In de kantlijn van de AGR reden 8 amateurs een 3-daagse in de provincie Luxemburg: de Arden Challenge. Drie koersen van net boven de 80 km met telkens zo’n 1000 hoogtemeters. Doe een poging om 8 zo verschillend mogelijke renners in 1 ploeg te zetten en je komt waarschijnlijk uit bij deze Amstelploeg.
De oudste had de vader van de jongste kunnen zijn, 30 kg scheelt de zwaarste met de lichtste, samen bestrijken ze het volledige politieke landschap en met de uiteenlopende beroepen zou je een heel bedrijf draaiende kunnen houden.
Maar er werd ook nog gekoerst. Na een wat haperende eerste dag (mechanisch malheur, vliegende aankomst met paaltjes en valpartijen, etc) begon de ploeg op dag 2 op stoom te komen. Devi sprong met ambitie weg op een licht dalende strook en kreeg een aantal renners mee. Het peloton wilde zich sparen voor de vinnige beklimming net na de tussensprint. Max wist even later ook de oversteek te maken in jacht op de punten voor de groene trui. Max, voor Devi, wist nog net de sprint te winnen voordat het groepje opgeslokt werd door het jagende peloton. Waar iedereen probeerde op te schuiven om als eerste aan de smalle Côte de Montquintin te beginnen.
Eindsprint op dag 1
Op de Côte constateerde Sander dat er evenveel renners voor- als achteruit bleken te bewegen en eenmaal door het gedrum keek hij tegen een klein maar onoverbrugbaar gat naar de eerste groep die op het glooiende plateau niet meer stilviel. Hierin hadden Max, Joris (links en rechts), Devi en Koen zich wel weten te handhaven. Iedereen reed uit vandaag en met positie 1 en 2 bij de tussensprint en Max in groen was het eerste punt gedrukt.
Bij ingang van dag 3 staat Max 7 algemeen en Koen 10. Maar het hoofddoel wordt de groene trui die te behalen valt bij de tussensprint op 43 km. Dit betekent dat vanaf de eerste beklimming op 20 km de gaskraan volledig open gaat om niet meer dicht te gaan. Onder leiding van Joris (links en rechts) wordt Max in een zetel naar de sprint gebracht. Alles gaat op de kant en de achterdeur staat wijd open. Devi weet zich toch ook nog naar voren te rijden en uiteindelijk gaan dan de paarse coalitie van 4 Amstelrenners als eerste op de laatste rotonde af. Met als laatste Devi die plek 4 met hand en tand verdedigt waarna hij slim, gecoacht door Roel, een gat laat vallen na de eerste 3. Daarna is het voor Max een koud kunstje het af te maken en is de groene trui binnen!
Eindsprint van de groep, dag 2
Samengevat waren het drie mooie koersdagen over uitdagende parcoursen. Het niveau ligt misschien wat hoger dan de gemiddelde Nederlandse amateurkoers. Hierbij zou je kunnen aanhalen dat de uiteindelijke winnaar net terugkomt van een 4-jarige dopingschorsing. De organisatie was een beetje rommelig maar uiteindelijk gewoon goed. Zeker de signalering verzorgd door de motards. Dat Mylaps best wel een handig systeem is ontdek je wanneer je ergens komt waar ze handmatig een uitslag in elkaar proberen te frommelen. Reclameren helpt gelukkig.
Max in het groen (links)
Vanuit België kunnen we verder nog melden dat het druk was in het frietkot na de AGR. Misschien dat de rest van de amateurs ook het ‘s nacht inrijden van Joris van N. en Max gaan overnemen nadat ze er op de heenweg op stonden de laatste 20 km fietsend af te leggen. Laten we ook standaard in de koersvoorbereiding opnemen dat Dick op een willekeurige plek het busje vastrijdt zodat we die met vereende krachten weer vlot kunnen trekken. Goed voor het groepsgevoel.
De Amstel haalt toch gewoon groen, 7 en 10 algemeen (Max/Max/Koen). Mocht het nog niet verreden zijn zouden we Max opschrijven voor het clubkampioenschap. Een persoonlijk succes was er voor Dick die door coaching van Roel heeft leren druk zetten en daarmee leren uitrijden. Zelf vergelijkt hij het met een spelletje Tetris.
Speciale dank gaat nog uit naar de ouders van Koen voor de verzorging en taxi/gevonden voorwerpen Dick Visser.
De Amstel Equipe
