Terwijl de grote Amstel Vier in de VS vooral geniet van de omgeving en het rijden met grote namen, maar de resultaten ondanks de (iets te) positieve verslaggeving achter blijven bij de hooggespannen verwachtingen, reed de kleine Amstel Vier zonder, bestaande uit Madeleen Hartemink, Wouter de Vink, Nils Wolffenbuttel en Max van de Water, twee dagen achtereen in het hoge Noorden en nabije Oosten.
Na op koninginnendag de laatste prullaria te hebben verkocht en met de opbrengst hiervan weer andere prullaria te hebben gekocht, vertrokken de Vier naar de Saksische boerderij (bekend om de mooie luiken in de vorm van een zandloper. Er kan overigens gestort worden op giro 999999999 t.n.v. Redt de Saksische luiken) te Ommen. Het was de bedoeling om aldaar tegen zonsondergang aan te komen, doch de navigatie van de ploegleiderswagen stuurde de Vier zonder letterlijk en figuurlijk het bos in. Nadat de ploegleiderswagen over de tourradio door de organisatie naar het goede adres was geloodst konden de Vier zonder toch nog op een redelijk tijdstip te bedstede kruipen.
In de ploegleiderswagen op weg naar de jeugdklassieker rond het terpdorp Leermens werd de koerstactiek uitgebreid doorgesproken. De ranke Madeleen zou zo snel mogelijk de grootste renner uit het peloton opzoeken en de rest van de koers in zijn/haar wiel blijven zitten teneinde zoveel mogelijk uit de wind te fietsen. Wouter zou gokken op zijn eindsprint en mocht niet teveel kopwerk doen. Voor Nils was het zijn eerste klassieker. Nils moest zolang mogelijk in de kop van de koers meerijden. Max ging voor een podiumplaats. Terwijl het op weg naar Oost Groningen flink regende bleek rondom Leermens de zon te schijnen. Na de verkenning van het parcours met (eindsprint de terp op) was het aan Madeleen om het spits af te bijten. Na de 1e doorkomst na 8 km reed Madeleen in de 3e groep. Onder aanvoering van Madeleen wist de 3e groep in de 2e ronde bij de 2e groep te komen. De 2 koplopers hadden helaas een te grote voorsprong opgebouwd om nog in te halen. Helaas moest Madeleen bij de eindsprint haar inspanningen bekopen en eindigde ze als laatste van het 1e peloton. Een 18e plaats in een deelnemersveld van 32 renners is echter een goede uitslag voor Madeleen.
Wouter lette in de 2e ronde van zijn koers even niet op toen ook in zijn categorie een kopgroep ontstond met daarin 3 renners. Deze 3 werden niet meer teruggehaald. In de sprint om de 4e plaats legde Wouter beslag op de 5e plaats.
Bij categorie 7 werd, terwijl het inmiddels was gaan regenen, gelijk de gashendel opengedraaid. Met wind mee werd tegen de 50km per uur gereden. Met wind tegen werd gelijk op het kantje gereden waardoor na de 1e omloop een kopgroep van 12 renners ontstond. Helaas had Nils deze slag net gemist. Na een tijdje te hebben gereden tussen de kopgroep en de achtervolgers moest Nils zich terug laten zakken. Samen met 4 anderen wist Nils in de 3e ronde wel weg te rijden uit deze groep. Uiteindelijk werd Nils 15e. Max reed wel mee in de kopgroep die gaandeweg de wedstrijd uitdunde tot 7 renners. In de laatste ronde deden de tempobeulen in de kopgroep er alles aan om de groep nog kleiner te maken. Op zijn tandvlees wist Max er echter bij te blijven. In de sprint begon Max in het laatste wiel en wist hij nog 2 renners in te halen, waardoor hij net als Wouter als 5e eindigde. Met twee renners in de prijzen en twee renners in de middenmoot (de grote Vier kunnen daar alleen maar van dromen) konden de kleine Amstel Vier zeker tevreden afreizen naar het rennershotel te Ommen.
Aldaar werd nog vol energie een boscross gehouden op diverse fietsen met omgekeerde sturen, lekke banden, haperende versnellingen en roestige kettingen.
Na de oosterse avondmaaltijd werd onder leiding van Alfred Hartemink, die door helemaal niets te doen de kleine Amstel Vier4 zonder toch bang wist te maken, een scary movie nagespeeld in het bos. Enkele niets vermoedende toeristen die een foto wilde maken van de prachtige zandloperluiken werden daarbij door de Vier onder het aanheffen van de strijdkreet “Amsterdam Hooligans!” de stuipen op het lijf gejaagd.
Nadat de rust was weergekeerd werd in bed begonnen met de voorbereiding voor de zondagse koers in Raalte. Ook daar werd een omloop gereden. Deze keer een omloop van 3 km . Helaas waren de weergoden de Vier deze keer minder gunstig gezind. De temperatuur daalde in de gestaag vallende regen tot ver onder de 10 graden. Terwijl de 4 zich voorbereidde op de koers dreigde de ploegleider het aan de stok te krijgen met een aantal verstokte Twentefans toen hij in de kantine opmerkte dat Twente toch wel kampioen zou worden omdat Twente bijna altijd met 1- 0 in de laatste minuut wint en dat Twente na 40 jaar aanmodderen, dankzij de hulp van de oppertukkers bij de KNVB ook wel een keer kampioen mag worden. Madeleen trok zich van al dit rumoer weinig aan en reed wederom een gedegen wedstrijd. Ook nu wist Madeleen zich goed in het peloton te handhaven en werd ze 11e. Wouter reed mee in de kopgroep van 8 renners en werd in de sprint 4e. Nils werd 2e in de sprint van de 3 groep en werd 13e en Max won de sprint van de 2e groep en werd 4e. Na de warme douche werd de thuisreis aangevangen. Met een oogst van 4 bekers en 4 goede klasseringen kan de kleine Amstel Vier zonder meer terug kijken op geslaagd weekend.
