je dan nog maar eens naar voren te werken. Maar Jeffrey geeft niet op en blijft knokken. Een echte crosser. Noteren voor een top 20 plek? Of hoger nog?
Julian is een coureur in hart in nieren. Op het NK op de weg wist hij op een lastig parcours in de kopgroep te komen en vijfde te worden. Na een succesvol wegseizoen reed hij vaak op zaterdag een nationale cross en op zondag de ACC. Ook voor Julian geldt dat het vanuit het midden van het startvak lastig is om je naar voren te werken. In de generale repetitie (cross in Hoogeveen) ging het in ieder geval goed. Daar werd hij knap 15de. Precies op tijd in topvorm?
Zaterdagmiddag hebben onze jonge renners (ongeacht de uitslag) allemaal een mooi verhaal te vertellen. Meestal eindigt zo’n verhaal met cross-waarheden als “je plek is je plek” en “ja, dat is de cross, hè”. Ook wat dat betreft zijn onze jonge renners al crossers pur sang. “Kom aan he, naar voren!”, roepen de supporters.
Mooi stukje weer! We hebben er zin in.
Zeer mooi stukje inderdaad en herkenbaar. En niet alleen “Kom aan, naar voren!” maar ook “Tandje erbij” is een gouden kreet van toekijkende familie met biertje in de hand 🙂
Als de ouderen al jaren er niet in slagen met een rood wit blauw truitje thuis te komen moet de jeugd het maar doen.